ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠ στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Η ευρύτερη κατάσταση

Η πολύχρονη και πολυεπίπεδη κρίση, που σφραγίστηκε με την είσοδο της χώρας στη μνημονιακή εποχή το Μάϊο του 2010, είναι μια επώδυνη μεταβατική περίοδος συνεχούς κοινωνικής πάλης, η έκβαση της οποίας θα διαμορφώσει τους όρους και τις συνθήκες της εποχής που θα ακολουθήσει. Πρόκειται για μια σκληρή σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας, που φτωχοποιείται, και τα συμφέροντα του πιο ακραίου και κυνικού κεφαλαίου, που χρησιμοποιούν την κρίση "ως ευκαιρία" για το δικό τους "Success Story", επιδιώκοντας την κοινωνικοποίηση των ζημιών και την ιδιοποίηση των κερδών.

Μετά από πέντε χρόνια ακραίας εσωτερικής υποτίμησης και σκληρής λιτότητας, το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων έχει καταρρεύσει και μαζί με αυτό κατέρρευσαν και τα ιδεολογήματα περί ανάκαμψης και οικονομικής ανόδου. Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δεν έχει τίποτα να προσδοκά από το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό υπόδειγμα ή ακόμα και από μια ήπια εκδοχή του. Είναι πια ξεκάθαρο ότι η πραγματική ανάκαμψη της χειμαζόμενη κοινωνίας, η πρόοδος και ευημερία του ελληνικού λαού, προϋποθέτουν την ανατροπή της βίαιης ανακατανομής πλούτου, εξουσίας και δικαιωμάτων, που συμβαίνει στη χώρα τα χρόνια του μνημονίου.

Η κατάσταση στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

Όσα έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, όπως και αυτά που είναι σε εξέλιξη, αποτελούν μέρος του ευρύτερου μνημονιακού σχεδίου για συρρίκνωση του Δημοσίου και διάλυση του κοινωνικού κράτους. Η κυβερνητική πολιτική δεν έχει κόκκινες γραμμές και ευαισθησίες για την πολιτιστική κληρονομιά, την καλλιτεχνική δημιουργία και τον αθλητισμό.

Υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση. Υποταγή της υπηρεσίας στη βούληση της πολιτικής ηγεσίας. Άτυπες επιτροπές, με πρωταγωνιστικό ρόλο εξωϋπηρεσιακών παραγόντων. Νέος Οργανισμός συρρίκνωσης και πλήρους ευθυγράμμισης με τις μνημονιακές επιταγές για ένα «μικρό επιτελικό κράτος», προκειμένου να εφαρμοστούν συγκεκριμένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές: δημοσιονομική λιτότητα, εκχώρηση κερδοφόρων δραστηριοτήτων του Δημοσίου σε τρίτους (outsourcing), εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, ακύρωση κάθε δυνατότητας των κρατικών δομών να προστατεύουν το συλλογικό όφελος. Πολύ σύντομα τα αποτελέσματα θα γίνουν ολοφάνερα. Για την κοινωνία και τους εργαζόμενους.

Παράλληλα, έχει έρθει στην επιφάνεια η κρίση ταυτότητας του συνδικαλιστικού κινήματος. Η συνδιοίκηση, οι προσωπικές και κλαδικές εξυπηρετήσεις και οι μικροεκδουλεύσεις αποτέλεσαν μέρος του συστήματος εξουσίας που χρεοκόπησε τη χώρα και δεν μπορούν να προσφέρουν καμία ουσιαστική προστασία στους εργαζόμενους απέναντι σε εφεδρείες, διαθεσιμότητες, απολύσεις, επισφαλείς σχέσεις εργασίας, μειώσεις μισθών και συντάξεων. Επίσης, έχει αποτύχει και η ανάθεση των αγώνων σε μια «πρωτοποριακή» και «πεφωτισμένη» ομάδα, που διατείνεται ότι ξέρει να «αγωνίζεται» ή να «διαπραγματεύεται» με την πολιτική ηγεσία. Ακόμα και οι όποιες μικρές νίκες, αποσπασματικές και συχνά προσωρινές, δεν αποτελούν μέρος παρά μιας τεράστιας συνολικής ήττας, που τείνει να μονιμοποιηθεί.

H Αυτόνομη Παρέμβαση ΥΠΠΟΑ

Απέναντι στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, δεν χωράνε ούτε μισόλογα, ούτε υπεκφυγές, ούτε επιμέρους συντεχνιακές αυταπάτες. Χωρίς το αίτημα για αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής συνολικά, ο καθένας θα παραμείνει μόνος του και ανήμπορος να αντιδράσει.

Παράλληλα, το συνδικαλιστικό κίνημα ως έχει, με σωματεία αδρανή και ουσιαστικά ανύπαρκτα, δεν μπορεί να κάνει την απαιτούμενη υπέρβαση, τη ρήξη με το παρελθόν. Αδυνατεί να εκφράσει γνήσια τις σημερινές αγωνίες και προσδοκίες της κοινωνίας. Χρειάζεται να ανασυνταχθεί, να ανασυγκροτηθεί, να αναβαθμίσει τις εσωτερικές λειτουργίες του. Να μετασχηματιστεί σε ένα ισχυρό, αξιόπιστο και αποτελεσματικό ταξικό αντίβαρο. Σε συλλογικό διαννοούμενο του κόσμου της εργασίας. Σε δυναμικό εκφραστή των συμφερόντων του.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση επιμένει να λειτουργεί συλλογικά και να επιδιώκει τη συνεχή αλληλεπίδραση με τους συναδέλφους. Σε μια εποχή που τόσο τα μεμονωμένα αιτήματα όσο και ο εύκολος καταγγελτικός λόγος δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, μετά την επέλαση των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, στόχος μας είναι ο μετασχηματισμός του συνδικαλιστικού κινήματος «από τα κάτω» προς νέα, ριζοσπαστικά, πρότυπα.

Ταυτόχρονα, έχοντας επίγνωση ότι οι προκλήσεις της εποχής έχουν να κάνουν με τα κυρίαρχα πολιτικά ζητήματα και μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο σε κεντρικό επίπεδο, συμμετέχουμε στο Μέτωπο Ταξικής Ανατροπής. Προκειμένου να συμβάλουμε με τις δυνάμεις μας στη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση για την κατάργηση των μνημονιακών πολιτικών, που αποτελούν όπλο μαζικής κοινωνικής καταστροφής. Για την ανόρθωση της χώρας μέσα από ένα κύμα μετασχηματισμών στο κράτος, την οικονομία και την κοινωνία. Για νέα παραγωγικά, καταναλωτικά και πολιτισμικά πρότυπα. Για κοινωνικά βιώσιμη ανάπτυξη και αειφορία. Για σταθερή και αξιοπρεπή εργασία.

Με βάση τα παραπάνω, απευθύνουμε κάλεσμα στους συναδέλφους να αποδεσμευτούν από τη λογική της ανάθεσης. Να αποτινάξουν τη μοιρολατρία και την παραίτηση. Να διαμορφώσουμε ένα ευρύ πλειοψηφικό μέτωπο στο ΥΠΠΟΑ, ένα μαζικό κίνημα ενεργού συμμετοχής, σε ριζοσπαστική και γνήσια προοδευτική κατεύθυνση. Το κάλεσμά μας γίνεται με προγραμματικούς όρους. Έντιμα και ανοιχτά, όχι κάτω από το τραπέζι. Χωρίς συμβιβασμούς με το φθαρμένο παλαιοκομματικό συνδικαλισμό της συνδιοίκησης. Με κριτήρια ανιδιοτελούς προσφοράς, αλληλεγγύης, προσήλωσης στον κοινό στόχο, αξιοπιστίας. Στη βάση της ανοιχτής συνεννόησης με πρόσωπα και συλλογικότητες, με τις οποίες μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τους ίδιους στόχους.

Με αίτημα μια ριζοσπαστική, γνήσια προοδευτική, εναλλακτική προοπτική. Που θα επαναφέρει στο προσκήνιο τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Που θα αποκαθιστά τον κόσμο της εργασίας. Που θα υπερασπίζεται το δημόσιο χώρο και το δημόσιο συμφέρον. Που θα ξαναδίνει προτεραιότητα στην πολιτική και τη δημοκρατία απέναντι στην άναρχη οικονομία των αγορών. Που θα διασφαλίζει τον κοινωνικό έλεγχο των πολιτικών αποφάσεων. Που θα επιτρέπει σε μια νέα, αναβαθμισμένη και ανεξάρτητη δημόσια διοίκηση να ασκεί το ρόλο της, ως θεματοφύλακας του συλλογικού οφέλους.

Για ένα Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού που θα υπηρετεί την πολιτιστική κληρονομιά, την καλλιτεχνική δημιουργία και τον αθλητισμό ως δημόσια - κοινωνικά αγαθά, βάζοντας στην πρώτη γραμμή τις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζόμενων.