Λεφτά υπάρχουν; Για χωροφύλακες πάντα!

Τη στιγμή που πάνω από 2.000-3.000 (κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς) ΔΕ Διοικητικοί υπάλληλοι αορίστου χρόνου απολύονται, η συγκυβέρνηση πραγματοποιεί προσλήψεις. Αποδεικνύεται με τον πλέον τραγελαφικό τρόπο ότι  το πελατειακό κράτος, αυτή τη φορά τρικομματικό, ζει και βασιλεύει!

Σε 1852 ανέρχονται οι προσλήψεις το 2012, με τη μερίδα του λέοντος στο Υπουργείο Οικονομικών, στην Αστυνομία (να'χουμε να μας δέρνουν βρε αδερφέ...) και στις φυλακές (ανθρωποφύλακες).

Η αποκάλυψη ήρθε κατά τον πλέον επίσημο τρόπο μέσω απάντησης του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα σε ερώτηση του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Αλέξη Τσίπρα και του βουλευτή Αλέξη Μητρόπουλου:  

«Ο αριθμός των νέων εγγραφών προβλέψεων θέσεων υπαλλήλων και η μεταφορά πιστώσεων από το υπό κατανομή κονδύλι για νέους διορισμούς (ΚΑΕ 5113), για τους φορείς που η μισθοοσία τους καλύπτεται από τον τακτικό προϋπολογισμό (κυρίως υπουργεία, αποκεντρωμένες διοικήσεις και ορισμένα νομικά πρόσωπα, όπως νοσοκομεία και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα), από την
1.1.2012 μέχρι σήμερα, αναλύεται ως εξής: 

υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (1), 

υπουργείο Εσωτερικών (46), 

υπουργείο Μακεδονίας Θράκης (13), 

υπουργείο Εξωτερικών (28), 

υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (10), 

υπουργείο Οικονομικών (577), 

υπουργείο Δημόιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη (580), 

υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (1), 

υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (4), 

υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων (7), 

υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (281), 

υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού (273), 

υπουργείο Ναυτιλίας (12)

Αποκεντρωμένες Διοικήσεις (19)».

Το θέμα που ανακύπτει από τα στοιχεία αυτά είναι σημαντικό και απαιτεί μια προσεκτική ανάγνωση. Κατ' αρχήν οι αριθμοί φανερώνουν την προτεραιότητα που δίνουν σε ορισμένους κρατικούς μηχανισμούς (φορολογικοί, κατασταλτικοί). Είναι προφανές ότι κράτος συνεχίζει να οργανώνεται και να συγκεντρώνει δυνάμεις, για την τελική αντιπαράθεσή του με τον "εχθρό λαό" ενώ παράλληλα συστηματικά φροντίζει να θωρακίζει τους μηχανισμούς αυτούς και θεσμικά με σειρά από νόμους & αποφάσεις.

Αυτό που μπορεί να τεθεί ως ερώτημα είναι πως γίνεται με το ένα χέρι να απολύονται εργαζόμενοι και με το άλλο να υπογράφονται προσλήψεις;

Είναι προφανές ότι η απόφαση να απολυθούν 2-3 χιλιάδες αορίστου χρόνου ΔΕ, είναι πρωτίστως μια πολιτική απόφαση. Τόσο η κατηγορία (ΔΕ), όσο και η εργασιακή σχέση που είχαν ("αορίστου", ΠΔ 164/2004) καθιστούσαν το προσωπικό αυτό ευάλωτο. Παράλληλα, επέτρεψαν στο κράτος να αποκρυσταλλώσει την κεντρική πολιτική επιλογή να προχωρήσει σε ευθείες απολύσεις στο δημόσιο τομέα, χωρίς να κινδυνέψει μεγάλες αντιδράσεις (προσωπικό κατακερματισμένο γεωγραφικά, το οποίο πολιτικά και ψυχολογικά είχε εκπαιδευτεί να πιστεύει ότι είναι "ρουσφέτι" και άρα είχε αμβλυμένα τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά του δημόσιου υπαλλήλου). Το στοίχημα για την Κυβέρνηση δεν είναι ο αριθμητικός περιορισμός στο δημόσιο τομέα (αυτό άλλωστε μπορεί σε μεγάλο βαθμό να επιτευχθεί μέσα από το πάγωμα των προσλήψεων και των μαζικών αποχωρήσεων). Το στοίχημα είναι η συνολική και έμπρακτη αμφισβήτηση κάθε σχετικής σταθερότητας και βεβαιότητας γύρω από την εργασία, είτε αναφερόμαστε στο δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, επιχειρείται η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα με την απόσπαση αρμοδιοτήτων και την εκχώρησή τους στους ιδιώτες. Όπως έχουμε επισημάνει στο στόχαστρο βρίσκονται εκείνες οι αρμοδιότητες που παρουσιάζουν μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας για το κεφάλαιο.

Προφανώς πίσω από κάθε ανάλογη συζήτηση δεν μπορεί παρά να αναφύεται το θέμα πως κατανοούμε το δημόσιο τομέα, τι δημόσιο τομέα θα θέλαμε, κ.λπ.

Υστερόγραφο:

Για όσους τυχόν αναρωτηθούν για τον αριθμό 273 που αντιστοιχεί στο "ενιαίο" ΥΠΑΙΘΠΑ πρέπει, πριν βγάλουμε συμπεράσματα, να σκεφτούμε ότι περιλαμβάνει κυρίως καθηγητές, δασκάλους και νηπιαγωγούς. Ο αριθμός αυτός είναι τραγικά μικρός, αν ρίξουμε μια ματιά στα σχολειά των παιδιών μας που τα τεράστια κενά σε προσωπικό και οι μεγάλες ελλείψεις σε υλικά και υποδομές, μας φέρνουν στο νου τα σχολεία του '50! 

Φυσικά, τα κενά στις Υπηρεσίες του "ΥΠΠΟ" παραμένουν υπαρκτά, διογκώνονται λόγω αποχωρήσεων και αναμένονται να καλυφθούν με τους εργολάβους των ΜΚΟ που έχουν πιάσει στασίδι και περιμένουν για να εμπορευτούν ανθρώπους. Κάποια άλλα κενά "απλά" θα "καταργηθούν" με το νέο οργανισμό, αφού οι αρμοδιότητες θα μεταφερθούν στους ιδιώτες (Κι ούτε γάτα ούτε ζημια;)