Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Ιαβέρηδες της Τρόϊκα και Ελεγκτές Ωραρίου






Εδώ και αρκετό καιρό οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν καταδειχθεί ως υπεύθυνοι κάθε κακού. Αφού συστηματικά παρουσιάστηκαν ως υπεράριθμοι (θυμόμαστε όλοι την προπαγάνδα περί 1.000.000 υπαλλήλων), τεμπέληδες, ανεπαρκείς επιστημονικά, διαπλεκόμενοι πολιτικά ("ρουσφέτια") και διεφθαρμένοι οικονομικά, ήρθε η ώρα να απολυθούν. Εφεδρεία, διαθεσιμότητα, κινητικότητα, προσυνταξιοδοτικό στάδιο είναι μερικά μόνο δείγματα της προσπάθειας των Κυβερνήσεων του Μνημονίου να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, να κρύψουν το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής τους, δηλ. τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, πίσω από εύηχες λέξεις.



Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για τους επίορκους. Ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός (2000 τους υπολογίζει ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης). Εξίσου θολά είναι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνται. Άλλωστε, μετά το νέο πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων, το να θεωρηθείς "επίορκος" και να βρεθείς απολυμένος δεν αποτελεί καθόλου απίθανη περίπτωση, αφού αρκεί η εμπλοκή σε ένα σοβαρό τροχαίο ή η ανώνυμη καταγγελία ενός «καλού πολίτη», ή απλά η εν γένει συμπεριφορά σου (προφανώς υποκειμενικό και εντέχνως ασαφές και αόριστο).



Αναζητώντας λοιπόν τους υποψηφίους προς απόλυση, οι Ιαβέρηδες της Τρόϊκα σκέφτηκαν να ασχοληθούν με τους «κοπανατζήδες», τους «μακροχρόνια ασθενείς» κ.ά.



Στο κυνήγι των μαγισσών ξεχύθηκαν οι «ελεγκτές ωραρίου» οι οποίοι εσχάτως έσκασαν μύτη και στις Κεντρικές Υπηρεσίες του ΥΠΠΟ. Η κίνηση αυτή εμπεριέχει πρωτίστως το στοιχείο της σκοπιμότητας και της δημιουργίας εντυπώσεων, υπηρετεί την προπαγάνδα των ΜΜΕ και παράλληλα επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους. Όλοι μπορούν να βρεθούν "επίορκοι" από τους Ιαβέρηδες της Τρόϊκα.



Τα πράγματα θα ήταν στο όριο του γελοίου και θα τους είχαν ξεπροβοδήσει την ίδια στιγμή,  αν η πολιτική ηγεσία αντιδρούσε με παρρησία και η Διοίκηση αντί να «ψαρώσει» και να «σκύψει το κεφάλι» έκανε το αυτονόητο: εξηγούσε στους «Ελεγκτές Ωραρίου» ότι η φύση της εργασίας στο ΥΠΠΟ και η μεγάλη διασπορά των Υπηρεσιών δεν επιτρέπει την τυπική τήρηση του ωραρίου.



Σωστικές ανασκαφές και έργα σε περιοχές εξαιρετικά απομακρυσμένες από την έδρα της Υπηρεσίας όπου ο υπάλληλος οφείλει να «χτυπά κάρτα», πλήθος εργαζομένων με διαφορετικές ειδικότητες  (αρχαιολόγοι, συντηρητές, μηχανικοί, εργάτες, φύλακες περιοχών κλπ) καθιστά αδύνατο ή απλά υποκριτικό να καλούνται να «χτυπούν κάρτα» κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι όταν η εργασία τους βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά. Ανάλογα παραδείγματα μπορουμε να αναφέρουμε στις αυτοψίες (για τις οποίες τα "εκτός έδρας" έχουν πρακτικά καταργηθεί), στους φύλακες περιοχών κ.λπ.



Ακόμη και στις Κεντρικές Υπηρεσίες υπάρχουν Γραμματείες που λειτουργούν εκτός ωραρίου (π.χ. ΚΑΣ, ΚΣΝΜ) χωρίς αποζημίωση, υποστελεχωμένα Τμήματα και Διευθύνσεις που για να ανταποκριθούν στο έργο τους, οι εργαζόμενοι εργάζονται πρακτικά χωρίς ωράριο ή παίρνουν δουλειά ακόμη και στο σπίτι.



Επιπλέον αν δούμε το θέμα στις πραγματικές διαστάσεις του λαμβάνοντας υπ’ όψιν την κατάσταση στις Υπηρεσίες οι περισσότερες από τις οποίες "ζητιανεύουν" το χαρτί υγείας ή το μελάνι εκτυπωτή, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το θέμα «ωράριο» - «παρουσίες», στην τυπική του διάσταση στερείται πραγματικού περιεχομένου. Άλλωστε η φυσική παρουσία ενός υπαλλήλου ουδόλως μπορεί να συνδεθεί με την παραγωγικότητα ή την απόδοσή του (ακόμη και με τα μέτρα των Ευρωπαίων ελεγκτών και των γιάπηδων managers που έχουν αναλάβει συνειδητά τη διάλυση του δημοσίου τομέα και υπηρεσιών στη χώρα μας).



Η προσπάθεια να κατασκευάσουν «κοπανατζήδες» έχει έναν πολλαπλούς στόχους: να τρομοκρατήσουν και να πειθαρχήσουν τους εργαζόμενους που αντιστέκονται, να δημιουργήσει φόβο και ανασφάλεια στους διοικητικούς υπαλλήλους που είναι επιφορτισμένοι με τα θέματα αυτά και να τους φέρουν σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους.



Προφανώς υπάρχουν υπάλληλοι που δεν τηρούν τον τύπο και την ουσία του ωραρίου. Τους υπαλλήλους αυτούς οφείλει κατ’ αρχήν να τους ελέγξει ο άμεσος Προϊστάμενος και φυσικά να εκτιμήσει κατά περίπτωση τους λόγους (τυπικούς ή ουσιαστικούς) που μπορεί να επικαλούνται. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι γονείς εύκολα θα «παραβιάσουν» το ωράριο για να ανταποκριθούν στα περιορισμένα ωράρια των παιδικών σταθμών, στη διάλυση των ολοήμερων σχολείων, στις ξαφνικές παιδικές ασθένειες κλπ. Φυσικά ο Προϊστάμενος πρέπει να έχει το "ηθικό κύρος" (κι όχι απλά την τυπική εξουσία) για να το πράξει. Ας σκεφτούμε αν οι διορισμένοι (κ.α.α.) Προϊστάμενοι με απ' ευθείας επιλογή της πολιτικής ηγεσίας μπορούν και θέλουν πραγματικά να το πράξουν. Ας σκεφτούμε αν Προϊστάμενοι που εποπτεύουν και γειτονικές Υπηρεσίες, λόγω έλλειψης Προϊσταμένων, μπορούν πραγματικά να επιτελέσουν το ρόλο τους.



Επιπλέον, η πολιτική ηγεσία θα όφειλε πριν επιτρέψει και τροφοδοτήσει το κυνήγι μαγισσών στο ΥΠΠΟ (που το παρέλαβε Υπουργείο και κατέστησε Γενική Γραμματεία) να ελέγξει εκείνους τους υπαλλήλους που απολαμβάνοντας την κάλυψη (τυπική ή άτυπη) «υψηλών γνωριμιών» όχι απλά απουσιάζουν από την εργασία τους αλλά παριστάνουν τους «συνεργάτες», τους «συμβούλους», τους «κομματάρχες», τα «στελέχη» και περιφέρονται στα διάφορα «γραφεία» και στους «διαδρόμους» κάνοντας «δημόσιες σχέσεις» κλπ. Αλλά αυτά είναι "δικά μας παιδιά"... 

Η πολιτική ηγεσία θα όφειλε κάτι ακόμη: να σταματήσει να φτιάχνει και να χρησιμοποιεί «υπηρεσίες ψυγεία» για να τιμωρήσει τους μη αρεστούς, ή να υπηρετεί την γνωστή μέθοδο της «προαγωγής και αποστρατείας». Η (ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη)  Διοίκηση θα όφειλε διαφυλάσσοντας πραγματικά τη σχετική αυτονομία της και αντιστεκόμενη στις «προφορικές εντολές και οδηγίες»  να σταματήσει να λέει “yes” στην απαράδεκτη πρακτική των «αποσπάσεων», «διαθέσεων», «μετακινήσεων», μεταθέσεων εκλεκτών ή μη αρεστών υπαλλήλων που αποτελεί πραγματική μάστιγα στη δημόσια διοίκηση.



Τέλος, τα Σωματεία θα όφειλαν αφενός να παρέμβουν και να διώξουν τους εντολοδόχους της Τρόϊκα με τις κλωτσιές από τις Υπηρεσίες του ΥΠΠΟ, στέλνοντας ένα μήνυμα αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας σ΄όλη την ελληνική κοινωνία κι αφετέρου να έχουν φροντίσει να μην δίνουν δικαιώματα με τις αιώνιες "απαλλαγές" ορισμένων «συνδικαλιστών». Η  τήρηση των προβλέψεων του Ν. 1264 για τις συνδικαλιστικές άδειες και απαλλαγές δεν είναι ένα τυπικό ζήτημα, ούτε μπορεί να εκπίπτει σε άτυπες μορφές "αργομισθίας". Αυτή είναι η στάση που υπερασπίζει το συνδικαλιστικό κίνημα, διαφυλάσσει τη συνδικαλιστική άδεια από την προσπάθεια της συγκυβέρνησης να την καταργήσει και το κρατά μακριά από φαινόμενα ομηρίας του από την πολιτική εξουσία. Μια τέτοια συνεπής στάση λειτουργεί και παραδειγματικά στους συναδέλφους εκείνους που συχνά αντιλαμβάνονται την "άδεια της συνέλευσης" ως μια ευκαιρία για αργία ή την απεργία ως άδεια Η/Υ ή αιμοδοσίας ή... 
Αν θέλουμε να ειμαστε στοιχειωδώς σοβαροί και να μην μας κουνάνε το δάκτυλο αυτοί που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, αυτός ο φαύλος κύκλος της "συνενοχής" και του "νταλαβεριού" πρέπει να σπάσει! Ετσι απλά και ας κακοκαρδίσουμε όσους προσχηματικά θέλουν να διαβάζουν διαφορετικά την πραγματικότητα.

Μαζί με αυτά βρίσκεται σε εξέλιξη και ολοκληρώνεται η περίφημη διαδικασία της στοχοθεσίας. Μια διαδικασία στα όρια της αστειότητας που μέσα από κοινοτυπίες ή αυτονόητα δημιουργεί τις προϋποθέσεις σε επόμενη φάση να "πατήσει" η αξιολόγηση των δομών και του προσωπικού με ότι αυτό συνεπάγεται: νέες καταργήσεις υπηρεσιών και απολύσεις εργαζομένων που δεν "επιασαν τους στόχους". Δυστυχώς σε πολλές Υπηρεσίες ο ζήλος και η άγνοια κινδύνου από τη μια και οι τυπικές "υπηρεσιακές λογικές" της "διεκπεραίωσης" από την άλλη ρίχνουν νερό στο μύλο της "αξιολόγησης" και νομιμοποιούν τις διαδικασίες αυτές στα μάτια των εργαζομένων. Ας αναρωτηθούμε ποιος και με ποια κριτήρια θέτει στόχους και απαριθμεί τις προτεραιότητες, πως και απο ποιούς θα γίνει η αποτίμηση  σε επόμενη φάση, με ποιο προσωπικό και με τι οικονομικούς πόρους θα κληθεί να "πιάσει τους στόχους" η κάθε Υπηρεσία.

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν αυτό που με κάθε αφορμή λέμε: στη φάση αυτή δεν υπάρχουν ενδιάμεσες γραμμές, στρογγυλές διατυπώσεις και περιθώρια για "ρεαλισμούς". Ή στοιχίζεσαι πίσω από τη συγκυβέρνηση των μνημονίων και υπηρετείς τους δυνάστες του λαού που διαλύουν τις δημόσιες υπηρεσίες και διαγράφουν κάθε ίχνος από αυτό που κάποτε ονομάζαμε "κοινωνικό κράτος", ή δίνεις την πολιτική μάχη της ανατροπής της συγκυβέρνησης του ΔΝΤ και της ΕΕ και της καταγγελίας - ακύρωσης των μνημονίων.




8 σχόλια:

  1. Επιασα την ανάρτηση αυτή και ομολογώ οτι λεει αλήθειες που στεναχωρούν πολλούς. Ειναι προφανώς υποκρισία αυτή η κατάσταση ειτε αφορά στο ωράριο είτε στις στοχοθεσίες. Φερετζές για διώξεις και απολύσεις είναι. Οι τροϊκανοί προετοιμάζονται μεθοδικά. Αυτά θα τα βρουμε μπροστά μας αν δεν αντιδράσουμε. Συγχαρητήρια για το άρθρο αγγιζει πολλά κακώς κειμενα.
    Αλλά απο την άλλη φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνεται και την ευθύνη να τα υλοποιήσετε οταν γινετε Κυβέρνηση. Και δεν λεω για την "επομενη μέρα" αλλά ούτε και για την "επόμενη ζωή".

    Από αλλη ΔΥ αλλά τα ιδια ειναι παντου μην νομιζετε οτι εσεις εχετε το προνόμιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολυ καλα τα λετε!
    το υππο εχει εργα εδω κι εκει και το προσωπικο δεν κανει απλα δουλεια γραφειου η μονο δουλεια γραφειου. οι βαρδιες, οι υπερωρίες κλπ ειναι αφαντα ολα ειναι στο φιλοτιμο πια
    και εχουν το θρασος να ψαχνουν για το 10λεπτο και για την αναρρωτικη της 1 μέρας. και δεν τους λεμε να πανε στον αγυριστο
    εχουμε πνιγει απο τα χρεη εχουν κοψει μισθους δωρα τα παντα βαζουνε μονο χαρατσια και τωρα τους μαρανε το ωραριο και η αδεια. σα δεν ντρεπονται οι υποκριτες

    να πω μπραβο που κανετε λογο για τα συνδικαλιστικα
    ετσι πρεπει να ειναι οπως τα λετε
    στις απεργιες παντα γινοταν αυτο και στους καλους καιρους
    τωρα το εχουν ολοι βρει καραμελα. ενταξει ποσες περιπτωσεις
    εχουμε που εχουν 100% ανάγκη; εκει να πουμε ενταξει. Αλλα οι
    περισσοτεροι το κανουν για να το παιζουν μαγκες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το άρθρο 17 του Ν. 1264/1982 προβλέπει συνδικαλιστικές άδειες:

    "Στους Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο,Γενικό Γραμματέα των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων άδεια απουσίας έως 5 μέρες το μήνα άν τα μέλη τους είναι 500 και πάνω , και ως τρείς μέρες αν είναι λιγότερα".

    2) Για Ομοσπονδίες προβλέπει:

    "Στα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των πιό αντιπροσωπευτικών δευτεροβαθμίων οργανώσεων άδεια απουσίας έως 9 μέρες το μήνα και έως 15 για τον Πρόεδρο , Αντιπρόεδρο , Γεν. Γραμματέα και Ταμία."

    Αυτά ισχύουν προκειμένου να διευκολυνουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους των εργαζομένων στην άσκηση των καθηκόντων τους και της συνδικαλιστικής τους δράσης για την εξυπηρέτηση και προαγωγή των συμφερόντων και των αιτημάτων των εργαζομένων - μελών του Σωματείου.

    Ο "δικηγόρος του διαβόλου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπάρχει μια διαφοροποίηση φιλε δικηγόρε του διαβόλου για το θέμα των Ομοσπονδιών ανάλογα τον αριθμό μελών των Α βαθμιων Σωματείων που έχουν ΨΗΦΙΣΕΙ. Συγκεκριμένα:


    Συνδικαλιστικές άδειες:
    α) Στον Πρόεδρο για όλο το χρόνο της θητείας εφόσον οι υπαγόνες στην Ομοσπονδία πρωτοβάθμιες οργανώσεις έχουν άνω των 1501 ψηφισάντων μελών
    β) Στο Γενικό Γραμματέα 15 μέρες το μήνα
    γ) Στον Αντιπρόεδρο και στον Ταμία ως 15 μέρες το μήνα
    δ) Στα μέλη των ΔΣ έως 9 μέρες το μήνα (άρθρο 17 του . 1264/1982 και άρθρο 6 του Ν. 2224/1994)

    Υπάρχει αναλυτικά η σχετική "Εγκύκλιος" του Υπ. Εσωτερικών στο http://www.doe.gr/egk/egk080209.pdf

    Σε κάθε περίπτωση το θέμα δεν είναι οι άδειες των συνδικαλιστών που και χρήσιμες είναι και πρέπει να διατηρηθούν. Το θέμα είναι η σωστή χρήση των αδειών αυτών.
    Εκτίμησή μου αποτελεί ότι στο ΥΠΠΟ δεν υπάρχει πραγματικά τέτοιο θέμα και απλά χρησιμοποιείται για λόγους εντυπώσεων στο κεντρικό επίπεδο (στοχοποίηση συνδικαλιστών, απονομιμοποίηση κλπ)
    Σε κάθε περίπτωση πριν τους συνδικαλιστές (γνωστοί ειναι σε όλους μας) ας κοιτάξουμε την ουσία του θέματος "ωράριο" - "κάρτες" - "άδειες". Το θεμα χρησιμοποιείται για να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του λαού τις απολύσεις που απαιτεί η Τρόϊκα. Η συγκυβέρνηση του Μνημονίου απλά αναζητά το περιτύλιγμα για να περάσει τις απολύσεις.

    Γ.Στεφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. H ουσία ειναι αυτή που λες. Δεν ειναι αν καλώς ή κακώς υπάρχουν άδειες ή διευκολύνσεις για διάφορες ομάδες εργαζομένων αλλά αν αυτές εφαρμόζονται για το λόγο που προβλέπονται. Προσωπικά δεν εχω κανένα πρόβλημα να έχει ένα πιο χαλαρό ωράριο μια μάνα. Εχω ομως πρόβλημα να εχει χαλαρό ωράριο ο "παράγοντας" ή ο "πονηρός" που παει για καφεδάκι ή απλά για να κάνει 2η δουλειά (παλια αυτό ήταν πολυ διαδεδομένο). Αυτά... απο έναν που εχει λουφάρει και δεν νιώθει τυψεις, αλλά δεν έχει κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό του και δεν έχει ποτέ ψηφίσει όσους χαϊδευαν αυτιά και εφτιαχναν αυτό το αχρηστο μοντελο εργαζόμενου - υποτακτικού

      Διαγραφή
    2. Δικηγόρος του διαβόλου

      Οκ! Και τα λαθη ανθρώπινα. Χα χα.
      Η ουσία είναι να ξέρουν ΟΛΟΙ τα δικαιώματά τους και να τα ασκουν σωστά. Οι περισσότεροι συνάδελφοι εχουν εκμαυλιστεί σε μια κατάσταση που δεν βγάζει πουθενά. Εγώ μπορώ να καταλάβω αυτόν που με άποψη κάνει οτι κάνει. Τις γυφτομαγκιές δεν αντέχω.

      Διαγραφή
  5. To θέμα του ωραρίου (κάρτες, παρουσία, έλεγχος κλπ) είναι αρκετά σύνθετο. Αν απο τη μία πλευρά βρίσκεται μια τυπική προσέγγιση που λέει "το ωράριο είναι 7:30 - 3:30 και αυτο το διάστημα πρέπει να εισαι στη δουλειά" μια άλλη προσέγγιση θα μπορούσε να θέτει το ερώτημα "να είσαι ως φυσική παρουσία ή να εργάζεσαι"; Μόλις τεθεί το ερώτημα αυτό το επόμενο στάδιο έρχεται μόνο του: τι είναι η περίφημη "παραγωγικότητα", "αποδοτικότητα"; ποιος την ορίζει, με ποια κριτήρια, ποιος τη μετρά και ποιος αξιολογεί και την ποιότητα. Στα ερωτήματα αυτά οι "ειδικοί" και οι "φωστήρες" δεν δίνουν απάντηση ή οταν δίνουν παραπέμπουν σε εξωτερικά γραφεία "αξιολογήσεων", "πιστοποποιήσεων" όπου είναι σαφές ότι υπάρχουν άλλα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα από πίσω.

    Το επόμενο ερώτημα είναι αν η φύση και το αντικείμενο της εργασίας στο ΥΠΠΟ είναι δεδομένο, σταθερό και "τυποποιημένο". Η απάντηση είναι προφανής: ΟΧΙ. Κάθε ανασκαφή, αναστήλωση ή συντήρηση είναι μια μοναδική εργασία γιατί μοναδικά είναι τα αντικείμενα. Δεν μπορούμε να βλέπουμε το αντικείμενο της εργασίας στο ΥΠΠΟ με όρους εργοστασίου παραγωγής ψυγείων, ούτε με ορους βιοτεχνίας φασόν ρούχων, δηλ. με όρους τυποποιημένης διαδικασίας ή για να το πάμε ένα βήμα παρακάτω με αντιλήψεις φορντισμού.

    Γιατί σήμερα γίνεται ο έλεγχος (!) στις Υπηρεσίες;
    (α) γιατί αναζητούνται "επίορκοι" και "ακατάλληλοι" προς απόλυση. Κι αν δεν υπάρχουν θα κατασκευαστούν με κάθε μέσο, ακόμη και με αφορμή το τυπικό ωράριο ή την διωρη άδεια.

    (β) γιατί επικοινωνιακά η συγκυβέρνηση παιζει εδώ και καιρό αυτό το χαρτί. "Επίορκοι", "κοπανατζήδες", "διεφθαρμένοι" κλπ. Ο στόχος προφανής: για την κακή δημόσια διοικηση δεν φταίει η πολιτική ηγεσία και η πολιτική του μνημονίου αλλά οι κακοί ΔΥ

    (γ)Γιατί με τις κινήσεις αυτές καλλιεργείται και επιβάλλεται ένα κλίμα φόβου, ανασφάλειας, τρομοκρατίας και εν τέλει πειθάρχησης και υποταγής στους εργαζόμενους.

    (δ) Γιατί το κυνήγι μαγισσών είναι ένα αγαπημένο σπορ των συγκυβερνήσεων. Κάθε κλάδος που στοχοποιείται πρέπει προηγουμένως να εμφανιστεί στα μάτια της κοινωνίας ως υπεύθυνος για τα "κακα μας χάλια", ως "προνομιακή συντεχνία", ως "χρήζων εκσυγχρονισμού".

    Τι απαντάμε σε ολα αυτά; Κατ' αρχήν δεν χρειάζεται καμια αίσθηση ενοχής. Ούτε και καμια στάση που να παραπέμπει σε προσπάθεια συγκάλυψης (τι να κρύψουμε και απο ποιους;). Χρειάζεται μια επιθετική και ξεκάθαρη τοποθέτηση στο θέμα κι αυτό να το υπερασπιζόμαστε σθεναρά και οχι με όρους δηθεν επικοινωνιακούς δηλ. στο προνομιακό πεδίο της συγκυβέρνησης και των Δελτίων των 8.

    Θα αναρωτηθεί κάποιος: Μα καλά δεν υπάρχει ούτε ένας "επίορκος"; Μπορεί να υπάρχει μπορεί και όχι. Υπάρχουν διαδικασίες που αυτό κρίνεται. Οι διαδικασίες αυτές προσφέρουν τη διασφάλιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και του τεκμηρίου της αθωότητας. Δεν πρέπει να αποδεχτούμε τη λογική ότι πρέπει να αποδείξουμε την αθωότητά μας. Ο κατήγορος πρέπει να αποδείξει την ενοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ανάρτηση του Γ. βάζει το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.

    Επίσης, σωστά διορθωσε το κειμενο που υπογράφει καποιος ως δικηγόρος του διαβόλου ως προς τις συνδικαλιστικές άδειες.

    Συνδικαλιστική άδεια είναι να μπορεί π.χ. σήμερα το ΔΣ να κάνει παράσταση διαμαρτυρίας για τους ελεγκτές της Δημόσιας Διοικησης. Συνδικαλιστική άδεια δεν ειναι κάθομαι σπίτι ή πινω καφέδες. Συμφωνούμε ολοι σε αυτό.

    Ωράριο = προσχημα για "επίορκους" + προπαγάνδα + παραγωγικότητα + αξιολόγηση. Άρα καλά κανει και το βάζει το θέμα στη διάσταση αξιολόγηση - παραγωγικότητα και εντατικοποιηση δουλειάς μαζι με φόβο και ανασφάλεια.

    Γιατί απουσίαζε η Παρέμβαση από τη σημερινή παράσταση των συνδικάτων; Δεν ειδοποιήθηκε; Δεν μπορούσε;


    ΑπάντησηΔιαγραφή