Το γαϊτανάκι των απολυσεων

Το πρωτοσέλιδο της εφημ. "ΕΘΝΟΣ" (Δευτέρα 25/2) επιμένει: η ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ (όπως κομψά η συγκυβέρνηση ονομάζει τις απολύσεις) έρχεται. Αυτή τη φορά το νέο σενάριο αφορά σε "οριζόντιες απολύσεις" υπαλλήλων ΙΔΑΧ (αορίστου χρόνου - "ΠΔ Παυλόπουλου") των κατηγοριών ΥΕ και ΔΕ. 

25.000 εργαζόμενοι θα βρεθούν ως το τέλος του έτους στην ανεργία, προκειμένου η συγκυβέρνηση του ΔΝΤ και της ΕΕ να συνεχίσει να υπηρετεί (και να εξυπηρετεί) τα Μνημονιακά προγράμματα.

Όσα ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες έχουν αρχίσει να έχουν και μια άλλη "μυρωδιά": του κοινωνικού κανιβαλισμού και της αυστικής βλακείας να πιστεύουμε "πως θα σώσουμε το τομάρι μας αν δώσουμε τον διπλανό μας".

- Να φύγουν όσοι μπήκαν χωρίς ΑΣΕΠ, λες και το ΑΣΕΠ συνιστά για κάθε περίπτωση το ευαγγέλιο της "αξιοκρατίας" τους.

- Να φύγουν όσοι είναι κοντά στη σύνταξη (δηλ. οι "γέροι"). Και γιατί να μην φύγουν οι "νέοι" απαντούν οι άλλοι.

- Να φύγουν όσοι είναι ΥΕ (γιατί απλά "έτυχε" (;) να έχουν χαμηλά προσόντα)

- Να φύγουν όσοι ειναι ΔΕ (γιατί που πας με ένα Λύκειο ρε Καραμήτρο... ενώ με ένα ΙΕΚ "ΤΑΔΕ" (επειδή έτυχε (;) νά' χει φράγκα ο μπαμπάς ή τέλος πάντων με ένα ΤΕΙ "Κάτω Παναγιάς" έχεις επίπεδο...)

- Να φύγουν όσοι δεν έχουν μεταπτυχιακό, διδακτορικό και πιστοποίηση πληρωμένη με 300€. Γιατί να μην φύγουν όσοι ΠΕ δεν έχουν πτυχίο με άριστα; (Ως πότε στο δημόσιο θα εργάζονται οι αιώνιοι φοιτητές που πήραν πτυχίο με "Καλώς";).

- Να φύγουν όσοι δεν έχουν μπόλικα σεμινάρια από τη Σχολή Δημόσιας Διοικησης. (ασχολίαστο γιατί θα πικραθούν πολλοί...)

- Να εξαιρεθώ "ΕΓΩ" που βολεύομαι να πιστεύω ότι τυγχάνω ο περιούσιος κλάδος του Υπουργείου.

(Πήξαμε στους αυτάρεσκα αυτοοριζόμενους ως κρίσιμους κλάδους, λες και υπάρχουν άχρηστοι κλάδοι... Ας τους πουν να τους μάθουμε κι εμείς) 

- Να εξαιρεθώ "ΕΓΩ" γιατί έχω κοινωνικά κριτήρια: έχω γυναικα, έχω παιδιά, έχω σκυλιά κλπ (Ναι αλλά σου έκοψαν το επίδομα γάμου, σου κόψαν και το αφορολόγητο για τα παιδιά, πληρώνεις χοντρά για τα σχολεία και τα φροντιστήρια και πολλά ακόμη... και δεν αντέδρασες "έντιμε Κυρ Παντελή")

- Να εξαιρεθώ "ΕΓΩ" γιατί έχω καλύτερη αξιολόγηση από τον (κολλητό) προϊστάμενό μου (και συμπτώματα οσφυοκαμψίας ίσως... αλλά αυτό είναι επιχείρημα για άνω του 67% αναπηρία σε μια άλλη κοινωνία)

Το παιχνίδι μοιάζει με την κολοκυθιά. Ο στόχος είναι προφανής (δυστυχώς πρέπει να τον υπενθυμίζουμε): Θέλουν να διασπάσουν τους εργαζόμενους, να στρέψουν τον έναν κλάδο ενάντια στον άλλον, τη μια γενιά ενάντια στην άλλη, τον πτυχιούχο ενάντια στον απόφοιτο Λυκείου, τον εργαζόμενο των 800 € ενάντια στον εργαζόμενο των 1000€ ... Έτσι διεσπασμένους, με την καχυποψία να θριαμβεύει, με τη ρουφιανιά να λιπαίνεται καθημερινά όλοι θα είμαστε εύκολοι στόχοι. Κι όταν τελειώσουν με τους αορίστου ή τους ΔΕ ή τους ΥΕ, θα έρθει η σειρά του επόμενου κλάδου... Κι όταν θα φτάσουν σε μας; Θα έχει μείνει κανένας να απεργήσει, να διαμαρτυρηθεί;

Μήπως είναι η ώρα να αφήσουμε κατά μέρος του μίζερους προσωπικούς λογαρισμούς (που στο κάτω κάτω δεν βγαίνουν...) και να ξαναθυμηθούμε την "αλφαβήτα" της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της συλλογικότητας, της ενότητας, της αντίστασης; Πριν ειναι αργά και πριν βρεθούμε να κυκλοφορούμε με το κίτρινο αστέρι στο πέτο.

(Γιαν. Στεφ)