Συμβαίνουν και εις Παρισίους....

Σε διήμερη απεργία βρίσκονται οι 300 εργαζόμενοι στον Πύργου του Αϊφελ, διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας και διεκδικώντας αυξήσεις στους  μισθούς τους. Το συνδικάτο τους, CGT, καταγγέλει τη διαχειρίστρια εταιρεία για μεγάλες καθυστερήσεις στις εργασίες συντήρησης του μνημείου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συντήρηση του δυτικού ανεκλυστήρα (ένας από τους πέντε που διαθέτει το μνημείο) ξεκίνησε το 2008 και προβλεπόταν να διαρκέσει 18 μήνες. Ωστόσο έως και σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί το έργο.

Όπως είναι φυσικό, χιλιάδες επισκέπτες (περίπου 25.000-30.000 επισκέπτες / ημέρα) δεν μπόρεσαν να επισκεφτούν τον Πύργο που αποτελεί σημείο αναφοράς για το Παρίσι κάτι σαν τη δική μας Ακρόπολη.

Και σαν να μην έφτανε αυτό... οι Ιταλοί συνάδελφοί μας απεργούν κι αυτοί!  Το συνδικάτο τους (FLP) έχει ήδη πραγματοποιησει δύο απεργιακές κινητοποιήσεις  την περασμένη βδομάδα και έχει ανακοινώσει και τρίτη απεργιακή κινητοποίηση για την Παρασκευή 28/6. 

Η απεργία των εργαζομένων στο Κολοσσαίο και σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους (Palazzo Massimo, Λουτρά του Διοκλητιανού και του Καρακάλλα) έγινε για την καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων τους (από τον Ιανουάριο!). Σημειώνουμε ότι το Κολοσσαίο δεχεται περίπου 7.000 επισκέπτες / ημέρα.

Εκτός όμως από τα δεδουλευμένα οι εργαζόμενοι, που πραγματοποίησαν συνέλευση μέσα στο Κολοσσαίο, με ανακοίνωσή τους μεταξύ άλλων κάνουν λόγο για το θέμα των συμβάσεων εργασίας του φυλακτικού προσωπικού και ειδικά το θέμα της βάρδιας τα Σαββατοκύριακα, καταγγέλουν τις ελλείψεις προσωπικού που θέτουν σε κίνδυνο την προστασία των Μουσείων και τις προσλήψεις δήθεν "εθελοντών" και "ασκουμένων" για να καλυφθούν τα κενά στη λειτουργία.

Επίσης, καταγγέλουν ότι το πάγωμα των προσλήψεων, λόγω του προγράμματος λιτότητας, σε συνδυασμό με τις αποχωρήσεις έμπειρου και υψηλής ειδίκευσης προσωπικού, λόγω συνταξιοδότησης,  θα οδηγήσει στην απώλεια της εμπειρίας και των δεξιοτήτων. Σημειώνουμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των εργαζομένων είναι 54-55 έτη (!)

Όσο κι αν ψάξαμε στα διεθνή δίκτυα και στις εφημερίδες, δεν βρήκαμε κανένα λίβελο για δήθεν "ανεύθυνους", "αντικοινωνικούς" εργαζόμενους που με την απεργία τους "αμαυρώνουν τη διεθνή εικόνα της Γαλλίας (ή της Ιταλίας)", δεν διάβασαμε καμια καταγγελία για "συντεχνίες" και άλλα τέτοια που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα κάθε φορά που οι εργαζόμενοι στο ΥΠΠΟ απεργούν. Ούτε βρήκαμε φωτογραφίες με ΜΑΤ στον Πύργο του Αίφελ ή στις εισόδους του Κολοσσαίου (χάθηκε ο κόσμος να ρωτήσουν τον... Δένδια;)...

Αν κάτι μπορεί να βγεί ως συμπέρασμα από όλα αυτά δεν είναι μόνο η διαφορετική αντιμετώπιση σε επίπεδο ΜΜΕ, αλλά και η κοινότητα των προβλημάτων των εργαζομένων. Όσα συμβαίνουν στην Ιταλία και στη Γαλλία δεν απέχουν καθόλου από την κατάσταση στο ΥΠΠΟ. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και η "εμπορευματοποίηση" του πολιτισμού αποτελούν βασικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. που θεωρεί την πολιτιστική κληρονομιά ως προνομιακό πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Κι ένα υστερόγραφο: Οι καθηγητές της Πορτογαλίας απήργησαν πριν από δέκα μέρες πάνω στις εξετάσεις (και δεν επιστρατεύτηκαν...)

Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση, η Δεξιά στην εξουσία

Νέα (συγ)κυβέρνηση : Το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση, η Δεξιά στην εξουσία (*)

(* Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το σημερινό φύλλο της Εφημερίδας των Συντακτών)

Γ. Στεφ. (Το κείμενο απηχεί προσωπικές απόψεις)

Ο ανασχηματισμός της συγκυβέρνησης ολοκληρώθηκε! Προηγουμένως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μοίρασαν τα διάφορα Υπουργεία, όρισαν δεκάδες Αναπληρωτές Υπουργούς και Υφυπουργούς και κατέληξαν στο «μικρό και ευέλικτο σχήμα» των 43 μελών! Εκκρεμεί να μάθουμε και την «επικαιροποιημένη προγραμματική συμφωνία», η οποία αναμένεται να τηρηθεί και να εφαρμοστεί όπως και η προηγούμενη!

Η νέα συγκυβέρνηση συνιστά μια καρικατούρα του παλιού δικομματισμού, με τη ΔΗΜΑΡ κοινοβουλευτική εφεδρεία σε περίπτωση που χρειαστεί η … «υπεύθυνη στάση της», χωρίς να έχει διατηρηθεί ίχνος από την παλιά «αίγλη» των δύο κομμάτων, χωρίς καμιά κοινωνική νομιμοποίηση και με αδυναμία εκπροσώπησης των παραδοσιακών στρωμάτων – συμμάχων. Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συνιστά στοχευμένο μίγμα υπουργών αντιδραστικής και αδίστακτης αποστολής (βλ. Υπ. Οικονομικών (Στουρνάρας), Δημόσιας Τάξης (Δένδιας), Δικαιοσύνης (Αθανασίου), Υποδομών (Χρυσοχοΐδης)  και φυσικά… το Υπουργείο των απολύσεων (ΥΔΜΗΔ), με επικεφαλής τον γόνο της οικογένειας Μητσοτάκη, τον Κυριάκο.  

Ο «ανασχηματισμός» δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Τα κρίσιμα Υπουργεία παρέμειναν στους εκλεκτούς και «αμετακίνητους» εντολοδόχους της Τρόϊκα, επιβεβαιώνοντας ότι, πέρα από πρόσωπα, αυτό που δεν αμφισβητείται είναι η πολιτική των Μνημονίων της εξαθλίωσης, της υποταγής , των απολύσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. 

Κύριος στόχος της νέας θνησιγενούς κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (και με μπαλαντέρ τη ΔΗΜΑΡ) είναι να προωθήσει, να εφαρμόσει και να επιβάλει, μέσω της καταστολής και κυνικής ακύρωσης κάθε επίφασης  δημοκρατικής λειτουργίας, το  πρόγραμμα των  νέων σκληρών μέτρων, ένα ακόμη Μνημόνιο. 

Η νέα συγκυβέρνηση, αποτελεί πέραν των άλλων και μια τρανή απόδειξη της πολιτικής κηδεμονίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας από ΔΝΤ και ΕΕ, που έσπευσαν και ουσιαστικά απαγόρευσαν κάθε σκέψη για εκλογές.

Η επανασύσταση του ΥΠΠΟ ως αυτόνομου Υπουργείου μαζί με τη ΓΓΑ επιτρέπει πολλαπλές αναγνώσεις.

Η επανασύστασή του έγινε στο πλαίσιο της αναζήτησης και δημιουργίας νέων Υπουργικών θώκων για τους παραπονεμένους της συγκυβέρνησης (βλ. Πάνος Παναγιωτόπουλος) ή εσωτερικών ισορροπιών με το Καραμανλικό μπλοκ (βλ. Γιάννης Αδριανός, ο γνωστός σύμβουλος του τ. Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, το όνομα του οποίου είχε γίνει πανελληνίως γνωστό από την υπόθεση του DVD Ζαχόπουλου και Θέμου Αναστασιάδη), ωστόσο, έστω και δύσκολα, υπό όρους μπορεί να αποτελέσει θετική εξέλιξη.

Για τους εργαζόμενους στο ΥΠΠΟ και στη ΓΓΑ συνιστά μια τακτική επιτυχία, δεδομένης της αντίθεσής τους στις κατά καιρούς «συγχωνεύσεις» (με το Υπ. Τουρισμού και μετά με το Υπ. Παιδείας). Προφανώς δεν περιμένουμε ότι κάποιος θα μπει στον κόπο να αποτιμήσει με συστηματικό και υπεύθυνο τρόπο τις «συγχωνεύσεις» αυτές και τα αποτελέσματά τους. Ούτε περιμένουμε από όσους στήριξαν αυτά τα εγχειρήματα να κάνουν την αυτοκριτική τους.

Κατανοούμε την επανασύσταση του ΥΠΠΟ ως υπό όρους θετική εξέλιξη, διότι επιτρέπει στους εργαζόμενους να αντιπαλέψουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση από καλύτερη «θεσμική αφετηρία» (εργαζόμενοι ενός Υπουργείου και όχι μιας Γενικής Γραμματείας). Φυσικά, αν μείνουμε σε αυτό, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Το κρίσιμο στοιχείο είναι να εκμεταλλευτούμε την εξέλιξη αυτή, αλλά και τη δύσκολη θέση της συγκυβέρνησης, για να αντιπαλέψουμε ζητήματα που μέχρι χτες ήταν «κλειστά» και «τελειωμένα».

Κορυφαίο ζήτημα είναι να ακυρωθεί ο «Νέος Οργανισμός». Αναφερόμαστε σε ακύρωση κι όχι απλά αυτονόητες αλλαγές – τροποποιήσεις και προσαρμογές στο οργανόγραμμα που έχει ήδη εγκριθεί από το  Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης (π.χ. Οικονομικές Υπηρεσίες).

Πρέπει άμεσα όλοι οι εργαζόμενοι μέσα από τα Σωματεία μας να διεκδικήσουμε και να επιβάλλουμε:  

(α) να παγώσει κάθε διαδικασία προώθησης υλοποίησης και εφαρμογής του «Νέου Οργανισμού»,  

(β) να σταματήσουν οι έτσι κι αλλιώς αμφισβητούμενης σοβαρότητας και επιστημονικής εγκυρότητας διαδικασίες περιγραφής αρμοδιοτήτων και «περιγραμμάτων θέσεων εργασίας», 

(γ) να παρασχεθούν όλες οι εγγυήσεις ότι κανένας εργαζόμενος στο ΥΠΠΟ δεν θα απολυθεί άμεσα ή έμμεσα («διαθεσιμότητες», «κινητικότητα»), 

(δ) να σταματήσουν όλες οι διαδικασίες που οδηγούν στην κατασκευή «επίορκων» (βλ. περίπτωση ωραρίου), 

(ε) να δρομολογηθούν προσλήψεις μόνιμου – τακτικού προσωπικού όλων των κλάδων και ειδικοτήτων για την κάλυψη των μεγάλων, κατά κοινή ομολογία όλων, κενών, 

(στ) να σταματήσουν οι διαδικασίες που συνιστούν, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, ιδιωτικοποίηση (δηλ. ξεπούλημα) της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Επαναλαμβάνουμε τη θέση μας ότι στην παρούσα συγκυρία, κάθε μεταβολή στον υφιστάμενο Οργανισμό (Π.Δ.191/2003,Φ.Ε.Κ. 146/Α/13-6-2003) έχει αρνητικό πρόσημο, τόσο για τους εργαζόμενους (συρρίκνωση θέσεων και δομών),  όσο και για το ίδιο το αντικείμενο του ΥΠΠΟ (απόσπαση αρμοδιοτήτων και παραχώρησή τους στους ιδιώτες). Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμιά συμμετοχή (και άρα νομιμοποίηση) σε στημένους διαλόγους με τη συγκυβέρνηση πάνω στα ζητήματα αυτά.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα όρια μιας διεκδίκησης που θα χαρακτηρίζεται από συντεχνιακές αντιλήψεις, πασπαλισμένες με τις γνωστές ανοησίες περί «βαριάς βιομηχανίας» και ολίγη «αρχαιοπληξία»  είναι εξαιρετικά στενά.

Σήμερα κάθε μάχη, για να έχει πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει κατ’ αρχήν να κατανοείται ως μια πολιτική μάχη που θα θέτει ως στόχο την καταγγελία – ακύρωση των Μνημονίων και την ανατροπή της συγκυβέρνησης με τη σφραγίδα των λαϊκών αγώνων. Πρέπει, παράλληλα, να αναζητεί ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες με τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να οικοδομεί δεσμούς αλληλεγγύης, να παλεύει ώστε οι φλόγες αντίστασης και αγώνα να γίνουν η μεγάλη φωτιά που θα κάψει τον κάμπο.

Η πτώση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν θα έρθει ως ώριμο φρούτο. Δεν αποτελεί νομοτέλεια και κυρίως δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη και θέμα μηνών.

Για να επισπευσθεί η πτώση της νέας κυβέρνησης και για να αλλάξει πραγματικά πορεία η χώρα, χρειάζεται η συνεργασία όλων των δυνάμεων της αριστεράς. Απαιτείται μια μεγάλη κοινωνική εξέγερση διαρκείας, που θα βάλει τη σφραγίδα της στις ανατρεπτικές πολιτικές εξελίξεις. Η κοινωνική αφύπνιση και ένα ισχυρό, μαζικό, αγωνιστικό και αποφασιστικό λαϊκό κίνημα συνιστούν προϋπόθεση για να υπάρξει ανατροπή και όχι απλά κάποια εκδοχή συστημικής εναλλαγής.

Πρέπει να εντείνουμε την πολιτική προετοιμασία για  την ανάπτυξη ενός ενωτικού κινήματος ανατροπής αλλά και για τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού σχεδίου που θα προωθήσει μέχρι τέλους και σε σύγκρουση με την ευρωζώνη αλλά και την ΕΕ, μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Γ. Στεφ. Αθήνα, 25-6-2013

Απολυσεις ΔΥ 2013-2014

Οι απολύσεις με αριθμούς

Ο σ. Δ. Λ. από το Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, μας έστειλε το γράφημα της WSJ με τις προγραμματισμένες απολύσεις Δημοσίων Υπαλλήλων για τα έτη 2013 - 2014 σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου. Πηγές το ΥΔΜΗΔ και το ΔΝΤ. Για το 3ο τρίμηνο 2013 η υποχρέωση καλύφηκε (;) από την ΕΡΤ (;). Η συνέχεια είναι όλη δική μας . . .

Μικρή μετάφραση

Τίτλος: Αριθμός δημοσίων υπαλλήλων που θα απολυθούν στην Ελλάδα σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου 

(για την ακρίβεια bailout είναι ένας οικονομικός όρος που υποδηλώνει την (οικονομική) διάσωση μιας χώρας που κινδυνεύει να καταρρεύσει οικονομικά, από εξωτερική βοήθεια)
 

2013

3ο τρίμηνο: 2000

4ο τρίμηνο: 2000

2014

1ο τετράμηνο: 1000

2ο τετράμηνο: 4000

3ο τετράμηνο: 2000

4ο τετράμηνο: 4000

(Σύνολο: 15.000)

Πηγές: Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και ΔΝΤ. Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα The Wall Street Journal 

Οικογενειοκρατία και νεποτισμός

Η σύνθεση της νέας συγκυβέρνησης (θα αναφερθούμε αναλυτικά σε επόμενη ανάρτηση) αποπνέει το σάπιο της οικογενειοκρατίας και της "κληρονομικής διαδοχής". Τέκνα και συγγενείς παλαιότερων Βουλευτών και Υπουργών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ φιγουράρουν στη νέα συγκυβέρνηση. Ενδεικτικά και μόνο καταγράφουμε τις πιο χαρακτηριστικές και γνωστές περιπτώσεις. 

Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος  

Σίμος Κεδίκογλου γιός του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Κεδίκογλου

Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων 

Συμεών Κεδίκογλου, ανιψιός του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Κεδίκογλου και ξάδελφος του Σίμου Κεδίκογλου που ανακοίνωσε το κλείσιμο της ΕΡΤ

Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης 

Κυριάκος Μητσοτάκης, γιος του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και αδελφός της πρώην υπουργού και σημερινής βουλευτού Ντόρας Μπακογιάννη.

Υπουργός Ναυτιλίας

Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης,γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Γιάννη Βαρβιτσιώτη και εγγονός του βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.

Αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας 

Φώφη Γεννηματά: Κόρη του επί σειρά ετών βουλευτή και υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Γεννηματά

Υφυπουργός Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης 

Παντελής Καψής, γιος του πρώην υπουργού και διευθυντή των «ΝΕΩΝ» Γιάννη Καψή και αδελφός του Μανώλη Καψή, στελέχους του Μέγκα.

Υπουργός τουρισμού

Όλγα Κεφαλογιάννη,  κόρη του Ιωάννη Κεφαλογιάννη, πρώην βουλευτή και υπουργού, και της Ελένης Βαρδινογιάννη, κόρη της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας (αδελφή του βουλευτή Ρεθύμνου Παύλου Βαρδινογιάννη)

Υπουργός Επικρατείας

Δημήτρης Σταμάτης, γιος του πρώην υπουργού της Ν.Δ. Γιώργου Σταμάτη.

Υπουργός Πολιτισμού 

Πάνος Παναγιωτόπουλος, γαμπρός του βουλευτή και υπουργού της ΕΡΕ και της ΝΔ Αθανάσιου Τσαλδάρη (που ήταν με τη σειρά του τέκνο του πρώην πρωθυπουργού Κων/νου Τσαλδάρη)

Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας 

Αθανάσιος Δαβάκης: συγγενής των βουλευτών της ΕΡΕ και της Ν.Δ. Δημήτριου και Ιωάννη Δαβάκη.

Προς ανασύσταση του ΥΠΠΟ;

Καθώς οι διεργασίες για τον ανασχηματισμό βρίσκονται σε εξέλιξη, υπάρχουν πληροφορίες ότι το ΥΠΠΟ θα ανασυσταθεί ως αυτόνομο Υπουργείο. Μια τέτοια εξέλιξη, εφόσον επαληθευτεί, είναι κατ' αρχήν ΘΕΤΙΚΗ. 

Θα αποτελεί δικαίωση των αγώνων και των παρεμβάσεων των εργαζομένων και των Σωματείων τους και ασφαλώς πρέπει να επηρεάσει τις εξελίξεις στα θέματα του Οργανισμού. Θεωρούμε ότι η ανασύσταση του ΥΠΠΟ, εφόσον επαληθευτεί, αποτελεί την ευκαιρία για να ξανανοίξουν ζητήματα που σήμερα θεωρείται ότι έχουν κριθεί οριστικά (οργανισμός, στοχοθεσία, περιγράμματα θέσεων, αρμοδιότητες κλπ).

Μένει να δούμε αν αυτό θα ολοκληρωθεί και φυσικά να δούμε ποιος θα είναι ο/η Υπουργός.

Κατά τα λοιπά, ο ανασχηματισμός όλα δείχνουν ότι θα οδηγήσει σε ένα "μεγάλο" κυβερνητικό σχήμα με αρκετές θέσεις για Υπουργούς, Υφυπουργούς, Αναπληρωτές, Γεν. Γραμματείς (και φυσικά αμέτρητων συμβούλων), αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως αντιλαμβάνονται τα κυρίαρχα κόμματα τη δημόσια διοίκηση: ως ένα έπαθλο που το κάθε κόμμα διεκδικεί το μεγαλύτερο δυνατό μερίδιο.

Ανεξάρτητα από τα επικοινωνιακά παιχνίδια και τις ισορροπίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στη νέα συγκυβέρνηση, για μας είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα καλό, τίποτα διαφορετικό. Παρά τα όσα λέγονται δεν υπάρχει κανένα success story. Αντίθετα όλα δείχνουν ότι τα "νούμερα δεν βγαίνουν" και το επόμενο διάστημα έρχονται νέα άγρια μέτρα (όλοι πλέον μιλούν για ένα ακόμη Μνημόνιο). Παράλληλα, θα ενταθούν οι προσπάθειες να ξεπουληθούν άρον άρον τα "ασημικά", δηλ. η δημόσια περιουσία (ενέργεια, φυσικοί πόροι π.χ. νερό, υποδομές, ακίνητη περιουσία). 

Η συγκυβέρνηση των δύο (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), με μπαλαντερ (κατά περίπτωση) την ΔΗΜΑΡ θα πάει ακόμη "πιο δεξιά", με μεγαλύτερο αυταρχισμό και τρομοκρατία, ενσωματώνοντας την ακροδεξιά ατζέντα. Για μας η νέα συγκυβέρνηση δεν έχει καμια νομιμοποίηση. Οι αγώνες των εργαζομένων πρέπει να ενταθούν, να βαθύνουν πολιτικά, να θέσουν το πολιτικά κρίσιμο ζήτημα της ανατροπής! Η ΕΡΤ έδειξε ότι πίσω από τη φαινομενική ηρεμία υπάρχει αγανάκτηση αλλά και αγωνιστική διάθεση. Έδειξε ότι οι λαϊκοί αγώνες μπορούν να δημιουργούν ρήγματα, να αναδεικνύουν αντιφάσεις του επίσημου πολιτικού προσωπικού, να "ρίχνουν κυβερνήσεις". Ας θυμηθούμε ότι κάτι ανάλογο είχε συμβεί με την πτώση της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ (ΓΑΠ) από τις μεγάλες διαδηλώσεις στο Σύνταγμα.

Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Γ. Δελαστίκ  που δημοσιεύθηκε στο «Πρίν» την Κυριακή 23 Ιουνίου 2013 που αφορά στις πολιτικές εξελίξεις.

 Πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος με την απόφαση του να κλείσει την ΕΡΤ για να ανοίξει την …ΥΕΝΕΔ της χούντας, ο Σαμαράς! Επίδειξη πυγμής για να τρομοκρατήσει τον κόσμο πήγε να κάνει, απολύοντας ακαριαία πάνω από δυόμισι χιλιάδες εργαζόμενους. Να παραλύσει κάθε αντίσταση επεδίωκε , αλλά …δεν προλαβαίνει να μαζεύει καρπαζιές! Μέχρι και ο Κουβέλης οσμίστηκε ότι ο Σαμαράς βρωμάει …πολιτική πτωμαΐνη και κάτω από την πίεση των βουλευτών και στελεχών του την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια! Απέσυρε τους υπουργούς του από την κυβέρνηση, εγγυήθηκε στην άρχουσα τάξη ότι όποτε μπαίνει θέμα πρόωρων εκλογών θα στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά και προετοιμάζει τη ΔΗΜΑΡ να προσκολληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αν βγει πρώτο κόμμα.

Έγινε έξαλλος με τον Φώτη Κουβέλη ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Πάνω που είχε πατήσει αδίστακτα στα «πτώματα» των χιλιάδων απολυμένων της ΕΡΤ και είχε κατορθώσει να εκβιάσει τον Σαμαρά να τον κάνει υπουργό του, ίσως και αντιπρόεδρο (της κυβέρνησης, όχι της …ΝΔ!) βρήκε την ώρα ο Κουβέλης να κάνει κόνξες! Δεν κώλωσε όμως ο Βαγγέλας! Διακήρυξε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνο, μαρτυρικό κόμμα και γι΄αυτό το έκανε …συνιστώσα της ΝΔ! «Στην κυβέρνηση Σαμαρά ως τον πολιτικό μας θάνατο!» είναι το νέο δόγμα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό το θεμελιώδες σύνθημα βέβαια δεν το ενστερνίζεται μόνο ο Βενιζέλος. Στο … «Λαμογιστάν» του ΠΑΣΟΚ έγιναν σημεία και τέρατα. Δυο-τρεις ώρες πριν από τη σύσκεψη των αρχηγών των κυβερνητικών κομμάτων την Πέμπτη, σχεδόν όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήταν λάβροι κατά της συμμετοχής στην κυβέρνηση Σαμαρά. Μόλις όμως γύρισε ο Βενιζέλος και τους είπε ότι ο Κουβέλης την κοπάνησε από την κυβέρνηση κι έτσι ανοίγουν συνολικά καμιά δεκαριά θέσεις υπουργών και υφυπουργών για το ΠΑΣΟΚ αφού απέμεινε μόνο του στην κυβέρνηση της ΝΔ, όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν στα ..μπαλκόνια της Ιπποκράτους να φωνάζουν με ένα στόμα «κυβέρνηση η θάνατος»! Μόλις 28 βουλευτές όλοι κι όλοι έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ και ενώ σχεδόν κανένας από αυτούς δεν θα επανεκλεγεί αν γίνουν εκλογές, ξαφνικά …ο ένας στους τρείς θα γίνει υπουργός!!! Θαύμα!

Του ΠΑΣΟΚ οι βουλευτές θα βολευτούν υπέροχα στους υπουργικούς θώκους της κυβέρνησης Σαμαρά. Μόνο που η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι πλέον όχι μόνο πολιτικά, αλλά και κοινοβουλευτικά πολύ ασταθέστερη από την προηγούμενη, την τρικομματική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ. Οι βουλευτές των δύο κομμάτων ανέρχονται μόλις σε 153 – στην ΝΔ έχουν απομείνει 125 από τους 129 που εξέλεξε πέρυσι τον Ιούνιο και στο ΠΑΣΟΚ 28 από τους 33 που είχε εκλέξει. Όσοι βουλευτές δε του ΠΑΣΟΚ δεν υπουργοποιηθούν, καθόλου σίγουροι για την κυβέρνηση δεν πρέπει να θεωρούνται – ιδίως εκείνοι που δεν έχουν ελπίδα υπουργοποίησης λόγω ανοιχτής κόντρας με τον Βενιζέλο. Το μόνο για το οποίο μπορεί να είναι σίγουρος ο Σαμαράς είναι ότι και οι 179 βουλευτές που είχαν εκλεγεί πέρυσι με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, ανεξάρτητα από το αν παραμένουν στα κόμματα τους ή έχουν αποχωρήσει από αυτά, δεν θέλουν με τίποτα εκλογές γιατί όλοι ανεξαιρέτως οι «ανεξαρτητοποιηθέντες» και δεκάδες από τους υπόλοιπους δεν πρόκειται να επανεκλεγούν . Αυτό όμως δεν εγγυάται με τίποτα στον Σαμαρά την υπερψήφιση του κάθε ακραία αντιδραστικού νομοσχεδίου που θα θέλει να προωθήσει, ιδίως αν υπάρχει μαζική αντίδραση του λαού από τα κάτω.

Μια δικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με 153 δικούς της βουλευτές και τόσο αντιδραστική πολιτική είναι σχεδόν αδύνατον να επιβιώσει τρία ολόκληρα χρόνια και να εξαντλήσει την τετραετία, παρά τις περί του αντιθέτου υστερικές κορώνες του Σαμαρά και του Βενιζέλου για κυβέρνηση με «ορίζοντα τετραετίας». Αντιθέτως, η δική μας γνώμη είναι ότι ο Σαμαράς μοιάζει όλο και περισσότερο με τον Γιώργο Παπανδρέου, όχι μόνο στην ολέθρια για τους Έλληνες εργαζόμενους πολιτική που ασκεί, αλλά και στην πολιτική ανικανότητα διακυβέρνησης. Οι γελοίοι «κηπουροί» του Γιωργάκη δεν διέφεραν ποιοτικά από τους εξίσου επικίνδυνους ακροδεξιούς «συμμορίτες» του Σαμαρά και το κυριότερο για την αστική τάξη, είναι εξίσου αναποτελεσματικοί στη διασφάλιση κοινωνικών συμμαχιών υπέρ της πολιτικής αυτής. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου μοιάζει με την κυβέρνηση του Γιωργάκη λίγους μήνες πριν ανατραπεί υπό το βάρος των λαϊκών αντιδράσεων, οι οποίες ενεργοποίησαν εναντίον του απεχθούς τότε πρωθυπουργού τόσο τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί όσο και την ελληνική ολιγαρχία. Φυσικά, το ότι ενδεχομένως σε λίγους μήνες η υπό συγκρότηση κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν θα υπάρχει, δεν σημαίνει καθόλου ότι η αστική τάξη στερείται εναλλακτικών λύσεων ή ότι η κυβέρνηση που θα την αντικαταστήσει θα είναι καλύτερη από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων.

Τίποτα δεν εγγυάται μια τέτοια εξέλιξη, όσο ο λαός δεν βρίσκεται στους δρόμους και όσο η Αριστερά και τα κόμματά της συνεχίζουν να αδυνατούν να εκφράσουν πολιτικά την οργή και τα συμφέροντα των σύγχρονων στρωμάτων των εργαζομένων που υποφέρουν τα πάνδεινα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αυτή την εποχή του Μνημονίου.

Εφάπαξ τέλος...

Σύμφωνα με δημοσιεύματα το εφάπαξ οδεύει ολοταχώς προς κατάργηση. Δημοσιεύουμε το άρθρο της Εφημερίδας ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ (20/6) σύμφωνα με το οποίο θα επέλθουν τόσο μεγάλες μειώσεις που θα ισοδυναμούν με κατάργηση του εφάπαξ.

Τροϊκανό τέλος στο εφάπαξ

Τέλος στα εφάπαξ βάζει η τρόικα από 1η Ιανουαρίου καθώς τελειώνουν τα χρήματα για τη στήριξη του Ταμείου Πρόνοιας.

Η δραστική περικοπή στα εφάπαξ του Δημοσίου (και όσων άλλων Ταμείων Πρόνοιας επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό) έρχεται από την 1.1.2014 ενώ επισπεύδεται κατά 1 εξάμηνο (δηλαδή από τον Ιούνιο - Ιούλιο του 2014 και όχι από την 1.1.2015) η περικοπή των επικουρικών συντάξεων, που θα υπολογίζονται με βάση τις ετήσιες εισφορές των «εν ενεργεία».

Τη διπλή ανατροπή προμηνύει το τελεσίγραφο που παρέδωσε τεχνικό κλιμάκιο της τρόικας στη Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων του υπουργείου Εργασίας σε συνάντηση η οποία έγινε στο πλαίσιο της παρακολούθησης της πορείας των οικονομικών των Ταμείων.

Οι εκπρόσωποι της τρόικας μάλιστα:

• Ανακοίνωσαν ότι στις 31.12.2013 «τελειώνουν» τα χρήματα για τη στήριξη του Ταμείου Πρόνοιας και του κλάδου προνοίας του ΤΑΥΤΕΚΩ και όσα εφάπαξ δεν θα έχουν πληρωθεί έως τότε από την επιχορήγηση του Δημοσίου, στο πλαίσιο των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων, καθώς και τα νέα εφάπαξ «θα υπολογίζονται με βάση τα έσοδα από τις ετήσιες εισφορές». Με δεδομένο ότι το επόμενο έτος θα παραμένουν απλήρωτα 35.000 εφάπαξ και το Ταμείο Πρόνοιας θα πρέπει να καταβάλλει άλλα 20.000 εφάπαξ σε όσους θα συνταξιοδοτηθούν μέσα στο 2014, το εφάπαξ με βάση τα υπολογιζόμενα έσοδα των 320 εκατ. ευρώ από εισφορές θα πέσουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ταμείου, στο συμβολικό ποσό των... 5.300 ευρώ, από τις 30.000-40.000 που έχουν φτάσει μετά τις αλλεπάλληλες μειώσεις, έως 38,20%.

• Ζήτησαν να μειωθούν οι επικουρικές συντάξεις νωρίτερα και, κατ’ αντιστοιχία, με βάση τις καταβαλλόμενες εισφορές των εν ενεργεία, «εφόσον δεν μπορούν να δημιουργηθούν ατομικές μερίδες για το σύνολο του εργασιακού βίου όλων των ασφαλισμένων». Οι μειώσεις (περί το 20%-30%, σύμφωνα με εκτιμήσεις) δεν θα αφορούν μόνο τους νέους συνταξιοδοτούμενους, αλλά και τους ήδη συνταξιούχους καθώς τα ποσά των επικουρικών θα πρέπει να επαναϋπολογιστούν με γνώμονα τον «συντελεστή βιωσιμότητας» του κάθε Ταμείου - ΝΠΔΔ.

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1765 στις 20 Ιουνίου 2013

Όλα δουλεύουν... ρολόϊ

Τις τελευταίες μέρες και με αφορμή το επικείμενο πόρισμα των Ιαβέρηδων (διάβαζε Ελεγκτών Δημόσιας Διοικησης) σχετικά με το ωράριο η κατάσταση αντί να εκτονώνεται δείχνει να οδηγείται σε περιπλοκές και όξυνση. Θέλουμε να κάνουμε κάποιες βασικές επισημάνσεις ελπίζοντας ότι θα βοηθήσουν όλους μας να δούμε το ζήτημα με πιο καθαρή ματιά.

1/. Πίσω από την τήρηση του ωραρίου υπάρχει ένα απλό και γνωστό σχέδιο. Το ωράριο είναι το πρόσχημα και ταυτόχρονα ένα βολικό εργαλείο για την συγκυβέρνηση που επιχειρεί να κατασκευάσει μια δεξαμενή "επιόρκων" υπαλλήλων προκειμένου, σε επόμενο στάδιο, αυτό να αποτελέσει το τυπικό επιχείρημα για να θέσει μεγάλο αριθμό εργαζομένων σε διαθεσιμότητα (δηλ. να απολύσει τους εργαζομένους). Προφανώς τα "πορίσματα" των Ιαβέρηδων της Τρόϊκα θα αξιοποιηθούν και επικοινωνιακά για να χτίσουν το προφίλ του "τεμπέλη", "κοπανατζή" δημόσιου υπαλλήλου. Το έργο αυτό το έχουμε δει να παιζεται εκατοντάδες φορές.

2/. Είναι αδιέξοδη (και πολιτικά λανθασμένη) η προσπάθεια όλα τα προβλήματα (υπαρκτά ή μη) να φορτωθούν είτε στο Διοικητικό, είτε στην Πληροφορική, είτε στο "ρολόι". Αδυναμίες μπορούν να εντοπιστούν σε κάθε Υπηρεσία αλλά είναι κοντόφθαλμο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να φορτώσουμε τα πάντα σε κάποιους άλλους και να... "καθαρίσουμε". Θεωρούμε ότι πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε την παγίδα της αλληλοεξόντωσης και της αλληλοκαταγγελίας. Κανένας δεν θα σωθεί δείχνοντας τον διπλανό του.

3/. Το θέμα μπορεί να αντιμετωπιστεί σοβαρά (και με επιτυχία για τα συμφέροντα των εργαζομένων) μόνο πολιτικά. Οι ατομικοί δρόμοι, η "καταγγελία" του διπλανού μας, η καχυποψία και η διάσπαση μεταξύ των εργαζομένων είναι βούτυρο στο ψωμί των Ελεγκτών και όχι μόνο... Η ενιαία συλλογική στάση είναι η μόνη που πραγματικά μπορεί να μας προφυλάξει όχι μόνο σήμερα αλλά και αύριο από ίδια ή παρόμοια προβλήματα και κυρίως από δυσμενείς εξελίξεις.

4/. Πρέπει να απαιτήσουμε να πάρει σαφή θέση η πολιτική ηγεσία και να σταματήσει εδώ το κυνήγι μαγισσών. Πρέπει και η πολιτική ηγεσία να καταλάβει ότι καμιά εξέλιξη δεν θα την αφήσει στο απυρόβλητο. Είναι προς όφελος όλων μας να πέσουν οι τόνοι και όποιο θέμα υπάρχει να διευθετηθεί με όρους πολιτικής κι όχι όρους κανιβάλων. Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορούμε να αποδεχθούμε συμπεριφορές που εμφανίζονται τις τελευταίες μέρες από διάφορους Προϊσταμένους οι οποίοι συμπεριφέρονται απαξιωτικά (και σε κάποιες περιπτώσεις με απειλές πειθαρχικών διώξεων) σε συναδέλφους για ζητήματα έγκρισης αδειών κλπ. Πρόκειται για απαράδεκτα φαινόμενα, που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά.


5/. Είναι προφανές ότι αν και το ζήτημα προέκυψε στην Κεντρική Υπηρεσία (Μπουμπουλίνας) δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Αν συνεχιστεί το κυνήγι μαγισσών, αργά ή γρήγορα όλοι, σε Αθήνα και Περιφέρεια, θα βρεθούν στο στόχαστρο των Ιαβέρηδων του ωραρίου. Προφανώς, με πολυσέλιδες "οδηγίες" που επαναλαμβάνουν τα τυπικά και τα αυτονόητα δεν θα λυθεί κανένα θέμα. Πολύ περισσότερο αν κινούνται σε μια κατεύθυνση "αυστηρής προειδοποίησης" που επιχειρεί να μεταφέρει τις ευθύνες στους εργαζομένους και στους Προϊσταμένους τους. Με σχέσεις καχυποψίας και αυταρχισμό καμια Υπηρεσία δεν θα μπορεί να λειτουργήσει.

6/. Παρά το γεγονός ότι πολλοί συνάδελφοι νιώθουν αμηχανία (ενδεχομένως και ενοχές) πρέπει, επιτέλους, να υπάρξει μια επιθετική προσέγγιση στο  ζήτημα. Όπως έχουμε ξαναπεί η τυπική τήρηση του ωραρίου ουδόλως συνδέεται με την "απόδοση", την "παραγωγικότητα", την "ποιότητα του έργου" και τη "συνέπεια" των εργαζομένων. Το "ωράριο" είναι εν τέλει ένας ακόμη μηχανισμός ελέγχου και πειθάρχησης των εργαζομένων, εντατικοποίησης της εργασίας, συντριβής της συλλογικότητας που η Διοίκηση θυμάται κάθε φορά που τη συμφέρει (όποτε δεν την συμφέρει απλά ποιεί την νύσσα... ας σκεφτούμε το θέμα των "άτυπων" και απλήρωτων υπερωριών που κατά κόρον υπάρχουν στις διάφορες Υπηρεσίες).

7/. Πρέπει με πολιτικούς όρους (όχι με όρους επαιτείας) να αναδείξουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες συνάδελφοι με το θέμα του ωραρίου και τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις (π.χ. παιδιά σε σχολεία, προβλήματα υγείας κλπ) και να απαιτήσουμε την επίλυσή τους.

8/. Τέλος, πρέπει το Υπόμνημα, που συντάσσεται με ευθύνη του συνόλου (σχεδόν) των Σωματείων, να αποτελέσει την αφετηρία για μια ενιαία, συλλογική στάση και απάντηση και το θέμα να αντιμετωπιστεί με οριστικό τρόπο από την πολιτική ηγεσία στη βάση της προστασίας των εργαζομένων.

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΑΔΕΔΥ 19/6, ΩΡΑ 6 ΜΜ ΕΡΤ (ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ)

Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας 19.06.2013

και πρόσκληση των Προέδρων των Ομοσπονδιών για περαιτέρω κινητοποιήσεις
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ    Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., στη σημερινή της συνεδρίαση, ύστερα από εξουσιοδότηση του Γενικού Συμβουλίου ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ   την πραγματοποίηση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας την Τετάρτη, 19 Ιουνίου 2013 και ώρα 6:00 μ.μ. στο Ραδιομέγαρο της δημόσιας ΕΡΤ. Η Συγκέντρωση πραγματοποιείται από κοινού με τη ΓΣΕΕ και τις οργανώσεις των εργαζομένων ΠΟΕΣΥ, ΕΣΗΕΑ και ΠΟΣΠΕΡΤ, απαιτώντας την άμεση ανάκληση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, που άνοιξε παράνομα και αντισυνταγματικά το δρόμο της κατάργησης οργανισμών, με Υπουργικές Αποφάσεις, με χαρακτηριστική την περίπτωση που προκάλεσε «ξαφνικό θάνατο» στην ΕΡΤ και την απόλυση 2700 εργαζομένων. Ύστερα μάλιστα και από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που ζητά την επαναλειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης με τις συχνότητές της, υποχρεούται η Κυβέρνηση να ανακαλέσει κάθε πράξη που αφορά την ΕΡΤ ΚΑΛΕΙ   1.                 όλους τους εργαζόμενους σε μαζική συμμετοχή, ο αγώνας είναι κοινός και αφορά κυρίως το δημοκρατικό μας πολίτευμα που ουσιαστικά ανατρέπεται και παραβιάζει κάθε συνταγματική νομιμότητα από τις πρακτικές της τρικομματικής κυβέρνησης. 2.                 την Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2013 και ώρα 10:00 π.μ. τους Προέδρους των Ομοσπονδιών – μελών της, σε κοινή σύσκεψη, στα γραφεία της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., προκειμένου να εκτιμηθούν όλες οι εξελίξεις και ιδιαίτερα οι τελευταίες, περιμένοντας και τις αποφάσεις της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την Κυβέρνηση, την Τετάρτη, 19 Ιουνίου 2013 το απόγευμα, για να αποφασιστεί το άμεσο, επόμενο βήμα των αγωνιστικών παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων του συνδικαλιστικού κινήματος. Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ANAKOINΩΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΜΔΥΔΑΣ

Από τη ΓΔΑΜΤΕ εκδόθηκε σήμερα 18-6-2013 το ακόλουθο έγγραφο (ΑΠ 101780/14900) σχετικά με τη συμπλήρωση των Περιγραμμάτων Θέσεων.

"Σε συνέχειων των ... 97150/14295/12-6-2013 και ... 98183/14445/13-6-20013, σχετικά με το σχεδιασμό περιγραμμάτων θέσεων εργασίας, σας επαναλαμβάνουμε ότι η περιγραφή θέσεων εργασίας θα πραγματοποιηθεί αποκλειστικά από τις άτυπες ομάδες εργασίας, οι οποίες αποτελούνται από διευθυντές και προϊσταμένους τμημάτων και όχι από τους υπαλλήλους. Η εργασία αυτή θα γίνει μετά την έγκριση των αρμοδιοτήτων του Οργανισμού και την έγκριση του αριθμού των υπαλλήλων ανά Υπηρεσία από τη Γ.Γ. Πολιτισμού.

Κατόπιν των ανωτέρω θα ειδοποιηθείτε αρμοδίως για την νέα ημερομηνία σύνταξης και αποστολής των περιγραμμάτων των θέσεων εργασίας"

(Σημ.: οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας)

Κοιτώντας προς την ΕΡΤ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ 

(από το δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ)

Στίχοι: Αλέκος Παναγούλης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Τραγουδούν: Μίκης Θεοδωράκης & Μαρία Φαραντούρη

Σβησμένη φλόγα, που πάντα καίει
Σκέπασμα τάφου χωρίς νεκρούς.
Μάτια κλαμένα που σε κοιτάνε
σκέψεις κρυμμένες σε προσκαλούν.

Πίστη κι ελπίδα χαροπαλεύουν
πνεύμα κι αλήθεια στις φυλακές.
Άγιες προσπάθειες ναυαγισμένες
φωνές ανθρώπων σε προσκαλούν.

Σπόρος οργής πέφτει στο χώμα
μήνυμα πάλης τρέφει φτερά
σπίθα φεγγίζει μεσ’ στο σκοτάδι
νέοι αγώνες σε προσκαλούν.

για την ΕΡΤ

Tα πρωτοσέλιδα δύο γνωστών και ιστορικώνν γαλλικών εφημερίδων για το πραξικοπηματικό κλεισιμο της ΕΡΤ 

L'Humanité

«Ελλάδα: μαύρη οθόνη πάνω από τη δημοκρατία».

 

Libération

Ποιος έσβησε την τηλεόραση;

Και ο μακρύς κατάλογος των διορισμών από τη συγκυβέρνηση στην ΕΡΤ, όπως αποκαλύπτεται απο topontiki.gr 

 Η γελοιογραφία είναι επίσης από το ΠΟΝΤΙΚΙ. Μπορείτε να διαβάσετε ένα εξαιρετικό άρθρο σχετικό με την περιουσία της ΕΡΤ και τα συμφέροντα που πανηγυρίζουν για το κλείσιμό της

Για τις κάρτες και την τήρηση του ωραρίου

204 συνάδελφοι & συναδέλφισσες καλούνται να «απολογηθούν» για την τήρηση του ωραρίου του μήνα Νοέμβριο 2012. Πρόκειται για την επόμενη φάση του ελέγχου καρτών των «Επιθεωρητών»!

Ως ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ είχαμε εξ αρχής καταγγείλει την προσπάθεια της συγκυβέρνησης να κατασκευάσει «κοπανατζήδες» & «επίορκους» υπαλλήλους, προκειμένου σε επόμενη φάση να έχει τα «επιχειρήματα» και τη «νομιμοποίηση» για τις πειθαρχικές διώξεις και μελλοντικές απολύσεις που σχεδιάζει.

Είχαμε, επίσης, αναφερθεί αναλυτικά στο θέμα του ωραρίου αλλά και του νέου τρόπου ελέγχου (μαγνητικές κάρτες). Τότε πολλοί είχαν σπεύσει να μας κατηγορήσουν ως υπερβολικούς ή κινδυνολόγους. Να όμως που η ζωή επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για μια ακόμη φορά και διαψεύδει όσους σπεύδουν να καθησυχάσουν τους εργαζόμενους πως «δεν τρέχει τίποτα» και πως «όλα είναι υπό έλεγχο».

Είχαμε, επίσης, αναφερθεί στο κρίσιμο πόρισμα των Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης και την ανάγκη αυτό, αυτούσιο, να δοθεί στη δημοσιότητα (μέσω των Σωματείων). Ακόμη το κρατούν στο συρτάρι τους. Γιατί;

Κάποιες βασικές παρατηρήσεις:

1)      Ο έλεγχος τήρησης του τυπικού ωραρίου αποτελεί κατ’ αρχήν υποχρέωση του Προϊσταμένου κάθε υπαλλήλου και εν συνεχεία της Διοίκησης. Εκ των υστέρων «έλεγχοι» (ένα εξάμηνο μετά) δεν έχουν κανένα άλλο νόημα από το να εκφοβίσουν, να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους και να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή «κοπανατζήδων».

2)      Το σύστημα των μαγνητικών καρτών δεν επιτρέπει στον εργαζόμενο να έχει άμεση και σαφή εικόνα της ώρας προσέλευσης και αποχώρησης, όπως είχε με το «παραδοσιακό» σύστημα σήμανσης (χάρτινες κάρτες – ρολόι). Άρα οποιοδήποτε πρόβλημα θα εντοπιστεί (αν εντοπιστεί) αρκετό χρόνο μετά με ότι αυτό συνεπάγεται. Επιπλέον, συχνά το σύστημα παρουσιάζει αστοχίες (π.χ. "δεν πιάνει την κάρτα") χωρίς ο εργαζόμενος να μπορεί άμεσα να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά.

3)      Η φύση της εργασίας στο ΥΠΠΟ αλλά και η γεωγραφική κατανομή των κτιρίων – Υπηρεσιών επιβάλλει συχνά μετακινήσεις και είναι φυσικό πολλές φορές αυτές να οδηγούν σε αστοχίες του συστήματος ελέγχου παρουσιών.

4)      Ο μήνας Νοέμβριος ήταν μήνας μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων (Μνημόνιο ΙΙΙ). Οι Ιαβέρηδες της συγκυβέρνησης αυτό το μήνα επέλεξαν «τυχαία» για έλεγχο. 

Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Πέμπτη 1/11:             Έκτακτη Γ.Σ.  Ενιαίου Συλλόγου

Δευτέρα 5/11:             Στάση εργασίας Ενιαίου 12 – λήξη ωραρίου

Τρίτη 6/11:                  48ωρη απεργία (ΑΔΕΔΥ)

Τετάρτη 7/11:             ->>-

Πέμπτη 8/11:             24ωρη απεργία Ενιαίου Συλλόγου

Παρασκευή 9/11:       Έκτακτη Γ.Σ. Ενιαίου Συλλόγου

Τρίτη  13/11:              Πανελλαδική στάση εργασίας ΑΔΕΔΥ από τις 12 το μεσημέρι έως το τέλος ωραρίου

Τετάρτη 14/11:           24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ (πανευρωπαϊκή μέρα δράσης των συνδικάτων)

Παρασκευή  30/11:    Στάση Εργασίας ΑΔΕΔΥ από 11:30 έως τέλος ωραρίου

5)      Η υπόθεση δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί «ατομικά», ούτε να «μπαλωθεί» όπως - όπως (γιατί θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας). Πρέπει να υπάρξει ενιαία και σταθερή στάση από όλους τους συναδέλφους. Δεν πρέπει ούτε να «ψαρώσουμε», ούτε να τους κάνουμε το χατίρι να τρομοκρατηθούμε. Η ενιαία συλλογική στάση αποτελεί την καλύτερη απάντηση – ασπίδα των εργαζομένων.

6)      Μέχρι την Παρασκευή δεν πρέπει να σπεύσουμε να δώσουμε γραπτές εξηγήσεις που θα δεσμεύσουν και θα αποτελέσουν προηγούμενου. Οι κλήσεις σε «άτυπες ή τυπικές» απολογίες «δι’ υπόθεσή σας» πρέπει να μας βρουν ΟΛΟΥΣ απέναντι.

Την Παρασκευή το πρωί (9 π.μ. στο Αμφιθέατρο της Μπουμπουλίνας) θα συζητήσουμε όλοι μαζί και θα πάρουμε τις αποφάσεις μας.