Απολύσεις συμβασιούχων ("ασφαλιστικά") στο ΥΠΠΟΑ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια της μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να διαλύσει ότι έχει απομείνει από το εργατικό δίκαιο και την προστασία που αυτό παρείχε στους εργαζομένους. 

Με δίκες και αποφάσεις express αποφασίστηκε (και διατάχθηκε) η απόλυση 99 συναδέλφων μας που υπηρετούσαν με "ασφαλιστικά" (προσωρινή διαταγή).

Έτσι η συγκυβέρνηση μπορεί να ισχυρίζεται ότι ένα ακόμη "προαπαιτούμενο" για κάποια μελλοντική δόση έχει εκπληρωθεί, όπως απαιτεί η Τρόϊκα. 

99 συνάδελφοί μας από διάφορες Υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ απολύονται!

Αυτό που σήμερα συντελείται είναι η πλήρης αναίρεση κάθε δικαιώματος και δυνατότητας του εργαζόμενου να υπερασπίσει το δικαίωμα σε μόνιμη, σταθερή εργασία με όρους αξιοπρέπειας και προοπτικής, απαλαγμένη από λογικές και πρακτικές ρουσφετιών και κομματικών εξυπηρετήσεων.

Οι εξελίξεις αυτές πρέπει, εκτός των άλλων, να μας προβληματίσουν σοβαρά για τα πραγματικά περιθώρια που υπάρχουν σ όσους αναζητούν τρόπους ή καλλιεργούν προσδοκίες ότι μπορούν ν' ανατρέψουν τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών με δικαστικές προσφυγές. 

Η "ανεξάρτητη δικαιοσύνη" άλλωστε τα τελευταία χρόνια έχει δώσει δείγματα γραφής που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Από τη συνταγματικότητα του μνημονίου ως το ρόλο της στο κλείσιμο της ΕΡΤ κι από τα "συνταγματικά" χαράτσια έως την κήρυξη όλων των απεργιών ως "παράνομων και καταχρηστικών" ο μηχανισμός αυτός, παρά την τυπική ανεξαρτησία του, έχει στοιχηθεί, ευθυγραμμιστεί και "νομιμοποιήσει" κάθε κρίσιμη κυβερνητική μνημονιακή πολιτική.

Όπου δεν αναπτύσσονται μαζικοί απεργιακοί αγώνες, όπου δεν υπάρχουν πραγματικά αγωνιστικά σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, αλλά καρικατούρες ενός χρεοκοπημένου μοντέλου κυβερνητικού συνδικαλισμού , οι εξελίξεις αυτές θα είναι ο κανόνας. Και οι εξελίξεις αυτές δεν σηματοδοτούν μόνο την προσωπική ήττα για κάθε απολυμένο-εργαζόμενο αλλά αθροίζουν στο μακρύ κατάλογο υποχωρήσεων που έχει κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα τα τελευταία χρόνια.

Αν και η στιγμή δεν είναι η καταλληλότερη πρέπει να πούμε και μια άλλη δυσάρεστη για πολλούς πλευρά. Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος από τους συναδέλφους συμβασιούχους, οι οποίοι από αύριο θα προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των ανέργων, απουσίαζαν από τις απεργιακές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος (για να μην μιλήσουμε για περιπτώσεις που λειτούργησαν ως απεργοσπαστικός μηχανισμός). Για την κακή αυτή πορεία μεγάλη ευθύνη, εκτός των ίδιων, έχει και το Σωματείων Εκτάκτων το οποίο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί με τη στοιχειώδη επάρκεια στις μεγάλες απαιτήσεις των καιρών μας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα Σωματείο που ελάχιστα απέχει από το να εκπέσει σ΄ ένα "σωματείο σφραγίδα", που δεν διασώζει τίποτα από τις μεγάλες αγωνιστικές και νικηφόρες παρακαταθήκες του παρελθόντος.

Οι 99 απολυμένοι συνάδελφοι μας δεν ειναι κάποιοι "άλλοι", κάποιοι "ξένοι", κάτι εξωτερικό και μακρινό! Είναι συνάδελφοί μας στο διπλανό μας γραφείο. Δεν θα μας λείψουν "απλά", ούτε γρήγορα θα ξεχαστούν μέσα στην ρουτίνα και την πίεση της καθημερινής δουλειάς στο γραφείο. Κι αυτό δεν είναι κανένας "παλαιομοδίτικος συναισθηματισμός". Είναι πολιτική στάση που όλοι πρέπει να κρατήσουμε απέναντι στη λογική "ζήσε εσύ κι άσε τους άλλους να πεθάνουν" Μια αντίληψη που ο φιλελευθερισμός συστηματικά καλλιεργεί και προβάλλει ως πρότυπο και στάση ζωής, ως "μαγκιά" και "άποψη". Η αλληλεγγύη είναι το μοναδικό όπλο των εργαζομένων απέναντι στην τρομοκρατία της απόλυσης και στη διάλυση της ζωής μας.

Έχουμε, λοιπόν, έναν ακόμη λόγο να συμμετέχουμε μαζικά στην απεργιακή κινητοποίηση της Πέμπτης 14/11.

(Γ.Στεφ)