(το κείμενο εκφράζει τις απόψεις του υπογράφοντα)
Μετά από δύο χρόνια αριστερής
διακυβέρνησης, το κυβερνητικό σχήμα έχει χάσει παντελώς την
επαναστατική μαγεία των πρώτων μηνών στην εξουσία και κινείται σε ρυθμούς γραφειοκρατικής
επίλυσης των θεμάτων. Το κόμμα, από την άλλη, που θα έπρεπε να
παίζει τον ρόλο του «μεταφορέα κοινωνικών διεκδικήσεων», φιλτράροντάς τες μέσα
από συλλογικούς και συνδικαλιστικούς φορείς, αρέσκεται απλά σε ανακοινώσεις
διαμαρτυρίας κατά των κυβερνητικών λαθών, «νίπτοντας τας χείρας του», ως άλλος
Πόντιος Πιλάτος. Όσο για το συνδικαλιστικό φορέα, και κατ’ επέκταση
τις κοινωνικά ευαισθητοποιημένες οργανωμένες ομάδες, που εξ' ορισμού είναι ο αποδέκτης των διεκδικήσεων των εργαζομένων, των απολυμένων, των
περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, καθώς και όλων αυτών που προσπαθούν να
επιβιώσουν σε εποχές καπιταλιστικού κανιβαλισμού και της πιο επιθετικής παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με φασιστικές και ρατσιστικές κορώνες
πολιτικής καρκινοποίησης ιδεών, προσπαθεί να επιβιώσει με απλές κλαδικές
διεκδικήσεις και όχι μόνο, χάνοντας τον ηγετικό του χαρακτήρα μέσα σε μια
κοινωνία που μαστίζεται από την ανομία στον εργασιακό χώρο, την κατάργηση
συλλογικών συμβάσεων, την καλπάζουσα ανεργία και την καθημερινή περιθωριοποίηση
νέων ομάδων, μην έχοντας την ικανότητα να μεταφέρει στον κομματικό φορέα τους
χτύπους της καρδιάς της κοινωνίας.
Έχει έρθει λοιπόν η στιγμή που ο καθένας
από εμάς θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν, και συλλογικά να
λειτουργήσουμε με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Το κυβερνητικό σχήμα, ακολουθώντας
αυτήν την ιδέα, θα πρέπει να απαγκιστρωθεί και να καταλάβει ότι η υλοποίηση
μιας κυβερνητικής γραμμής με ιδεολογικό υπόβαθρο, που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα από
τρεις εκλογικές αναμετρήσεις ως το κόμμα που ο ελληνικός λαός του εμπιστεύτηκε
την τύχη του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, εκτός και αν σε θέσεις
υψίστης κυβερνητικής ευθύνης τοποθετηθούν άτομα που εκφράζουν και υποστηρίζουν
τις συγκεκριμένες απόψεις, έχοντας βεβαίως τις ανάλογες ικανότητες να
ανταποκριθούν.
Από την άλλη, η ευθύνη της κομματικής
δομής είναι ξεκάθαρη και συγκεκριμένη, όπως έχει εξάλλου προαναφερθεί. Οι
θέσεις ευθύνης θα πρέπει να καλύπτονται από άτομα ανεξάρτητα από φράξιες,
παρεΐστικες νοοτροπίες και λοιπές προσωπικές σχέσεις, και να έχουν ως
τελικό σκοπό τους την μεταφορά των διεκδικήσεων του καταπιεσμένου λαού στο
κυβερνητικό σχήμα.
Όσον αφορά στο συνδικαλιστικό κίνημα και
τις κοινωνικά ευαισθητοποιημένες οργανωμένες ομάδες, θα πρέπει να
συνειδητοποιήσουμε ότι το να αφουγκραζόμαστε τα δίκαια αιτήματα των καταπιεσμένων
κοινωνικά ομάδων δεν είναι απλά υποχρέωση αλλά βασική
ανάγκη στοιχειοθέτησης και προώθησής τους.
Δεν έχουμε δικαίωμα και δεν μας
επιτρέπεται να αφήσουμε την μοίρα αυτού του ταλαιπωρημένου λαού για άλλη μια
φορά στα χέρια και στα δόντια κομμάτων που πρεσβεύουν ιδεολογίες καταπάτησης
ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εξαθλίωσης και ταπείνωσης εθνών, κομμάτων που μέσα από
την επί δεκαετίες κυβέρνηση-συγκυβέρνηση έφεραν αυτόν τον τόπο και τον λαό του
σε απελπιστικά εξαθλιωτική κατάσταση και, προσκυνώντας στο βωμό του
ανθρωποφάγου φιλελευθερισμού, ξεπούλησαν τα πάντα, περιμένοντας την επόμενη
ευκαιρία τους για να ξανακυβερνήσουν, ολοκληρώνοντας έτσι το αποτρόπαιο έργο
τους.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕ ΧΑΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΑΚΟΜΑ
ΜΠΟΡΕΙ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ
ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Η ΑΛΛΑΓΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ
ΜΕ ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥΣ
ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Σταύρος Τσάβαλος
- Μέλος του Συντονιστικού της Οργάνωσης
ΣΥΡΙΖΑ-ΥΠΠΟΑ
- Μέλος του Συντονιστικού της
Συνδικαλιστικής Παράταξης
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ του ΥΠΠΟΑ
________________________________________
