Για την ειδική μοριοδότηση... των απολύσεων

στο Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού

apyppo.blogspot.com

Αθήνα, 9-10-2013

Για την «ειδική μοριοδότηση της διαθεσιμότητας».

Τις τελευταίες μέρες και με τη διαδικασία της διαθεσιμότητας (δηλαδή των απολύσεων) να βρίσκεται σε εξέλιξη η δημοσιοποίηση του «ειδικού πρόσθετου κριτηρίου» μοριοδότησης του προσωπικού που θα τεθεί σε διαθεσιμότητα δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.

Θεωρούμε εξ αρχής απαραίτητο να επαναλάβουμε ότι, κατά τη γνώμη μας, δεν χωρά καμιά διαπραγμάτευση και κανένας εξωραϊσμός στη διαδικασία των απολύσεων. Πιστεύουμε, επίσης, ότι κάθε επί της ουσίας συζήτηση για τα «κριτήρια» απόλυσης είναι άκαιρη, άστοχη και μάλλον συσκοτίζει το πρόβλημα και αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους παρά συνεισφέρει θετικά. 

Δεν μπορούμε ωστόσο να παραμείνουμε θεατές ενός διαλόγου που ήδη διεξάγεται, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, και θεωρούμε ότι τα ζητήματα αυτά πρέπει να προσεγγίζονται στην πολιτική τους βάση, υπερβαίνοντας την λογική της «ατομικής περίπτωσης», η οποία άλλωστε εξυπηρετεί μόνο τους σχεδιασμούς της συγκυβέρνησης του Μνημονίου.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά

Με την Υπουργική Απόφαση ΔΙΠΙΔΔ/Β.2./2/οικ 21634 (ΦΕΚ 1914) του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης καθορίστηκαν τα κριτήρια και οι διαδικασίες επιλογής, κατάταξης και μοριοδότησης των υπαλλήλων που τίθενται σε διαθεσιμότητα. Μεταξύ άλλων μοριοδοτείται και η προϋπηρεσία των εργαζομένων

Με μία μεταγενέστερη ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση ΔΜΗΔ και ΥΠΠΟΑ, την υπ. αριθμ. πρωτ. ΥΠΠΟΑ/ΓΔΔΥ/172315/25487, Φ.Ε.Κ. 1408/Β/16-9-2013) καθορίστηκε το «ΕΙΔΙΚΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ» μοριοδότησης του προσωπικού που τίθεται σε διαθεσιμότητα. Η πρόσθετη μοριοδότηση αφορά στην προϋπηρεσία (σε έτη) σε έργα ανασκαφών, αναστηλώσεων και εν γένει προστασίας, ανάδειξης, συντήρησης αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και εγκαταστάσεων καθώς και στη φύλαξη αρχαιολογικών χώρων, μουσείων και εγκαταστάσεων. 

Η μοριοδότηση είναι κλιμακωτή και δίνει το μέγιστο 31,5 μόρια για 15 έτη προϋπηρεσίας.

Αποκρυπτογραφώντας την «ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ»

(1) Η μοριοδότηση αφορά στη διαθεσιμότητα ΚΑΙ ΟΧΙ στην κινητικότητα. Στην πραγματικότητα δίνει ένα πρόσθετο bonus στους «παλιούς του Υπουργείου» κι έτσι επιχειρεί να τους εξαιρέσει.

Πρόκειται για μια ακόμη εκδήλωση ενός αρρωστημένου παλαιοκομματισμού και ρουσφετιού, που σήμερα κλείνει το μάτι στους συναδέλφους που βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο της απόλυσης, προωθώντας την άποψη: «θα σου δώσω παραπάνω μόρια κι έτσι δεν θα κινδυνέψεις, εφόσον θα έχεις υψηλή βαθμολογία». Αυτή τη λογική την είχαμε εξ αρχής και με ρητό τρόπο καταγγείλει ως ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (βλ. Έκτακτη Γενική Συνέλευση Ενιαίου στο ΕΜΠ). Η πρακτική αυτή δεν είναι «προνόμιο» του ΥΠΠΟ(Α). Αντίθετα τείνει να αποτελεί κεντρική επιλογή, καθώς παρόμοια φαινόμενα έχουμε και σε άλλα Υπουργεία (Κ.Υ.Α. αριθμ. Γ.Π.81442/30.8.2013 «Καθορισμός πρόσθετων – ειδικών κριτηρίων επιλογής προσωπικού, που έχει τεθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας, για τη στελέχωση νοσοκομειακών δομών, στο πλαίσιο της διαδικασίας κινητικότητας»).

«Λογική συνέπεια» των παραπάνω είναι η προσπάθεια καλλιέργειας ενός κλίματος φόβου και τρομοκρατίας ανάμεσα στους εργαζόμενους, η αίσθηση ότι τα «κακά κι απείθαρχα πολιτικά και συνδικαλιστικά παιδιά»… θα «βγουν στη σέντρα» και η εμπέδωση του ατομικισμού, του κανιβαλισμού του διπλανού μας. Εμείς, ως ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, επιμένουμε ότι το θέμα των απολύσεων δεν αντιμετωπίζεται ατομικά αλλά συλλογικά και με όρους ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής και της συγκυβέρνησης. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή διαχείρισης λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, δημιουργεί αυταπάτες και τελικά είναι αδιέξοδη.

(2)   Η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΥΔΜΗΔ και ΥΠΠΟΑ) φαίνεται από τη διατύπωσή της ότι δεν περιλαμβάνει, κατ’ αρχήν, τους εργαζόμενους σε ορισμένες Διευθύνσεις του ΥΠΠΟΑ (π.χ. Σύγχρονου Πολιτισμού) ή τμήματα άλλων κλάδων εργαζομένων (π.χ. συντηρητές ή σχεδιαστές μουσείων). Εάν η «έλλειψη» αυτή αποτελεί παράλειψη και προχειρότητα ή υποκρύπτει άποψη και συγκεκριμένο σχέδιο, αυτό δεν το γνωρίζουμε.  Εκτίμησή μας είναι ότι δεν αποτελεί παράλειψη αλλά συνειδητή επιλογή.  

Διαφορετικά δεν εξηγείται γιατί δεν έγινε χρήση (μνεία, αναφορά στα έχοντας υπ’ όψιν) της γενικότερης περιγραφής του «εν γένει αρχαιολογικού έργου», όπως αυτή έχει διατυπωθεί στο  Ν.3207/2003, άρθρο 10, παρ.10 (όπως τροποποιήθηκε με το αρ.35 του Ν.3773/2009 (ΦΕΚ Α 120/21-07-2009): «…σε αρχαιολογικά εν γένει έργα ή εργασίες που εκτελούνται από το Υπ. Πολιτισμού ή τα εποπτευόμενα από αυτό Νομικά Πρόσωπα, στα έργα αυτά ή τις σχετικές εργασίες περιλαμβάνεται και η επιστημονική, τεχνική, λειτουργική, διοικητική και διαχειριστική υποστήριξη τους…»

(3) Αποτελεί ζήτημα προς διευκρίνιση από ποια «ανάγκη» προκλήθηκε η έκδοση αυτής της ΚΥΑ και ποιοι ενδεχομένως πίεσαν στην κατεύθυνση αυτή.  Αν και δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ, εκτιμούμε ότι στο ΥΠΠΟΑ η υλοποίηση και έκφραση της συγκεκριμένης πολιτικής σηματοδοτείται από ένα παιχνίδι της πολιτικής ηγεσίας στις πλάτες των εργαζομένων. Εάν όλοι αναρωτηθήκαμε ποιος «έξυπνος» και «γιατί» απέλυσε τους σχεδιαστές, σήμερα η ΚΥΑ είναι ένα ακόμη βήμα.

Το μόνο που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι, παρόλο που σε πρώτη φάση η Ομοσπονδία έσπευσε να «υιοθετήσει» αυτή την ΚΥΑ και να την παρουσιάσει ως επιτυχία, σε δεύτερη φάση (πιθανόν αναλογιζόμενη καλύτερα τα προβληματικά σημεία και αναγνωρίζοντας βαθύτερους σχεδιασμούς της πολιτικής ηγεσίας) κρατά αποστάσεις. Έτσι από την αρχική ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ απαλείφθηκε η φράση: 

Η Π.Ο.Ε.-ΥΠ.ΠΟ. έπειτα από στοχευμένες ενέργειες που πραγματοποίησε αμέσως μετά την απόφαση να τεθούν σε διαθεσιμότητα 187 συνάδελφοι πέτυχε τη θεσμοθέτηση ενός ειδικού πρόσθετου κριτηρίου (Φ.Ε.Κ. Β’ 2408/2013) που δίνει επιπλέον μοριοδότηση στους συναδέλφους για το επόμενο στάδιο της κινητικότητας.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από τη συγκεκριμένη φράση είναι ότι η ΚΥΑ εμφανιζόταν ως αποτέλεσμα «στοχευμένων ενεργειών» της Ομοσπονδίας. Παράλληλα, από την παράγραφο αυτή προκύπτει ότι αρχικά η Ομοσπονδία κατανόησε την ΚΥΑ ως μοριοδότηση της κινητικότητας και όχι της διαθεσιμότητας, όπως είναι το ορθό. 

Η συγκεκριμένη ΚΥΑ επιχειρεί να πριμοδοτήσει συγκεκριμένους κλάδους και ειδικότητες, τους «παλιούς του ΥΠΠΟ», τους «δικούς μας απέναντι στους ξένους». Τα υποψήφια θύματα αυτής της απαράδεκτης διάκρισης είναι οι συνάδελφοι που προέρχονται από τις ΔΕΚΟ των Μεταφορών (ΟΣΕ, ΗΣΑΠ, Τραμ κλπ), η πρόσληψη των οποίων θεωρείται «νέα» και έτσι έχουν μικρή προϋπηρεσία στο ΥΠΠΟ(Α). 

Για τους συναδέλφους αυτούς (φύλακες, εργάτες, διοικητικούς) φαίνεται να ισχύει: «και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη / θα πέθαινα (απολυόμουνα) αγάπη μου καλύτερα απ' την πρώτη». Επισημαίνουμε ότι οι συνάδελφοι αυτοί δεν έχουν τύχει της ευεργεσίας του Μητσοτάκη, ο οποίος εξαίρεσε από τη διαθεσιμότητα τους μεταταγέντες το 2012 σε διάφορους φορείς του Δημοσίου  (ΦΕΚ 193/Α/2013, άρθρο 53)

(4) Στοχοποιούνται (και αδικούνται)  για μια ακόμη φορά οι ΙΔΑΧ (Π.Δ. 164/2004) διαφόρων κλάδων και ειδικοτήτων (αρχαιολόγοι, συντηρητές, διοικητικοί, εργατοτεχνίτες κ.ά.), για τους οποίους δεν έχει αναγνωριστεί η προϋπηρεσία σε διάφορα έργα (metro, Αττική Οδός, Εγνατία κλπ), η οποία ωστόσο προσμέτρησε για τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου!

(5) Κλείνοντας θέλουμε να επισημάνουμε μία ακόμη συνέπεια της αντίληψης αυτής, που αφορά στην έλλειψη μακροχρόνιου σχεδιασμού για τη δημόσια διοίκηση και  αποκαλύπτει τα σχέδια διάλυσης των υπηρεσιών του ΥΠΠΟΑ και παράδοσης του έργου του στους ιδιώτες. Εάν σήμερα λειτουργήσει η «πατέντα» της ειδικής μοριοδότησης θα σωθούν οι «παλιοί», οι «δικοί μας» σε βάρος των «νέων», των «άλλων». Όμως οι «παλιοί» σε σύντομο χρόνο θα αποχωρήσουν (συνταξιοδότηση) και επομένως το κενό στη στελέχωση θα διευρυνθεί, θα διπλασιαστεί, προς αγαλλίαση της Τρόϊκα που απαιτεί ένα μικρό, αναιμικό, αδύναμο λειτουργικά, υπονομευμένο θεσμικά δημόσιο τομέα που θα αδυνατεί να εξυπηρετήσει και να καλύψει τις ανάγκες της κοινωνίας.

Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο…

Ως ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ θεωρούμε ότι αυτές οι μεθοδεύσεις πρέπει να αποκαλυφθούν, να καταγγελθούν και να ακυρωθούν. Και την άποψη αυτή τη διατυπώνουμε δημόσια και με παρρησία αποδεικνύοντας στην πράξη ποιοι και πως κάνουν μικροπολιτική κι αναζητούν (πρόσκαιρα) παραταξιακά οφέλη την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι απολύονται. Επιλέγουμε να «στεναχωρούμε» παρά να «κολακεύουμε αυτιά», επιμένουμε να πιστεύουμε ότι χωρίς ολοκληρωμένη πολιτική ανάλυση ο κίνδυνος να βλέπουμε το «τυρί» αλλά όχι και τη φάκα είναι υπαρκτός.

(Το κείμενο σε μορφή pdf βρίσκεται εδώ)