Αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός  από την πρωτοφανή επίθεση που δέχτηκε το Δημόσιο μέσα από τη γνωστή αντιμεταρρύθμιση του κ. Μητσοτάκη, για όσο διάστημα διατέλεσε υπουργός της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Χιλιάδες εργαζόμενοι σε διαθεσιμότητα και απολύσεις, θέσπιση αυταρχικού πειθαρχικού δικαίου, χιλιάδες αναθέσεις σε θέσεις ευθύνης, προσώπων του «συστήματος» ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Βασική πτυχή της αντιμεταρρύθμισης Μητσοτάκη, ήταν η υποτιθέμενη αξιολόγηση, με τα εκ των προτέρων προσδιορισμένα ποσοστά, μέσω των οποίων επιχειρήθηκε η δημιουργία «δεξαμενής» απολύσεων από το 15% των εργαζόμενων  που θα κρίνονταν «ανεπαρκείς». Οι εργαζόμενοι, επέλεξαν ως ύστατη λύση την πολιτική ανυπακοή, μέσω της απεργίας αποχής, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ακραία απειλή. Ο αγώνας των εργαζομένων καθορίστηκε, από συλλογικές διαδικασίες και μαζική συμμετοχή, καθιστώντας το ζήτημα της αξιολόγησης πολιτικό διακύβευμα, και οδηγώντας τελικά στην κατάργηση της αμέσως μετά την πτώση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για μια κορυφαία στιγμή του συνδικαλιστικού κινήματος, μια από τις ελάχιστες νίκες στους καιρούς των Μνημονίων.

Η επαναφορά της ίδια μεθοδολογίας, της απεργίας-αποχής, χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις που περιγράφηκαν παραπάνω, μόνο ως καρικατούρα αγωνιστικής δράσης μπορεί να γίνει κατανοητή. Είναι φανερό, πως βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την συγκυρία, το περιεχόμενο της αξιολόγησης, και τις διαθέσεις των εργαζομένων, και δεν απηχεί, παρά παραταξιακές και κομματικές επιδιώξεις, πολιτικών και συνδικαλιστικών χώρων, που αδιαφόρησαν ή υπονόμευσαν τους αγώνες των εργαζομένων την προηγούμενη περίοδο.

Για εμάς, το Δημόσιο δεν είναι απλά ένας χώρος εργασίας που μας οφείλει αξιοπρεπείς συνθήκες και αμοιβές, αλλά, κυρίως, χώρος προσφοράς στην Ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στα πλέον ευάλωτα τμήματά της. Είναι λοιπόν προφανές, πως είναι απαραίτητη η αποτίμηση αυτής της προσφοράς, και κυρίως η κοινωνική λογοδοσία.

Δεν μπορεί όμως αυτή η αποτίμηση να περιορίζεται διαχρονικά στους εργαζόμενους, αγνοώντας τις πολιτικές ευθύνες αυτών, που διαμόρφωσαν το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και ανέχθηκαν το πελατειακό κράτος. Δεν μπορεί αυτή η αποτίμηση να διεξαχθεί από διευθυντές και προϊσταμένους που ουδέποτε κρίθηκαν, αλλά τοποθετήθηκαν με αναξιοκρατικές διαδικασίες από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, καθώς το νέο θεσμικό πλαίσιο επιλογής προϊσταμένων, δύο χρόνια μετά την ψήφισή του, με ευθύνη της Κυβέρνησης δεν έχει εφαρμοστεί. Δεν μπορεί τέλος, αυτή η αποτίμηση να παράγει  αποτελέσματα στο ασφυκτικό πλαίσιο των πολιτικών λιτότητας και της συνακόλουθης υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης του Δημόσιου Τομέα.

Πιστεύουμε, ότι μια στοχευμένη διαδικασία αποτίμησης στον βαρύτατα χτυπημένο από επτά συνεχή χρόνια εφαρμογής μνημονιακών πολιτικών Δημόσιο τομέα:

• θα πρέπει αναδείξει με σαφήνεια τα πάγια προβλήματα στην συγκρότηση και λειτουργία των αποψιλωμένων από απαραίτητους εργαζόμενους υπηρεσιών, ειδικά αυτών που έχουν άμεση σχέση με τις κοινωνικές του υπηρεσίες
• Θα βάλει οριστικό τέλος στην εξάρτηση και την δημιουργία πελατειακών δικτύων από το πολιτικό προσωπικό στο εσωτερικό της Διοίκησης
• Θα αναδείξει, ότι μεγάλος ασθενής στη σημερινή συγκυρία δεν είναι το Δημόσιο και οι εργαζόμενοι σ’ αυτό, αλλά οι πολιτικές λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί και οδήγησαν σε δραματικές περικοπές.

Μια σύγχρονη αξιολόγηση δομών και προσωπικού αυτονόητα δεν μπορεί  και δεν θα επιτρέψουμε να οδηγεί, όπως έγινε στο παρελθόν, στην αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων, δεν μπορεί να οδηγεί σε μειώσεις μισθών ή απώλεια θέσεων εργασίας.

Είναι φανερό πια, ότι οι  μνημονιακές  πολιτικές που εφαρμόστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια  έφεραν σε οριακό σημείο λειτουργίας το σύνολο του Δημόσιου τομέα. Καιρός είναι να αρχίσει μια νέα περίοδος,  με την αναγνώριση των πραγματικών προβλημάτων και την υλοποίηση ενός σύγχρονου και κοινωνικά αποδεκτού προγράμματος εύρυθμης λειτουργίας στο Δημόσιο.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕ ΧΑΘΗΚΕ

                            (το κείμενο εκφράζει τις απόψεις του υπογράφοντα)

Μετά από δύο χρόνια αριστερής διακυβέρνησης, το κυβερνητικό σχήμα έχει χάσει παντελώς την επαναστατική μαγεία των πρώτων μηνών στην εξουσία και κινείται σε ρυθμούς γραφειοκρατικής επίλυσης των θεμάτων. Το κόμμα, από την άλλη, που θα έπρεπε να παίζει τον ρόλο του «μεταφορέα κοινωνικών διεκδικήσεων», φιλτράροντάς τες μέσα από συλλογικούς και συνδικαλιστικούς φορείς, αρέσκεται απλά σε ανακοινώσεις διαμαρτυρίας κατά των κυβερνητικών λαθών, «νίπτοντας τας χείρας του», ως άλλος Πόντιος Πιλάτος. Όσο για το συνδικαλιστικό φορέα, και κατ’ επέκταση τις κοινωνικά ευαισθητοποιημένες οργανωμένες ομάδες, που εξ' ορισμού είναι ο αποδέκτης των διεκδικήσεων των εργαζομένων, των απολυμένων, των περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, καθώς και όλων αυτών που προσπαθούν να επιβιώσουν σε εποχές καπιταλιστικού κανιβαλισμού και της πιο επιθετικής παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με φασιστικές και ρατσιστικές κορώνες πολιτικής καρκινοποίησης ιδεών, προσπαθεί να επιβιώσει με απλές κλαδικές διεκδικήσεις και όχι μόνο, χάνοντας τον ηγετικό του χαρακτήρα μέσα σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την ανομία στον εργασιακό χώρο, την κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, την καλπάζουσα ανεργία και την καθημερινή περιθωριοποίηση νέων ομάδων, μην έχοντας την ικανότητα να μεταφέρει στον κομματικό φορέα τους χτύπους της καρδιάς της κοινωνίας.

Έχει έρθει λοιπόν η στιγμή που ο καθένας από εμάς θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν, και συλλογικά να λειτουργήσουμε με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Το κυβερνητικό σχήμα, ακολουθώντας αυτήν την ιδέα, θα πρέπει να απαγκιστρωθεί και να καταλάβει ότι η υλοποίηση μιας κυβερνητικής γραμμής με ιδεολογικό υπόβαθρο, που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις ως το κόμμα που ο ελληνικός λαός του εμπιστεύτηκε την τύχη του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, εκτός και αν σε θέσεις υψίστης κυβερνητικής ευθύνης τοποθετηθούν άτομα που εκφράζουν και υποστηρίζουν τις συγκεκριμένες απόψεις, έχοντας βεβαίως τις ανάλογες ικανότητες να ανταποκριθούν.

Από την άλλη, η ευθύνη της κομματικής δομής είναι ξεκάθαρη και συγκεκριμένη, όπως έχει εξάλλου προαναφερθεί. Οι θέσεις ευθύνης θα πρέπει να καλύπτονται από άτομα ανεξάρτητα από φράξιες, παρεΐστικες νοοτροπίες και λοιπές προσωπικές σχέσεις, και να έχουν ως τελικό σκοπό τους την μεταφορά των διεκδικήσεων του καταπιεσμένου λαού στο κυβερνητικό σχήμα.

Όσον αφορά στο συνδικαλιστικό κίνημα και τις κοινωνικά ευαισθητοποιημένες οργανωμένες ομάδες, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το να αφουγκραζόμαστε τα δίκαια αιτήματα των καταπιεσμένων κοινωνικά ομάδων δεν είναι απλά υποχρέωση αλλά βασική ανάγκη στοιχειοθέτησης και προώθησής τους.

Δεν έχουμε δικαίωμα και δεν μας επιτρέπεται να αφήσουμε την μοίρα αυτού του ταλαιπωρημένου λαού για άλλη μια φορά στα χέρια και στα δόντια κομμάτων που πρεσβεύουν ιδεολογίες καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξαθλίωσης και ταπείνωσης εθνών, κομμάτων που μέσα από την επί δεκαετίες κυβέρνηση-συγκυβέρνηση έφεραν αυτόν τον τόπο και τον λαό του σε απελπιστικά εξαθλιωτική κατάσταση και, προσκυνώντας στο βωμό του ανθρωποφάγου φιλελευθερισμού, ξεπούλησαν τα πάντα, περιμένοντας την επόμενη ευκαιρία τους για να ξανακυβερνήσουν, ολοκληρώνοντας έτσι το αποτρόπαιο έργο τους.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕ ΧΑΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΑΚΟΜΑ ΜΠΟΡΕΙ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΕ ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ  ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

Σταύρος Τσάβαλος

- Μέλος του Συντονιστικού της Οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ-ΥΠΠΟΑ

- Μέλος του Συντονιστικού της Συνδικαλιστικής Παράταξης

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ του ΥΠΠΟΑ

________________________________________

Καθυστερήσεις πληρωμών έκτακτου προσωπικού σε συγχρηματοδοτούμενα έργα

Η Αυτόνομη Παρέμβαση συμπαρίσταται στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων του ΥΠ.ΠΟ.Α. σε συγχρηματοδοτούμενα έργα. Οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην καταβολή δεδουλευμένων σε μια σειρά από έργα, που καλύπτουν το σύνολο της επικράτειας, οδηγεί τους εργαζόμενους σε οικονομικό αφανισμό.

Αναγνωρίζουμε, ότι από το τρέχον έτος υπάρχει αλλαγή τόσο στον τρόπο καταβολής των δεδουλευμένων όσο και σε διοικητικές διαδικασίες με την αλλαγή του τρόπου ορισμού των υπολόγων σε έργα. Παρ’ όλα αυτά οι συγκεκριμένες αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, ήταν γνωστό, ότι θα επέλθουν κι ως εκ τούτου η τρίμηνη τουλάχιστον καθυστέρηση που παρατηρείται, είναι εντελώς αδικαιολόγητη. 

Εκτιμούμε, ότι οι όποιες αλλαγές πραγματοποιούνται, με διακηρυγμένο σκοπό την απλοποίηση των διαδικασιών, θα πρέπει να υλοποιούνται με άμεσο τρόπο και να υπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο εφαρμόζονται. Δεν είναι δυνατό για άλλη μια φορά οι έκτακτοι συνάδελφοι, που με αυταπάρνηση και αφοσίωση εργάζονται σε έργα του ΥΠ.ΠΟ.Α., να πέφτουν θύματα της γραφειοκρατίας και αλλαγών, που ενώ αφετηριακά θα λειτουργούν προς όφελός τους, τελικά τους καθιστούν ομήρους παγιωμένων αντιλήψεων και νοοτροπιών.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί όλους τους συναρμόδιους φορείς να προβούν σε όλες τις άμεσες ενέργειες, που απαιτούνται για την ταχεία καταβολή των δεδουλευμένων στους συναδέλφους όλων των κλάδων που απασχολούνται σε συγχρηματοδοτούμενα έργα και την έναρξη ενός ουσιαστικού διαλόγου για την επίλυση των σημαντικών και χρονιζόντων προβλημάτων των επί συμβάσει εργαζομένων.