"À bas toutes les réligions!"

(Το κείμενο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του υπογράφοντος)

Με αφορμή τη διαδήλωση που πραγματοποίησαν την Κυριακή 23/9 /2012 θρησκόληπτοι μουσουλμάνοι ενάντια στην (προβοκατόρικη;) ταινία που «σατιρίζει» τον Μωάμεθ και τα επεισόδια με τα ΜΑΤ στην Ομόνοια, είναι σημαντικό να σταθούμε προσεκτικά απέναντι στις εκδηλώσεις αυτές. Απαιτείται να σταθούμε προσεκτικά μεταξύ της υπεράσπισης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, της καταγγελίας των αστυνομικών απαγορεύσεων (που σήμερα δοκιμάζονται στους "μουσουλμάνους διαδηλωτές" αλλά αύριο θα τις βρούμε όλοι μπροστά μας) και του πραγματικού (ιδεολογικού και πολιτικού) περιεχομένου τέτοιων διαδηλώσεων.

Πριν οτιδήποτε άλλο και για να αποκαταστήσουμε την πραγματικότητα, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η εν λόγω «ταινία» δεν προβάλλεται στους κινηματογράφους, απλά έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο (youtube) (ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα σκουπίδια). 

Πρέπει, επίσης, να διαχωρίσουμε τους θρησκόληπτους μουσουλμάνους και τους μουλάδες-ιμάμηδές τους, τα λούμπεν στοιχεία, από τους μετανάστες (γενικά). 

Οφείλουμε, επίσης, να διαχωρίσουμε τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε μουσουλμανικές χώρες (που μπορούν να έχουν χαρακτηριστικά «αυθόρμητου» κάτω από το βάρος της φτώχειας, της καταπίεσης, της εξαθλίωσης), από τις εκδηλώσεις τύπου «Ομόνοιας».

Κατ’ αρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ως αριστερά δεν είμαστε αυτονόητα αλληλέγγυοι σε όποιον διαμαρτύρεται ή συγκρούεται με τα ΜΑΤ. Πόσο μάλλον όταν τέτοιες κινητοποιήσεις έχουν αποκλειστικά θρησκευτικό περιεχόμενο και διέπονται από τις πλέον συντηρητικές αντιλήψεις, απόψεις και πρακτικές. 

Οφείλουμε: 

(α) να έχουμε την ίδια σταθερή στάση απέναντι στα φαινόμενα αυτά είτε πρόκειται για την ταινία κάποιου («μυστήριου») αμερικάνου που σατιρίζει (;) το Μωάμεθ, είτε για τους «δικούς μας» που διαδηλώνουν ενάντια στο «666» ή παλαιότερα ενάντια της προβολής της  ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός», είτε στα εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα διαφόρων ορθοδόξων επισκόπων στη Β. Ελλάδα,  
(β) να καταγγέλλουμε τη λογοκρισία, ή την προσπάθεια αυτή να επιβληθεί, είτε προέρχεται από τους επίσημους κρατικούς μηχανισμούς, είτε από οποιαδήποτε θρησκευτική «μειονότητα»,

(γ) να σταθούμε απέναντι σε κάθε εκδοχή έστω κεκαλυμμένου θρησκευτικού φονταμενταλισμού είτε αυτός εκπέμπεται από τα «τζαμιά», είτε από τις «εκκλησίες», είτε από τις τηλεοπτικές ανοησίες περί «ξανθού γένους».

Αν από τη μία πλευρά πρέπει να υπερασπιζόμαστε το ιστορικό, πολιτικό και πολιτισμικό κεκτημένο της ανεξιθρησκίας, από την άλλη πλευρά πρέπει να βρισκόμαστε απέναντι σε κάθε αντιδραστική, σκοταδιστική, θρησκόληπτη  αντίληψη και τις όποιες πρακτικές τη συνοδεύουν. Εν τέλει πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών.

Τα χτεσινά επεισόδια και οι ζημιές τροφοδοτούν το γενικότερο κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού που από καιρό ριζώνει και αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία. Ας μην έχουμε αμφιβολία, ότι αφού προβληθούν κατάλληλα από τα ΜΜΕ, θα ταυτίσουν τα λούμπεν θρησκόληπτα στοιχεία με το σύνολο των μεταναστών, θα τροφοδοτήσουν (και θα «δικαιολογήσουν») τις νεοναζιστικές απόψεις και πρακτικές των χιτλερικών της Χ.Α. 

Μέσα από τέτοια γεγονότα συγκαλύπτεται η σκληρή πραγματικότητα των μνημονίων, η πολιτική της συγκυβέρνησης και αναδεικνύεται ως δήθεν σημαντική και κυρίαρχη μια «θρησκευτική» σύγκρουση μεταξύ ημών και «των άλλων». 

Τέλος, οφείλουμε να είμαστε τουλάχιστον καχύποπτοι για την περίοδο που επιλέχθηκε να βγει στην επιφάνεια η περίφημη «ταινία». Πρόκειται για μία περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων στον ευρύτερο χώρο της Μ. Ανατολής που πόρω απέχουν από την «δημοκρατία» που ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εξάγουν (επιβάλλουν) με τα κανόνια τους.

[Αθήνα, Σεπτ. 2012, Γ. Στ.]