(το κείμενο εκφράζει τις απόψεις του υπογράφοντα)
Μέσα στην παγκόσμια σκακιέρα, τα γεγονότα δείχνουν μια
πολύπλοκη κατάσταση που δημιουργείται λόγω των διαφορετικών συμμαχιών των λαών,
κοινωνικών ομάδων, θρησκευτικών και πολιτικών ιδεών. Ένα παιχνίδι που οι όροι
του φαίνονται σύνθετοι, στρέφοντας τον καθένα ενάντια σε όλους τους άλλους.
Δεν έχει νόημα να αναλυθεί περαιτέρω η κατάσταση αυτή, γιατί στην ουσία η
ιεράρχηση των προβλημάτων ποτέ δεν άλλαξε. Η συμμαχία της παγκόσμιας άρχουσας
τάξης αποτελείτε πάντα από τις ίδιες δυνάμεις: πιστωτικά ιδρύματα,
μεγαλοπολυεθνικές εταιρείες, βιομηχανία πολέμου και θανάτου, που το μόνο
συναίσθημα που έχουν είναι αυτό της συγκέντρωσης περισσότερης εξουσίας και
πλούτου, με κάθε κόστος. Για τους οργανισμούς αυτούς, δεν υπάρχουν άνθρωποι,
παρά μόνο στατιστικά συμπεράσματα που δημιουργούν οι αριθμητικές εξισώσεις.
Όλοι αυτοί στην παγκόσμια σκακιέρα παίζουν τον ρόλο
του βασιλιά, του μοναδικού πιονιού που ενώ δεν κάνει τίποτα, όλοι είναι
αναγκασμένοι να προφυλάξουν. Όλοι οι υπόλοιποι απλά είναι με βαθμό αναλωσιμότητας:
άλλοι υπηρετώντας το σύστημα εκουσίως, μην έχοντας δύναμη αντίδρασης, και άλλοι
παρά τη θέλησή τους, ως πρόβατα επί σφαγής. Στην τελευταία κατηγορία, στην
οποία ανήκει σχεδόν το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού, είναι όλοι αυτοί που θα
έπρεπε να παλεύουν, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, για την ανατροπή, την δίκαιη
κατανομή πλούτου, την ευημερία των λαών και των κοινωνικών ομάδων, ανεξαρτήτως
χρώματος, θρησκείας και κοινωνικής θέσης, έχοντας σαν τελικό σκοπό την ανατροπή
του σημερινού συστήματος, ορμώμενοι από το καθεστώς των άσχημων συνθήκων
διαβίωσής τους.
Η ελπίδα υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να την
αφήσει να πεθάνει. Αντίθετα, θα πρέπει να ηγηθεί της φωνής διαμαρτυρίας,
όπως έκανε και πριν από κάποια χρόνια, στον ξεσηκωμό ενός λαού, που σαν
πειραματόζωο οδηγήθηκε στο εργαστήρι της οικονομικής και κοινωνικής
ανάπλασης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να ενώσει όλα τα κοινωνικά στρώματα
που καταπιέζονται: ανέργους, υποαπασχολούμενους, μικρομεσαίους ελεύθερους
επαγγελματίες, περιθωριοποιημένους, φτωχούς και γενικά εργαζόμενους ή μη, ως η
μόνη αυθόρμητη οργανωμένη αντίσταση.
Ας κάνουμε λοιπόν την υπέρβαση, ας ξεχάσουμε
τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και ας ενώσουμε επιτέλους τις δυνάμεις μας για το
κοινό καλό, ξεσηκώνοντας «όλους τους κολασμένους…». Η εξουσία δεν πρέπει να
είναι αυτοσκοπός αλλά η συνέχεια της επαναστατικής διαδικασίας που διάλεξε ο
λαός .
Σταύρος Τσάβαλος
- Μέλος του Συντονιστικού της Οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ-ΥΠΠΟΑ
- Μέλος του Συντονιστικού της Συνδικαλιστικής
Παράταξης
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ του ΥΠΠΟΑ
