Το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις
κρίσεις σε επίπεδο Διεύθυνσης στην Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και
Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με έκπληξη διαπιστώσαμε, ότι ξαφνικά εκκίνησε μια
συζήτηση για την θέσπιση ειδικών κριτηρίων μοριοδότησης, που θα αφορούν
συνάδελφους, οι οποίοι επιθυμούν να καταλάβουν θέση ευθύνης.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Γνωρίζουμε όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, ότι οι
κρίσεις γίνονται με βάση τις διατάξεις του Ν. 4369/2016, γνωστού ως «νόμου
Βερναρδάκη». Αποτελούσε πάγιο αίτημα του κόσμου της εργασίας στον δημόσιο τομέα
η θεσμοθέτηση ενός κατά το δυνατό αξιοκρατικού, δημοκρατικού και διάφανου
τρόπου επιλογής στελεχών για την Δημόσια Διοίκηση. Υπήρξε εξαντλητική
διαβούλευση πριν την ψήφιση του νόμου, όπου διατυπώθηκαν ιδιαίτερα
ενδιαφέρουσες απόψεις. Τελικά σήμερα βρισκόμαστε τρία χρόνια μετά την ψήφιση
του νόμου στην φάση υλοποίησής του για την αρχαιολογική υπηρεσία. Σ’ αυτή την
κρίσιμη φάση, η οποία ομολογουμένως έχει καθυστερήσει, ξαφνικά από διάφορους
κύκλους ανακύπτει θέμα εφαρμογής του νόμου ειδικά για τις κρίσεις των
αρχαιολόγων.
Ας είμαστε ξεκάθαροι και υπεύθυνοι. Η συζήτηση για την θέσπιση ειδικών κριτηρίων (πχ.
έργα ΕΣΠΑ) μόνο για τις θέσεις ευθύνης σαλαμοποιεί το σώμα των Ελλήνων
αρχαιολόγων, καθώς αναφέρεται μόνο σε όσους επιθυμούν να καταλάβουν θέση
ευθύνης, λες και οι υπόλοιποι συνάδελφοι δεν συμμετέχουν στο πολυσχιδές έργο
των Εφορειών Αρχαιοτήτων, της Κεντρικής Υπηρεσίας και των Μουσείων. Επίσης μοιάζει με μεταχρονολογημένη
επιταγή. Αλήθεια γιατί όσοι όψιμα ανακινούν το θέμα, κατά την διαδικασία της
διαβούλευσης δεν έκαναν μία τέτοια πρόταση; Και το θυμούνται σήμερα λίγο πριν
ξεκινήσουν οι κρίσεις; Αυτή η συζήτηση αγνοεί τα διαρθρωτικά εργασιακά
προβλήματα που υπάρχουν και αφορούν το σύνολο των συναδέλφων, το παράδειγμα της
απαράδεκτης καθυστέρησης από τα υπηρεσιακά συμβούλια της αναγνώρισης προϋπηρεσίας
σε έργα τρίτων είναι χαρακτηριστικό. Αλλοιώνει την ίδια την αρχιτεκτονική
επιλογής στελεχών μέσα από ένα αδιάβλητο σύστημα μετά από πολλά πολλά χρόνια.
Επιπλέον αποτελεί αποσπασματική πρόταση, καθώς δεν αντιμετωπίζει το συνολικό
πρόβλημα.
Για εμάς η συζήτηση πρέπει να εντοπιστεί σε κάτι άλλο. Επιθυμούμε οι αρχαιολόγοι να
αποτελούν ειδικό κλάδο στο ΥΠΠΟΑ; Αν ναι, τότε θα πρέπει ολιστικά να
αντιμετωπίσουμε το θέμα. Ο ΣΕΑ να ανοίξει τον διάλογο πρώτα απ’ όλα στο εσωτερικό
του με τα μέλη του και να καταλήξουμε σε μια πρόταση που θα περιλαμβάνει,
ειδικό κλάδο, δηλ. ειδικό βαθμολόγιο – μισθολόγια και κατά συνέπεια ειδικό
τρόπο αξιολόγησης για τις θέσεις ευθύνης. Οτιδήποτε άλλο, που δεν αναφέρεται
στο σύνολο των συναδέλφων, οδηγεί στον δρόμο του ατομικισμού και του ιδιότυπου
εσωτερικού συντεχνιασμού, που μόνο κακές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει στο
σύνολο των αρχαιολόγων και του έργου που επιτελούν.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση δια της τοποθέτησης
των εκπροσώπων μας στην πρόσφατη συνέλευση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων
κατέθεσε μετά την αιφνιδιαστική πρόταση για τα ειδικά κριτήρια ένα συνολικό
πλέγμα προτάσεων που αφορά όλους τους συναδέλφους:
- Ταχύτατη αναγνώριση – βαθμολογικά – της προϋπηρεσίας σε έργα τρίτων εποπτευόμενα
από το υπουργείο πολιτισμού. Θυμίζουμε, ότι σχετική ρύθμιση έχει ήδη ψηφιστεί, παρά ταύτα
εκατοντάδες συνάδελφοι αναμένουν την αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους. Όσο
διατηρείται αυτό το νόθο καθεστώς, αυτοί οι συνάδελφοι δεν μπορούν να θέσουν
υποψηφιότητα για θέση ευθύνης. Κατά συνέπεια πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί
βαθμολογικά η προϋπηρεσία και μετά να εκκινήσουν οι κρίσεις για να μην υπάρχουν
οι γνωστοί άδικοι αποκλεισμοί.
- Μισθολογική αναγνώριση της προϋπηρεσίας σε έργα τρίτων εποπτευόμενα από
το Υπουργείο Πολιτισμού. Συνάδελφοι με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας παραμένουν καθηλωμένοι όχι μόνο
βαθμολογικά αλλά και μισθολογικά. Ζητάμε από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ να
προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση για να επιλυθεί αυτό το ζήτημα.
- Απόσυρση της τροπολογίας 24Α, η οποία πραγματικά αποκλείει συναδέλφους που
συμμετέχουν σε νόμιμη απεργία αποχή από το δικαίωμα να κριθούν.
- Με την ταχεία επίλυση των
προηγουμένων ζητημάτων άμεση εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 4369/2016, όχι μόνο για τις κρίσεις αλλά και
αλλού, όπως για παράδειγμα τις ολομέλειες τμημάτων, ή την αντίστροφη
αξιολόγηση, που σήμερα παραμένουν, χωρίς να ευθύνονται οι εργαζόμενοι,
ανενεργές.
- Το άνοιγμα της συζήτησης συνολικά στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων του
θέματος ειδικού κλάδου με διαβούλευση μεταξύ των μελών και συνέλευση που θα
αποφασίσει για το ζήτημα. Προφανώς δεν συμφωνούμε με καμία «ειδική» συζήτηση, που αγνοεί τα
προβλήματα και τις αδικίες που υφίστανται οι πολλοί μεταφέροντας το κέντρο
βάρους, έξω από τα όρια της συλλογικής διεκδίκησης.
Σ΄αυτή την κατεύθυνση κι έχοντας
κατά νου, ότι τα συμφέροντα που ορέγονται την πολιτιστική κληρονομιά είναι
πολλά και ποικίλα, όπως πράξαμε στο παρελθόν έτσι και σήμερα αγωνιζόμαστε μαζί με όλους του συναδέλφους
μας για δίκαιες και ωφέλιμες λύσεις για τους αρχαιολόγους αλλά και συνολικά για
τους εργαζόμενους στο ΥΠΠΟΑ.
Ειδικός κλάδος, ειδικό μισθολόγιο - βαθμολόγιο, ειδική αξιολόγηση... όλα "ειδικά" κι όλα "κατ' εξαίρεση" των γενικών κανόνων που, θεωρητικά, πρέπει να έχει καθολική εφαρμογή για όλους του Δ.Υ. Πίσω απ' αυτά κρύβεται η συντεχνιακή αντίληψη του περιούσιου κλάδου, που αυτοπροτείνεται ως κάτι "ειδικό και ξεχωριστό".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά παλιά είχαν φτάσει στις "προτάσεις" για ειδικό μισθολόγιο - βαθμολόγιο αντίστοιχο του διπλωματικού σώματος! Τόσο "ειδικός κλάδος"... που διεκδικεί να ξεχωρίσει από την πλέμπα των άλλων εργαζομένων (με ή χωρίς πτυχίο ΑΕΙ). Σε συνθήκες κρίσης και ατομισμού ο καθένας φαντάζεται ότι μπορεί να διασωθεί με όχημα τις ατομικές αυταπάτες, τον διάχυτο επιστημονισμό, το συμφέρον της συντεχνίας.
Πίσω από το θέμα των κρίσεων ("αντικειμενικών", φυσικά..., χωρίς κομματικές ισορροπίες και μοιρασιές) κρύβεται κάτι περισσότερο από το επίδομα της θέσης ευθύνης. Μια ξεπερασμένη, από κάθε άποψη, κρίση μεγαλείου, να "διοικήσουμε". Πώς το έλεγε εκείνο το στιχάκι;
"Και όπως είναι φυσικό η μεσαία τάξη / θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει, / να γίνει άρχουσα δηλαδή".
Προφανώς η παρακμή του "συνδικαλισμού" και η έλλειψη σοβαρής πολιτικής σκέψης δεν περιορίζεται στον κλάδο των αρχαιολόγων. Τμηματάρχες και οι αρχαιοφύλακες, με ειδικά γραφεία. Άλλος ένας πόλος εξουσίας μέσα στο ίδιο Υπουργείο, με δικά του συμφέροντα και δικές του ξεχωριστές διεκδικήσεις. Και από δίπλα οι Μηχανικοί που ξαφνικά απέκτησαν μεταπτυχιακό από το "πουθενά" (Άραγε όσοι έχουν ήδη μεταπτυχιακό τί θα το κάνουν; τί 5 χρόνια σπουδές, τί 5+1... δεν βαριέσαι "μάστερ" το ένα, "μάστερ" και το άλλο
Μπορεί αυτή η συνδικαλιστική άποψη να εκπροσωπήσει κάτι περισσότερο από τη σκιά της; Γι' αυτό και διαμάχες και αντιθέσεις ολοένα και συχνότερα διεξάγονται απουσία των εργαζομένων, στον "ασφαλή χώρο" των κλαδικών (;) σωματείων.
Παρακμή για το συνδικαλισμό. Η "κρίση" που σάρωσε μονιμότητες, επιδόματα, συλλογικές συμβάσεις, ειδικά μικρά και μεγάλα προνόμια, οργανισμούς κλπ δεν δίδαξε φαίνεται κανέναν κλάδο. Ούτε κανένας διδάχθηκε από την αρνητική εμπειρία στο ΥΠΠΟΑ από τα πάσης φύσεως ειδικά πολιτιστικά επιδόματα.
Αλλά ευθύνη έχει και το πολιτικό προσωπικό που για να "τσιμπήσει" κανένα ψηφαλάκι δείχνει ανοχή και διαχειρίζεται τέτοια αιτήματα με όρους μικροπολιτικής, αντί να αποπέμψει τους "εκπροσώπους" των πάσης φύσεως "ειδικών κλάδων".