Τετάρτη 15 Απριλίου 2020

Με αφορμή την "ευκαιρία" της Πανδημίας....

15.4.2020


To τελευταίο διάστημα στο ΥΠΠΟΑ, με αφορμή κι όχι αιτία την έκρηξη της πανδημίας του κορωνοϊού, μια σειρά από αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας προκάλεσαν τουλάχιστον έκπληξη. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να συζητήσουμε όπως :
  • πώς αντιμετώπισε η πολιτική ηγεσία την υγειονομική,  καταρχήν,  κρίση. Όρισε το ένα απόγευμα, ότι μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι θα παραμείνουν ανοιχτά με ένα υβριδικό μοντέλο λειτουργίας, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία εργαζομένων αλλά και κοινού, ανακρούοντας πρύμνα την επόμενη ημέρα το πρωί, μετά την γενική κατακραυγή και την πίεση των συλλόγων στο ΥΠΠΟΑ,  επικαλούμενη ελλείψεις σε φυλακτικό προσωπικό. Βέβαια η επίκληση ελλείψεων λες κι αυτές δεν ήταν γνωστές όταν αποφάσιζε, παρά τις κυβερνητικές προτροπές για κοινωνική αποστασιοποίηση, την λειτουργία αρχαιολογικών χώρων και μουσείων για το κοινό– φαντάζουν υποδεέστερες των συνθηκών.
  • επιπλέον όταν πάλι οι σύλλογοι και οι εργαζόμενοι  ζητούσαν την άμεση εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας και την εργασία από το σπίτι, η προσπάθεια να επιρρίψει ευθύνες στην διοικητική ηγεσία του υπουργείου για καθυστέρηση στην υποβολή αριθμητικών στοιχείων δείχνει σοβαρή έλλειψη αντανακλαστικών, όταν η περίσταση απαιτούσε άμεσα μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας.
  • οι αλλεπάλληλες ανακοινοποίησεις στο ορθό της υπουργικής απόφασης που καθορίζει τους όρους της μερικής αναστολής λειτουργίας των υπηρεσιών, λες κι είναι ευθύνη άλλων κι όχι της πολιτικής ηγεσίας η λήψη συγκεκριμένων μέτρων, δείχνει προχειρότητα και πρωτοφανή ευθυνοφοβία μαζί με έλλειψη ορθής κατανόησης της κρισιμότητας της κατάστασης.
Η προσπάθεια να αναδειχθεί ότι,  παρά την πανδημία και το δικαιολογημένο φόβο που υπάρχει απέναντι στον νέο αόρατο εχθρό, κάθε μέρα είναι ίδια με την προηγούμενη και μπορεί κανείς να λειτουργεί παραγνωρίζοντας τον μεγάλο κίνδυνο, μόνο ως κακοστημένο αστείο φαίνεται.

Ήδη στον δημόσιο διάλογο έχει ξεκινήσει η συζήτηση για την επόμενη ημέρα στην δημόσια υγεία, στην παιδεία, στην οικονομία, στις κοινωνικές διεκδικήσεις, στην αναδιάταξη των εργασιακών σχέσεων, στην αντιμετώπιση της βαθιάς ύφεσης που πλήττει και την χώρα μας. Γνωρίζουμε όλοι, ότι κάθε κρίση ανεξαρτήτως του αιτίου που την προκαλεί, εντάσσεται στην συλλογική μνήμη, δημιουργεί ιστορικό προηγούμενο και τελικά παράγει θεσμούς με διάρκεια. 

Το χιλιοειπωμένο κλισέ για την κρίση ως ευκαιρία πολύ πρόσφατα αναδείχθηκε στο ΥΠΠΟΑ  μέσα από δύο ζητήματα που απασχόλησαν την επικαιρότητα. Ζητήματα που δείχνουν με σαφήνεια πως σκέφτεται η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ για την επόμενη μέρα.

Για παράδειγμα σε όλους τους εργαζόμενους στο ΥΠΠΟΑ είναι γνωστή η υπόθεση με την εταιρεία ΑΪ ΝΟΟΥ ΧΑΟΥ η οποία κηρύχθηκε έκπτωτη από το υποέργο «Ανάπτυξη Εφαρμογών», στο πλαίσιο του Έργου «Εμπλουτισμός των Ψηφιακών Συλλογών των Κινητών Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και Ανάπτυξη Πληροφοριακού Συστήματος του Εθνικού Αρχείου Μνημείων» λόγω μη εκπλήρωσης των συμβατικών της υποχρεώσεων μετά από πλήρως αιτιολογημένη εισήγηση της Επιτροπής Παρακολούθησης και Παραλαβής Έργου. Είναι επίσης γνωστό ότι η εταιρεία πρωτοφανώς κινήθηκε νομικά κατά των συναδέλφων μελών της επιτροπής που εκτέλεσαν με υπευθυνότητα τα καθήκοντά τους υπερασπιζόμενοι το δημόσιο συμφέρον

Δυστυχώς μόλις πρόσφατα στην ίδια εταιρεία ανατέθηκε έναντι ποσού 74.000 ευρώ με ΦΠΑ το έργο «Τεχνική Υποστήριξη, Συντήρηση του ΟΠΣ του Αρχαιολογικού Κτηματολογίου - Συμφωνία Διασφάλισης Επιπέδου Παρεχόμενων Υπηρεσιών (Service Level Agreement SLA, δικαιώνοντας ουσιαστικά την εταιρεία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επικαλούμενη η υπουργός προσχηματικούς λόγους άλλαξε την σύνθεση της συγκεκριμένης ΕΠΠΕ για να ελέγξει άραγε τι;
Αλλά στο ΥΠΠΟΑ δεν μας προξενούν πια έκπληξη οι προσχηματικές αλλαγές. Στα τέλη του προηγούμενου έτους σε διαφορετικό φορέα υπήρξε αλλαγή στο ΔΣ (Ταμείο Αλληλοβοήθειας), ώστε να επανέλθει η «κανονικότητα». Ενδιαφέρουσα σημείωση ο συγκεκριμένος φορέας αμέσως μετά μπήκε σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία και το ΔΣ συνεδρίασε μόνο μία φορά με την νέα του σύνθεση! 

Στην περίπτωση βέβαια του έργου της ψηφιοποίησης, αναδεικνύεται με βάση την συγκεκριμένη απόφαση, ότι παρότι υπάρχουν δικαστικές εκκρεμότητες ο εργολάβος που μηνύει δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι εκ του Νόμου εισηγούνται και δεν αποφασίζουν υιοθετώντας εκφοβιστικές τακτικές,  τελικά επιβραβεύεται με την ανάθεση νέων έργων!

Νέα ήθη και απόδειξη ότι η κρίση είναι όντως ευκαιρία. Το ερώτημα είναι για ποιους.

Ανάλογη περίπτωση αποτελεί και το θεσμικό, περιβαλλοντικό, πολιτιστικό και οικονομικό σκάνδαλο με την ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο πολύ πρόσφατα και την κρατική επιχορήγηση (με την μορφή φοροαπαλλαγής) με ποσό ύψους 3.4 εκ, ευρώ πολυόροφου ξενοδοχείου στην περιοχή της Ακρόπολης. Φαίνεται ότι ακόμα και αποφάσεις (2102/2019 και 3024/2019) της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υπό την προεδρία της νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν είναι αρκετές, ώστε εν μέσω της πανδημίας να αποτρέψουν την ανέγερση θηριωδών κτιρίων πέριξ της Ακρόπολης. Φαίνεται, ότι τα ιδιωτικά συμφέροντα υπερτερούν για άλλη μια φορά του δημόσιου συμφέροντος, κι ότι η κρίση αποτελεί τον φερετζέ για την αναδιάρθρωση συγκεκριμένων σχέσεων και την υποβάθμιση του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος. 

Όλοι όσοι έχουμε συμπαραταχθεί στο ενωτικό εγχείρημα του ΑΡΜΕ γνωρίζουμε πια πολύ καλά από την πικρή πείρα των προηγούμενων ετών ότι σε περιόδους κρίσης οι μοναδικοί χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι και τα δημόσια αγαθά.
 
Γνωρίσαμε τον κοινωνικό αυτοματισμό, όπου καθετί δημόσιο αποτελούσε τον πυρήνα της κακοτυχίας της χώρας, και ότι η πολυπόθητη ανάπτυξη θα ερχόταν μόνο μέσω της υποβάθμισης του δημοσίου υπέρ του ιδιωτικού. 

Μέτρα που υποβάθμισαν την ζωή μας, τις αποδοχές μας, τις εργασιακές σχέσεις, δεν αποτέλεσαν ανάγκες της συγκυρίας αλλά ήρθαν κι έμειναν, έτσι ώστε κάθε φορά η «επόμενη μέρα» να ξεκινά από χαμηλότερο επίπεδο.

Στο ΑΡΜΕ πιστεύουμε ότι είναι χρέος τιμής και αξιοπρέπειας του συνδικαλιστικού κινήματος, όλων όσων ακόμα πιστεύομε στην δύναμη της συλλογικής οργάνωσης της εργασίας, να υπερασπιστούμε τα δημόσια αγαθά.

Το ΑΡΜΕ θα είναι μπροστά στον αγώνα για: