Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

ΨΙΘΥΡΟΙ ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ





Στην συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ ΥΠΠΟ στις 18 Γενάρη ζήσαμε άλλη μια δυσάρεστη αλλά αναμενόμενη έκπληξη. Τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου είχαν ειδοποιηθεί για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, δηλαδή την ενημέρωσή μας για τρέχοντα ζητήματα, το θέμα του νέου Οργανισμού και όπως συμβαίνει εσχάτως από την μεριά της πλειοψηφίας τα σχετικά με το πολύπαθο Ταμείο Αλληλοβοήθειας.

Όπως είναι γνωστό υπάρχει πλέον νέα διοίκηση στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας από τα τέλη Νοέμβρη, στην οποία συμμετέχει η ΠΟΕ ΥΠΠΟ, όπως προβλέπεται από το ισχύον θεσμικό πλαίσιο με δύο εκπροσώπους. Επίσης η επιλογή της χρηματοδότησης του Ταμείου Αλληλοβοήθειας με ποσοστό επί των ετήσιων ακαθαρίστων εσόδων του ΤΑΠ τερματίστηκε με την έκδοση υπουργικής απόφασης, με την οποία ορίζεται τακτική ετήσια επιχορήγηση με βάση τις πραγματικές ανάγκες και δαπάνες του ταμείου. Ως εδώ καλά.

Είναι επίσης σε όλους γνωστό, ότι έχει ολοκληρωθεί ο διαχειριστικός έλεγχος για τα προηγούμενα έτη, έχουν διατυπωθεί ερωτήματα κι έχουν ζητηθεί απαντήσεις. Θυμίζουμε για άλλη μια φορά, δεν θα κουραστούμε, την πάγια θέση της Αυτόνομης Παρέμβασης για το θέμα: « Χρειάζεται άμεση αλλαγή του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του Τ.Α., ώστε να σπάσει το απόστημα της διαπλοκής μεταξύ πολιτικών και συνδικαλιστικών ηγεσιών. Ο διαχειριστικός έλεγχος οφείλει να ολοκληρωθεί και τα αποτελέσματά του να γίνουν γνωστά σε όλους μας. Ψίθυροι και κραυγές μόνο συσκοτίζουν και δεν διαφωτίζουν την υπόθεση» (http://apyppo.blogspot.gr/2017/11/blog-post_30.html).

Ήμασταν προφητικοί. Δυστυχώς με απόλυτη ευθύνη της θνήσκουσας και μεταλλαγμένης σε ΔΗΣΥΠ παλιάς ΠΑΣΚΕ, ζήσαμε στιγμές από τις πιο μαύρες σελίδες του συνδικαλιστικού κινήματος, που εκθέτουν αποκλειστικά και μόνο τους εμπνευστές αλλά κι όσους συμφωνούν με αυτές τις πρακτικές. Διά ασήμαντη αφορμή ο πρόεδρος της ΠΟΕ ΥΠΠΟ καταφέρθηκε με απίστευτες και απειλητικές εκφράσεις κατά μέλους του Δ.Σ. του Ταμείου Αλληλοβοήθειας. Δηλώθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο στην αρχική εισήγηση μεταξύ άλλων, ότι «θα της κόψει τα πόδια», αν συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο. Προφανώς εκπλαγήκαμε όλοι από την σφοδρότητα της επίθεσης, από την αδιανόητη για πρόεδρο ομοσπονδίας λεκτική βία, πολύ περισσότερο για το είδος της απειλής. Δεν έχουμε συνηθίσει σε αυτού του είδους τον δημόσιο διάλογο. Στην τοποθέτηση της Αυτόνομης Παρέμβασης ζητήσαμε από τον πρόεδρο να ανακαλέσει. Όχι μόνο δεν ανακάλεσε, αλλά στην δευτερολογία του δήλωσε, ότι «θα της πάρει και το κεφάλι». 

Φαίνεται δυστυχώς, ότι με αφορμή το θέμα του Ταμείου Αλληλοβοήθειας κάποιοι κύκλοι μέσα στο υπουργείο πολιτισμού έχουν επιλέξει την τακτική της όξυνσης και της τρομοκρατίας, των διατυπωμένων πλέον, κι όχι συγκαλυμμένων απειλών. Ακόμα χειρότερα φαίνεται, ότι ζητήματα που αφορούν τις διακρίσεις με βάση το φύλο, ορισμένοι τα αντιλαμβάνονται με στερεότυπα, που θεωρούσαμε, ότι έχουν καταπέσει. Οι λεκτικές απειλές, γιατί αποτόλμησε μία συνάδελφος σε συνεδρίαση Δ.Σ. να ενημερωθεί για το προσωπικό του Ταμείου στο οποίο είναι μέλος της Διοίκησης, δεν δείχνουν δυστυχώς μόνο συνδικαλιστική αδυναμία. Ξύνουν τον πάτο του καζανιού και αναδεικνύουν για ακόμα μία φορά, ότι πέραν των άλλων, θα πρέπει να είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση για την υπεράσπιση και των ατομικών δικαιωμάτων. 

Η καταδίκη τέτοιων περιστατικών έμφυλης λεκτικής βίας, δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτη, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Η πρωτοφανής συνδικαλιστική πρακτική, εκπρόσωπος εργαζομένων και μάλιστα πρόεδρος Ομοσπονδίας να εκφωνεί απειλές σε συνεδρίαση Γενικού Συμβουλίου εναντίον εργαζόμενης, γιατί δεν συμφωνεί με τις δικές του αντιλήψεις, δεν μπορεί παρά να στιγματιστεί από όλες και όλους του εργαζόμενους του υπουργείου πολιτισμού. 

Η Αυτόνομη Παρέμβαση ζητάει την άμεση ανασκευή των προκλητικών και εμπρηστικών δηλώσεων, και ενημερώνουμε, ότι, όπως στις πιο μαύρες στιγμές της εφαρμογής των αντεργατικών πολιτικών, που γνωρίσαμε από τους πολιτικούς πάτρονες, όσων σήμερα απειλούν, δεν φοβηθήκαμε, έτσι θα συνεχίσουμε. Την συνδικαλιστική δράση την αντιλαμβανόμαστε ως συνεχή αγώνα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δεν σηκώνουμε διαχωριστικά τείχη μεταξύ των συναδέλφων, δεν πιστεύουμε, ότι οι απειλές προάγουν τον δημόσιο διάλογο, δεν θα επιτρέψουμε από τώρα και στο εξής κανένα παρακμιακό φαινόμενο λεκτικής, έμφυλης ή άλλης βίας. Εάν η πλειοψηφία ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΚΕ) της ΠΟΕ ΥΠΠΟ επιδιώκει τον πλήρη εξευτελισμό των οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος στο ΥΠΠΟΑ, δεν θα βρουν άλλους συνοδοιπόρους στον ολισθηρό δρόμο, που έχουν επιλέξει. 

Καλούμε τις υπόλοιπες παρατάξεις να καταδικάσουν απερίφραστα αυτές τις πρακτικές.  Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς θεατές. Όσοι απειλούν κι εκφοβίζουν μπορούν να συνεδριάζουν μόνοι τους και να παίρνουν όσες αποφάσεις θέλουν. 

Εμείς από την πλευρά μας μαζί με τους συναδέλφους στο ΥΠΠΟΑ θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε και να παλεύουμε για τα κρίσιμα επίδικα, που απασχολούν τον κόσμο της εργασίας συνολικά στο Δημόσιο τομέα. 

Με όλες τις δυνάμεις μας θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την αναγκαία επανεκκίνηση της συλλογικής οργάνωσης και ανάδειξης των απεριόριστων δυνατοτήτων που υπάρχουν στο υπουργείο πολιτισμού για τους εργαζόμενους και την κοινωνική ανταπόδοση στον τομέα του πολιτισμού. 



Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018

Αγαπάμε την πατρίδα μας πιότερο από αυτούς που μας δικάζουν

 (το κείμενο εκφράζει τις απόψεις του υπογράφοντα)

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και, όταν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας».
Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη

Ανάκαμψη ελληνικής οικονομίας, ψηφιακή εποχή, αναδιοργάνωση δημόσιας διοίκησης, επίσημη ονομασία Σκοπίων, αλβανική εθνικιστική επεκτατικότητα, τουρκική μισαλλόδοξη πολιτική, μεσανατολικό ζήτημα, ρόλος της Ελλάδας στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στον κόσμο, σχέσεις της χώρας με τις μεγάλες δυνάμεις της παγκόσμιας σκακιέρας.
Θέματα που απασχολούν την Ελλάδα και έχουν γίνει πεδίο πολιτικής μάχης. Μιας μάχης που, αντιθέτως για μια ακόμη φορά με όλα τα προγνωστικά, κερδίζει ο κυβερνητικός συνασπισμός με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας σε όλους τους τομείς ότι η κυβέρνηση της αριστεράς δεν ήταν μια παρένθεση, αλλά η αφετηρία ενός νέου ξεκινήματος για έναν τόσο ταλαιπωρημένο λαό.
Θέματα που μέσα από ανακρίβειες, ψέματα και πολιτικάντικες νοοτροπίες βασισμένες σε παιδικές πολιτικές σκέψεις και αναλύσεις, η αντιπολίτευση με κορμό την Νέα Δημοκρατία προσπαθεί, μην έχοντας τίποτα κατά νου και με σπασμωδικές κινήσεις, να τα αναδείξει ως το «Βατερλό» της σημερινής κοινωνικά δίκαιης κυβέρνησης.
Καθημερινά ακούγονται εθνικιστικές κορώνες ενάντια στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για το ξεπούλημα του ονόματος των Σκοπίων, για τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, για την «αδράνεια» του κυβερνώντος κόμματος σχετικά με την αδιαλλαξία της Αλβανίας για σωρεία θεμάτων. Και όλα αυτά προέρχονται από φασιστικά, ρατσιστικά ακροδεξιά κομματικά μορφώματα, που έχουν σαν πυλώνα έμπνευσης την επτάχρονη δικτατορία στην Ελλάδα η οποία, εμπνευσμένη με τη σειρά της από τα φιλοναζιστικά ανδρείκελα της κατοχής, είχε ξεπουλήσει κάθε έννοια εθνικής υπερηφάνειας αυτού του λαού. Η ναυαρχίδα του καταστροφικού έργου της δικτατορίας ήταν το αποτυχημένο πραξικόπημα της Κύπρου, το οποίο έδωσε την ευκαιρία στους Τούρκους να καταλάβουν το νησί, παίζοντας μάλιστα το ρόλο του απελευθερωτή, δείχνοντας έτσι, για άλλη μια φορά, την ξενόδουλη, εθνικιστική, φασιστική νοοτροπία, που δεν έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό για την εθνική εδαφική κυριαρχία ενός κράτους. Η Νέα Δημοκρατία άδραξε την ευκαιρία και, θέλοντας να δείξει κι αυτή τα πατριωτικά της συναισθήματα, μπήκε μπροστά στο χορό της «συκοφαντικής ευαισθησίας», σηκώνοντας το λάβαρο της επανάστασης κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέχασε βέβαια ότι δικός της πρωθυπουργός ήταν αυτός που, «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας», κουμπάριαζε με τον σημερινό Πρωθυπουργό (Σουλτάνο) της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν. Ξέχασε ακόμα ότι επί κυβερνήσεών της οι Τούρκοι αλώνιζαν στα ελληνικά υδάτινα σύνορα, ότι το όνομα «Μακεδονία» είχε σχεδόν καθιερωθεί διεθνώς για τα Σκόπια και ότι υπήρχε ένα γενικά απαξιωτικό κλίμα για την Ελλάδα. Είναι γνωστό εξάλλου ότι ο στρουθοκαμηλισμός είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο της Νέας Δημοκρατίας, όπως επίσης και η «επιστήμη» της λασπολογίας.
Το έτερο ήμισυ της Νέας Δημοκρατίας, το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, δεν θα μπορούσε να μη λάβει μέρος σε αυτήν τη λυσσαλέα αντικυβερνητική επίθεση. Κρατώντας και αυτό ψηλά την ελληνική σημαία, ζητά από το κοινό δίκαιο να ρίξει στην πυρά το μη πατριωτικό και δειλό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ, καταλογίζοντάς του και αυτό μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση, εκτός των προαναφερθέντων, το ζήτημα των οκτώ Τούρκων αξιωματικών που πήραν μέρος στο «πραξικόπημα» ενάντια στην εκλεγμένη τουρκική κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Σουλτάνο Ταγίπ Ερντογάν. Δικαιολογημένα το ΠΑΣΟΚ άλλαξε το όνομά του (κατά την γνωστή παροιμία «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»…), έτσι ώστε η απαγωγή-παράδοση του Κούρδου αγωνιστή Οτσαλάν στους Τούρκους με τον πιο ντροπιαστικό τρόπο για το έθνος (όπως λέμε «το κάναμε γαργάρα»…) και η «λαμπρή» πορεία της τότε ελληνικής κυβέρνησης στην τουρκική προκλητικότητα στα Ίμια, με αποκορύφωμα το μεγάλο «ευχαριστώ» του Σημίτη προς τους Αμερικάνους που μας έσωσαν από τις επεκτατικές βλέψεις της τουρκικής κυβέρνησης, να μην καταλογίζονται πια στο νεοσυσταθέν κόμμα, του οποίου η περιεκτικότητα σε «ΠΑΣΟΚ» φτάνει το 99,9%.
Χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας και δίχως όρεξη για αυτοκριτική, ξεχνάνε ότι ο τόπος αυτός έφτασε στον πάτο του βαρελιού μέσα από τις δικές τους ατασθαλίες, τόσο οικονομικές (βλέπε χρηματιστήριο, εύκολος τρόπος δανεισμού από τα τραπεζικά συστήματα) όσο και από την συνεχόμενη ρουσφετολογική συμπεριφορά, την οποία προσπαθούσαν να εμφυτεύσουν στην συνείδηση του κάθε Έλληνα πολίτη. Οι σημερινές ιαχές τους για εθνική υπερηφάνεια, αγάπη προς τη σημαία και υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της ελληνικής κυριαρχίας είναι τόσο ψεύτικες όσο ήταν αληθινές οι δειλές, δουλοπρεπείς συμπεριφορές τους όταν κυβερνούσαν αυτόν τον τόπο. Είναι πια πασιφανής η πολιτικό-κοινωνικό-οικονομική συμπεριφορά των κομμάτων αυτών, που δεν είναι άλλη από την ακραία μορφή του φιλελεύθερου καπιταλισμού, με εργοδότες τραπεζιτικούς οργανισμούς, πολυεθνικές εταιρείες κλπ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως σημερινή κυβέρνηση, έχει να αντιπαραθέσει σε όλα αυτά έργα και μόνο έργα:
1.      Νόμος για τη Δημόσια Διοίκηση, εκδημοκρατισμός πειθαρχικού δικαίου, πάταξη γραφειοκρατίας, ισχυρό πακέτο δημοσίων επενδύσεων, φραγμός στις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων.
2.      Νόμοι που αφορούν δόσεις για αποπληρωμή χρεών, είτε προς το Δημόσιο, είτε προς άλλους φορείς.
3.      Νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και προστασία της πρώτης κατοικίας, και όχι προστασία αυτών που δανείζονταν για να πλουτίζουν.
4.      Διευθέτηση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, του μεταναστευτικού, λαμβάνοντας υπόψη τις κοινωνικές ευαισθησίες, είτε αυτές απορρέουν από τα χιλιάδες προβλήματα των μεταναστών, είτε από αυτά των ντόπιων κοινωνιών.
5.      Σύστημα Υγείας χωρίς αποκλεισμούς, για φαρμακευτική και ιατρική περίθαλψη, που θα περιλαμβάνει, εκτός των εργαζομένων, και τους άνεργους και λοιπούς συμπολίτες μας.
6.      Παροχές σε μη έχοντες και κατέχοντες, σε νέους, ανέργους, σε οικογένειες κάτω από το όριο της φτώχειας και γενικά στο κομμάτι εκείνο του πληθυσμού που τις χρειάζεται, με τη μορφή επιδομάτων, γενναίων εκπτώσεων στους λογαριασμούς κοινωφελών παροχών, βοήθεια για την αποπληρωμή ενοικίων, επίδομα πετρελαίου θέρμανσης, δημόσιες κληρώσεις με χρηματικό κέρδος κλπ.
7.      Νομοσχέδιο για εργασιακές ρυθμίσεις, όπως: κατώτατος μισθός, σταθεροποίηση και αύξηση μισθών και συντάξεων, επαναφορά συλλογικών συμβάσεων κλπ.
8.      Διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας μετά από διάλογο με τις εμπλεκόμενες πλευρές.
9.      Σωστή κυβερνητική διαχείριση των κυριότερων θεμάτων που απορρέουν από τις μνημονιακές συμβάσεις, με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία των ασθενέστερων στρωμάτων του λαού.
Τέλος, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί δεν θα εκδοθούν στο τουρκικό κράτος και, κρατώντας τις λογικές αποστάσεις από το θέμα λόγω γεωπολιτικής θέσης, δεν συναινεί στο να τους δοθεί άσυλο από την Ελλάδα.
Επιπλέον, τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και οι λοιποί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, καθώς επίσης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσαν, χωρίς κανένα ίχνος υπεκφυγής και ενάντια στις παράλογες και επικίνδυνες τοποθετήσεις του Τούρκου Πρωθυπουργού κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα, ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα προς συζήτηση για την εδαφική κυριαρχία στο Αιγαίο, η οποία άλλωστε έχει ήδη καθοριστεί και διασφαλιστεί από τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Όσο για την ονομασία των Σκοπίων, είναι πασιφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με άκρως αριστουργηματικές και διπλωματικές κινήσεις, θα κερδίσει το καλύτερο εφικτό αποτέλεσμα μην αφήνοντας, όπως έκαναν οι προγενέστερες κυβερνήσεις, «το θέμα για τον επόμενο».
Λάθη έγιναν και θα γίνουν. Όταν, όμως, ένα κυβερνών κόμμα έχει σαν μπούσουλα στις διεκδικήσεις του την ευημερία όλου του λαού και όχι την διάσωση του τραπεζιτικού συστήματος προς όφελος των λίγων, τα λάθη διορθώνονται γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκασμένος να μαθαίνει από αυτά.

Σταύρος Τσάβαλος
Μέλος του Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ ΥΠΠΟΑ
Μέλος του Συντονιστικού της Αυτόνομης Παρέμβασης του ΥΠΠΟΑ