ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ...

Για να ξέρουμε για τι μιλάμε, τι θα ψηφίσουν στη Βουλή και τι μας περιμένει

(Γ. Στ., 14.7.2015, το κείμενο εκφράζει τις απόψεις του υπογράφοντα)

Είναι σημαντικό να διαβάσουμε και να γνωρίζουμε τι περιέχει η Συμφωνία της 12^ης Ιουλίου που υπόγραψε η ελληνική κυβέρνηση. Είναι σημαντικό και κρίσιμο απέναντι στην παραπληροφόρηση και στη συσκότιση των ταπεινωτικών και επαχθών όρων  που αυτή περιλαμβάνει.

(  1)   Κατ’ αρχήν, αυτή η ντροπιαστική συμφωνία έγινε ως προϋπόθεση για κάποια μελλοντική συμφωνία με τον ESM. (σελ. 1, 1^η παράγραφος). Συμφωνία («Μνημόνιο») με τον ESM δεν υπάρχει ακόμη και είναι άγνωστο πότε θα υπάρξει και ποιους επιπλέον όρους θα περιλαμβάνει. Προϋπόθεση για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις με τον ESM είναι να ψηφιστούν δύο πακέτα μέτρων στις 15 και στις 22 Ιουλίου (σελ. 5, 3^η παράγραφος).

Επιπλέον στο ζήτημα της άμεσης χρηματοδότησης, ΕΕ και ΕΚΤ αποφεύγουν να τοποθετηθούν και να δεσμευτούν, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Με απλά λόγια υπογράψαμε μια ταπεινωτική συμφωνία και δεν πήραμε ούτε ένα τρύπιο ευρώ…

(   2)   Το ΔΝΤ (αυτό που «διώξαμε» απ’ την Ελλάδα...) θα επιστρέψει στην Αθήνα και θα παραμείνει ως «εταίρος» και στην επόμενη συμφωνία. Το τρέχον πρόγραμμα με το ΔΝΤ λήγει το 2016 και η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση να ζητήσει και νέα συμφωνία, αν αυτό απαιτηθεί (αμφιβάλλει κάποιος;). Μάλιστα, για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τη νέα φάση υποτέλειας προβλέπεται ότι κάθε μελλοντικό νομοθέτημα πρέπει να έχει την έγκριση των «Θεσμών», δηλαδή της Τρόικα (σελ. 5, 1^η παράγραφος).

(   3)   Στην 4^η σελίδα του ανακοινωθέντος περιγράφεται αναλυτικά η διαδικασία παράδοσης της δημόσιας περιουσίας στους «εταίρους». Πρόκειται για μια δέσμευση που αποτελεί την κορωνίδα της διαδικασίας ταπείνωσης και εξευτελισμού του ελληνικού λαού και τη σφραγίδα της μετατροπής της Ελλάδας σε προτεκτοράτο της Ε.Ε.

Το «αναβαθμισμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων», όπως κομψά αναφέρουν, προβλέπει τη μεταβίβαση πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας σε ένα «ανεξάρτητο ταμείο» το οποίο θα τα διαχειρίζεται, δηλαδή θα τα πουλήσει. Το «ανεξάρτητο ταμείο» θα έχει έδρα στην Ελλάδα και τυπικά θα έχει ελληνική διοίκηση, αλλά θα λειτουργεί υπό την επίβλεψη των «αρμοδίων ευρωπαϊκών οργάνων», δηλαδή θα είναι υπό ξένη κηδεμονία. Το «ταμείο» θα αποτιμήσει την αξία των περιουσιακών στοιχείων και προφανώς θα την αποτιμήσει υποτιμημένα.  Ο στόχος είναι να συγκεντρώσει περιουσιακά στοιχεία αξίας 50 δις €, ένα ποσό μυθικό, το οποίο για να συγκεντρωθεί πρέπει να πωληθούν τα πάντα. «Γη και ύδωρ»!

Τα χρήματα από την «αξιοποίηση» όπως εύσχημα βαπτίζεται το ξεπούλημα θα χρησιμοποιηθούν ως εξής:

·        25 δις € για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών,

·        12,5 δις € για πληρωμές του (μη βιώσιμου) χρέους και

·        12,5 δις € για επενδύσεις.

Δηλαδή, θα δώσουμε 50 δις € για να πάρουμε (αν πάρουμε) 12,5 δις € για κάποιες «επενδύσεις» (η χαρά των εργολάβων και των αερητζήδων). Τα υπόλοιπα άμεσα ή έμμεσα θα πάνε στις τράπεζες των «εταίρων».

Δηλαδή, συνομολογήσαμε φόρο υποτέλειας στην Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

(   4)   Για το περίφημο ζήτημα του χρέους, δηλαδή στο θέμα της «βιωσιμότητας», οι αναφορές (σελ. 6, 3^η και 4^η παράγραφος) η τοποθέτηση δεν συνιστά αναγνώριση της «μη βιωσιμότητας». Αντίθετα, οι «… σοβαρές ανησυχίες για τη βιωσιμότητα…» οφείλονται στη «χαλάρωση» της εφαρμογής του προηγούμενου Μνημονίου το διάστημα του τελευταίου έτους (!). Με πολλά «αν» και «ίσως» υπάρχει μια αόριστη αναφορά σε κάποια μελλοντική παραχώρηση υπό τη μορφή «περιόδου χάριτος» ή «επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής». Αντίθετα είναι ρητή και κατηγορηματική η αναφορά ότι δεν θα υπάρξει «ονομαστικό κούρεμα» του χρέους και δεσμευόμαστε, για μια ακόμη φορά, να καταβάλλουμε στους πιστωτές εγκαίρως και στο σύνολο όλες τις οφειλές(!).

(   5)   Τα «ψιλά γράμματα» της συμφωνίας, επαναφέρουν προς υλοποίηση μια σειρά από ρυθμίσεις που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα τις βρούμε μπροστά μας, ως εργαζόμενοι. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη δέσμευση για νέο συνδικαλιστικό νόμο (σελ. 3, τελευταία παράγραφος), την αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης (de-politicizing είναι ο ακριβής όρος στη σελ. 4, 4^η παράγραφος), όρος που μάλλον παραπέμπει σε πολλά πράγματα μεταξύ των οποίων την είσοδο ιδιωτών μάνατζερ στο δημόσιο), περικοπές στο κόστος λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών (δηλαδή νέο χαμηλότερο μισθολόγιο) κ.ά.

(   6)   Κατά τα άλλα αποφεύγουμε να σχολιάσουμε τα προφανή: αυξήσεις σε ΦΠΑ, μειώσεις στις συντάξεις (ρήτρα μηδενικού ελλείμματος), αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, αλλαγές στο θέμα των «κόκκινων δανείων» σε συνδυασμό με αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο που θα επιταχύνει τους πλειστηριασμούς, πώληση του δικτύου διανομής ηλεκτρικού ρεύματος – ΔΕΗ, αλλαγές και τροποποιήσεις στους νόμους που ψηφίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (δηλ. 100 δόσεις, επαναπροσλήψεις απολυμένων, ΕΡΤ κλπ), αυτόματη περικοπή δαπανών εφόσον δεν προκύπτουν πρωτογενή πλεονάσματα, ανοικτά καταστήματα τις Κυριακές, φαρμακεία, αρτοποιεία, άνοιγμα των (δήθεν) κλειστών επαγγελμάτων κ.λπ.

Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας:

• αν αυτή η «προκαταρκτική συμφωνία» μπορεί να συνιστά «επιτυχία» ή «έντιμο και αμοιβαίο συμβιβασμό», αν προμηνύει κάτι καλό για την επόμενη μέρα, αν ταιριάζει σε ανεξάρτητο ή σε υπόδουλο κράτος. 
• αν αυτή η συμφωνία μπορεί να εφαρμοστεί και τι θα σημάνει για τη ζωή μας και για το μέλλον μας.
• αν μπορεί ο καθένας μας να αντέξει και να ζήσει με αξιοπρέπεια και αίσθημα ασφάλειας ή αν μετατρέπεται σε δούλο χωρίς δικαιώματα, χωρίς προσδοκίες, χωρίς μέλλον.
• αν αυτή η συμφωνία μπορεί να «εφαρμοστεί» χωρίς την αναίρεση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και την επιβολή ενός αυταρχικού κράτους εκτάκτου ανάγκης (εκτός κι αν θεωρεί και τα ζητήματα αυτά περιττές λεπτομέρειες και ξεπερασμένες ευαισθησίες…αρκεί να έχουμε €…).

Και για όποιον αμφιβάλλει ακόμη, η συμφωνία βρίσκεται στους συνδέσμους (Αγγλικά / Ελληνικά)