ΟΙ [ΝΕΟ]ΝΑΖΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΒΕΣ

(Το κείμενο απηχεί προσωπικές σκέψεις του υπογράφοντος)

Τα τελευταία γεγονότα έξω από το θέατρο "ΧΥΤΗΡΙΟ" έχουν ιδιαίτερη σημασία. Όχι γιατί μαζεύτηκαν κάποια γραφικά, θρησκόληπτα μέλη "παρα"χριστιανικών οργανώσεων για να εμποδίσουν την παράσταση Corpus Christi (Είχε προηγηθεί η σύλληψη του "Πατήρ-Παστίτσου, ως πρόβα τζενεράλε). Αυτά έχουν ξαναγίνει πολλές φορές και με διάφορες αφορμές (τον "Τελευταίο Πειρασμό" του Ν. Καζαντζάκη,το βιβλίο του Μ. Ανδρουλάκη M^ν που κάηκε στη Θεσσαλονίκη επί θητείας Ψωμιάδη με τις λαοσυνάξεις του Χριστόδουλου ενάντια στις ταυτότητες και τον ... αντίχριστο-666 κ.λπ.)

Άν κάτι διαφοροποιεί τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, είναι η ανοικτή παρουσία της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Σηματοδοτεί μια επιθετική κίνηση για διάφορους λόγους (εκτός από τους προφανείς): 

(α) Η Χ.Α. είχε χαρακτηριστικά και αναφορές στον αποκρυφισμό (κατάλοιπο της ναζιστικής ιδεολογίας). Άρα η παρουσία της σηματοδοτεί ένα άνοιγμα στο "χριστιανικό ακροατήριο" με τα συγκεκριμένα πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά που αυτό έχει.

(β) Είναι η πρώτη φορά που προσπαθεί με "καθαρό" τρόπο να επεκτείνει τη δράση της από τους "μαύρους" και τους "ξένους", στους "άθεους", στους "ομοφυλόφιλους", στους "συνοδοιπόρους" ή έστω στους "συμπαθούντες" (την Αριστερά) επαναφέροντας ολοκληρωμένα το αλήστου μνήμης τρίπτυχο "ΕΛΑΣ - ΕΛΛΗΝΩΝ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" (έως σήμερα το "ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ" ήταν ασαφές ή εν πάσει περιπτώσει δεν προβαλόταν ολοκληρωμένα). Συνιστά μια προσπάθεια αναγόρευσης του ιδεολογήματος "ελληνικού πολιτισμού", ως κυρίαρχης ιδεολογίας.
   
(γ) Είναι η πρώτη φορά που επιχειρεί "ανοικτά" να βάλει στην πολιτική ατζέντα το θέμα της λογοκρισίας στην τέχνη, του "αντεθνικού" περιεχομένου βιβλίων (παραπέμποντας ευθέως στο κάψιμο των βιβλίων της 10ης Μαίου 1933 στη Γερμανία, ή από τον Μεταξά στην Ελλάδα). 

(δ) Επανέρχεται (ως καρικατούρα;) η ανιστόρητη και αντιεπιστημονική αντίληψη που προσπαθεί να συγκεράσει στοιχεία αρχαιολατρείας (π.χ. η σωματική ρώμη, η άσκηση του σώματος), με το βυζαντινό δογματισμό και τη "θεολογική έξαρση". Τα στοιχεία αυτά τα έχουμε συναντήσει και ως στοιχεία της Μεταξικής ιδεολογίας. Τα χαρακτηριστικά αυτά "μπολιάζονται" με το μιλιταρισμό, την "πίστη στον φυρερ-αρχηγό", τις θεωρίες συνομωσίας (για το χαρακτήρα της κρίσης) κ.λπ.


Παρατηρήσεις:

(1) Από τις πρώτες μέρες επιβολής της δικτατορίας οι οπαδοί του Μεταξά καίγαν βιβλία τελετουργικά (όπως οι Ναζί) μπροστά στις στήλες του Ολυμπίου Διός και στα Προπύλαια. Το ίδιο και σε άλλες πόλεις όπως η Αθήνα και ο Πειραιάς. "Καλούνται άπαντες οι εθνικόφρονες γονείς της πόλεως Πειραιώς όπως προσέλθουν κομίζοντες μεθ’ εαυτών άπαντα τα κομμουνιστικά διδακτικά βιβλία των σχολείων, ίνα καώσι ομού μετά σειράς κομμουνιστικών εντύπων τη ενεργεία της Εθνικής Φοιτητικής Νεολαίας Πειραιώς. Επιτροπή Εθνικοφρόνων Γονέων Πειραιώς". Απαγορεύονται και καίγονται βιβλία ακόμη και του Καρκαβίτσα και του Παπαδιαμάντη. (Λιναρδάτος)

(2) Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από συνέντευξη του Κ. Κουν στη ΕΡΤ-1, στις 12-9-1984: "Με κάλεσαν στην Ασφάλεια του Μεταξά, για απολογία επειδή "παρουσιάζω κομμουνιστικά έργα". Τους ρώτησα να μου πουν, ποιά έργα που ανεβάζω είναι κομμουνιστικά και μου απάντησαν: "Ο ΠΛΟΥΤΟΣ" του Αριστοφάνη και ο "ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ ΑΣΘΕΝΗΣ" του Μολιέρου".
 
(Αθήνα, Οκτ. 2012, Γ.Σ.)