Εκλογές στο Σωματείο Εργατοτεχνιτών

Οι εκλογές στο Σωματείο Εργατοτεχνιτών θα πραγματοποιηθούν μεταξύ 22-26 Οκτωβρίου 2012 (Περιφέρεια και Αθήνα). 

Είναι σημαντικό να υπάρξει, να εκφραστεί και να καταγραφεί μια διαφορετική φωνή στο Σωματείο. Είναι σημαντικό σε κάθε Σωματείο, σε κάθε "κάλπη" να αποδοκιμαστούν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που με άμεσο ή έμμεσο τρόπο στηρίζουν την πολιτική των Μνημονίων. 

Ειδικά στο Σωματείο των Εργατοτεχνιτών του τέως ΥΠΠΟ είναι σημαντικό να "σπάσει" η λογική των "ενιαίων ψηφοδελτίων", οι πρακτικές που επί σειρά ετών αναπαράγουν λογικές "συντεχνίας" και ταυτόχρονα συσκοτίζουν και "στρογγυλεύουν" πολιτικές απόψεις, σε ένα άνευρο πολιτικό και συνδικαλιστικό χυλό.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους εργατοτεχνίτες να συμμετέχουν και να στηρίξουν έναν αγωνιστικό, αριστερό συνδυασμό. 

Στο πλαίσιο αυτό και με δεδομένους τους συσχετισμούς στο εσωτερικό του Σωματείου Εργατοτεχνιτών είναι σημαντικό να υπάρξει, να εκφραστεί και να καταγραφεί και εκλογικά η ευρύτερη δυνατή συνεργασία - συσπείρωση όλων εκείνων των δυνάμεων που δίνουν τη μάχη για την ανατροπή - ακύρωση των μνημονίων για μια κυβέρνηση της συμπαραταγμένης Αριστεράς.

27/9/1941 ΙΔΡΥΘΗΚΕ το Ε.Α.Μ.

 (Το κείμενο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του υπογράφοντος)

Σαν σήμερα, στις 27/9/1941 ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Σ' ένα σπίτι της οδού Ιπποκράτους στην κατεχόμενη Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κ.Κ.Ε., ιδρύθηκε ό,τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει η σύγχρονη ιστορία της χώρας. 

Το ΕΑΜ δεν οργάνωσε μόνο στην αντίσταση κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους, δεν έσωσε μόνο το λαό από την πείνα, δεν μόνο  έσωσε τη σοδειά, δεν απέτρεψε μόνο την επιστράτευση. Ο ηρωϊκός ΕΛΑΣ με τον πρωτοκαπετάνιο Άρη Βελουχιώτη έδειξαν το δρόμο του αγώνα, της αξιοπρέπειας, της λεβεντιάς, της περηφάνειας, της ελευθερίας. 

Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ συγκρότησαν  ένα ελεύθερο κράτος μέσα στην υπόδουλη Ελλάδα, με πρωτοποριακούς θεσμούς λαϊκής συμμετοχής και ανέδειξαν μια συνολική διαφορετική πρόταση που ο ελληνικός λαός αγγάλιασε, κράτησε και κρατά ζωντανή στη μνήμη του. 

Αξίζει να θυμηθούμε τη στάση του ελληνικού αστικού κόσμου την ίδια περίοδο: μια μερίδα δραπέτευσε στη Μ. Ανατολή υπό τις εγγυήσεις των Άγγλων για να επανακάμψει αργότερα (Δεκεμβριανά) υπό τη σκέπη των τανκς του Σκόμπυ, μια άλλη μερίδα προσχώρησε στο δοσιλογισμό μετέχοντας στις κατοχικές κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ι. Ράλλη, ενώ κάποιοι άλλοι απλά κρύφτηκαν! 

Το Ε.Α.Μ και ο Ε.Λ.Α.Σ. προχώρησαν πέρα από το ζήτημα της απελευθέρωσης. Έθεσαν το κρίσιμο ζήτημα της λαϊκής εξουσίας. Παρά τα λάθη και τις αδυναμίες της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.,  έδωσαν τη μάχη αυτή μέχρι τέλους αταλάντευτα. Οι χιλιάδες αγωνιστές της Αντίστασης δεν έκλεισαν τα μάτια στα εκτελεστικά αποσπάσματα, έμεινα όρθιοι στα ξερονήσια και για δεκαετίες συνέχισαν, παρά τις διώξεις και την τρομοκρατία της δεξιάς, να παλεύουν και να αγωνίζονται για τα συμφέροντα του λαού.

Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ συμβολίζουν και συμπυκνώνουν τη νικηφόρα εισβολή του λαού μας στο προσκήνιο της ιστορίας. Άνοιξαν ένα ιστορικό ρήγμα που ακόμη και σήμερα, παραμένει ανοικτό και αγεφύρωτο. Γι' αυτό και ακόμη και σήμερα το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ στοιχειώνουν και φοβίζουν την αστική τάξη.

Σήμερα, που ο ελληνικός λαός εξαθλιώνεται από τα μνημόνια, που η ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία καθημερινά βιάζονται και περιορίζονται από την ντόπια και ξένη Τρόϊκα, που η δημοκρατία αναιρείται και ο ναζισμός ξεδιάντροπα σηκώνει κεφάλι, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ αποτελούν σημείο αναφοράς για την ιστορική μνήμη του λαού μας και οδηγούς για νέους αγώνες

Ακολουθούν κάποια γνωστά αντάρτικα τραγούδια (youtube)
Ο ύμνος του Ε.Α.Μ.
Σαν ατσάλινο τείχος (ΕΛΑΣ)
Ο ύμνος του Ε.Λ.Α.Ν
Του Άρη (με τον Πάνο Τζαβέλλα)
Ο ύμνος του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ)
Ο ύμνος της Εθνικής Αλληλεγγύης
Εμπρος να τσακίσουμε τυρράνους φασίστες

(Αθήνα, Σεπτ. 2012, Γ. Στ.)

Σκίτσα και γελειογραφίες

Αναδημοσιεύουμε μερικές γελοιογραφίες από το pontiki.gr, για να "σκάσει το χειλάκι μας".

Σχόλιο δικό μας: "Μην ξεχάσεις την απόδειξη... " (συμβολή στην εισήγηση του Γεν. Συμβουλίου της Ομοσπονδίας)

Σχόλιο δικό μας: Κι όσοι περισσέψουν θα αξιολογηθούν...

Σχόλιο δικό μας: Λόγω χαμηλής ανάλυσης δεν μπορούν να διακριθούν οι "κοκκινες γραμμες"

Σχόλιο δικό μας: Όσα επικοινωνιακά κοστούμια και να αλλάξουν, ... ο βασιλιάς είναι γυμνός

Τη συγκεκριμένη γελοιογραφία την βρίκαμε στο apnet.gr (το site της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ)

Αξίζει να προσέξουμε στα δεξιά της γελοιογραφίας τα ΜΜΕ στο ρόλο του γητευτή του φιδιού του νεοναζισμού

Όχι όμως και να διατηρείς στο facebook λογαριασμό "Παστίτσιο". Ολα κι όλα...

Περί του Οργανισμού...

Το ζήτημα του νέου Οργανισμού επανέρχεται στο προσκήνιο. Κι αυτή τη φορά από τη συζήτηση (αν υποθέσουμε ότι κάπου, κάπως αυτή διεξάγεται) εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι κινείται επιφανειακά (στα όρια του απλοϊκού), φέρει το σπέρμα των συντεχνιακών αντιλήψεων και συσκοτίζει την ουσία του θέματος.

Επειδή τα γραπτά έχουν την κακή συνήθεια να μένουν, δημοσιεύουμε ένα τμήμα από το κείμενο εισήγησης του Δ.Σ. του ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ στην τελευταία έκτακτη Γενική Συνέλευση. Τότε είχαμε συμβάλλει ως παράταξη (και ως πρόσωπα) στην ανάδειξη κάποιων "θεωρητικών" στοιχείων για το "Νέο Οργανισμό", τα οποία ωστόσο είναι κρίσιμα για να μπορούμε να κατανοούμε τι κρύβεται ανάμεσα στις γραμμές και πίσω από τις εκσυγχρονιστικές κορώνες. Χωρίς να διεκδικούμε το αλάθητο στις απόψεις μας εξακολουθούμε να τις θεωρούμε επίκαιρες.

Παραθέτουμε, λοιπόν,  το πρώτο μέρος εκείνης της εισήγησης - απόφασης για ενημέρωση των συναδέλφων αλλά και προς υπενθύμιση σε όλους όσους σήμερα σπεύδουν να προσέλθουν με "υπεύθυνες προτάσεις" στο (στημένο) διάλογο με την πολιτική ηγεσία.

...

εισαγωγικές παρατηρήσεις

Ο οργανισμός κάθε Υπουργείου και άρα και του ΥΠΠΟΤ δεν είναι ένα τυπικό ή ουδέτερο «οργανόγραμμα» που απλά διαρθρώνει Διευθύνσεις, Τμήματα και προσωπικό προκειμένου αυτά να καταστούν «λειτουργικότερα», «αποτελεσματικότερα» και «ορθολογικά». Η εξωτερική (οργανωτική, διοικητική) θεώρηση των οργανισμών ως «ορθολογικά οργανωμένων γραφειοκρατικών μηχανισμών» αποτελεί μια εκδοχή της φιλελεύθερης-βεμπεριανής άποψης, που στη σημερινή της εκδοχή μπολιάζεται με τις νεοσυντηριτικές απόψεις της «διογκωμένης κυβέρνησης» (το «μεγάλο και σπάταλο κράτος»), της δημόσιας διοίκησης που υποθάλπει τη διαφθορά και από όργανο εξυπηρέτησης των συλλογικών συμφερόντων έχει μετατραπεί σε ένα  δυσλειτουργικό μηχανισμό ικανοποίησης ιδιοτελών σκοπών.

Πίσω από αυτές τις προσεγγίσεις αποκρύπτεται ότι κάθε οργανισμός αποτελεί ένα εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων της κυρίαρχης κοινωνικής τάξης. Κάθε οργανισμός συνδέεται και αποκρυσταλλώνει ιδεολογικές, πολιτικές, οικονομικές αντιλήψεις και προσανατολισμούς. 

η σημασία της συγκυρίας

Κάθε Νόμος (και άρα και οι Οργανισμοί) αποτυπώνουν συγκεκριμένους συσχετισμούς δυνάμεων. Επομένως κάθε νομοθετική ρύθμιση πρέπει να εξετάζεται στη συγκυρία που λαμβάνει χώρα. Η σημερινή συγκυρία είναι καταφανώς αρνητική για τις δυνάμεις της εργασίας. Διανύοντας τον 3^ο χρόνο στο μνημόνιο που συνομολόγησε, υπέγραψε και υλοποιεί η ελληνική αστική τάξη με το ΔΝΤ και την Ε.Ε., ζούμε μία συνολική και εξαιρετικής έντασης επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας. Ουσιαστικά ζούμε τη συνολική – ολοκληρωτική απόσυρση της αστικής τάξης από το μεταπολεμικό-μετεμφυλιακό συμβιβασμό του «κοινωνικού κράτους», από κάθε εκδοχή «κοινωνικού συμβολαίου».

Σήμερα, η συγκυβέρνηση του ΔΝΤ και της Ε.Ε. έχει ξεκάθαρους και διακηρυγμένους στόχους:

-     Τη μείωση του δημόσιου τομέα (καταργήσεις υπηρεσιών, συγχωνεύσεις κ.λπ.). Η μείωση αυτή έχει ως διακηρυγμένο στόχο τη μείωση των μονάδων (Διευθύνσεις, Τμήματα) τουλάχιστον κατά 30% (βλ. εγκύκλιο Ρέππα). Προφανώς πίσω από τις καταργήσεις Διευθύνσεων και Τμημάτων υπάρχουν εργαζόμενοι.

-      Την εκχώρηση των πλέον επικερδών δραστηριοτήτων, των «φιλέτων» του δημοσίου τομέα, στους ιδιώτες (απόσπαση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών και απόδοσή τους στο κεφάλαιο). Ήδη προδιαγράφονται (και γνωρίζουμε και από προσωπική πείρα) ότι οι «υποστηρικτικές λειτουργίες» οδεύουν ολοταχώς προς τους ιδιώτες: καθαριότητα, φύλαξη, γραμματειακή υποστήριξη, μισθοδοσία κ.λπ.

-          Τις απολύσεις προσωπικού (μόνιμων και αορίστου χρόνου) είτε μέσα από καταργήσεις υπηρεσιών, είτε μέσα από την υπέρβαση της συνταγματικά κατοχυρωμένης προστασίας της εργασίας που παρείχε η μονιμότητα στο δημόσιο (βλ. «εφεδρεία»-«προσυνταξιοδοτικό»), είτε μετά από δήθεν αδιάβλητες και αντικειμενικές διαδικασίες αξιολόγησης. Στο σημείο αυτό πρέπει να εκτιμηθεί ότι η κατάργηση των οργανικών θέσεων και η θεσμοθέτηση του «κρατικού υπαλλήλου» συμβάλλει αποφασιστικά στη ρευστοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών και εντείνει την ανασφάλεια (και την πειθάρχηση) των εργαζομένων που πλέον μπορούν εύκολα να μετακινηθούν ανάλογα με τις «ανάγκες της Υπηρεσίας», ακόμη και στην «πινέζα» του χάρτη.

Με βάση τα παραπάνω δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το τι σηματοδοτεί σήμερα η αλλαγή στους οργανισμούς των Υπουργείων και των ΝΠΔΔ: συρρίκνωση του Δημοσίου και απολύσεις εργαζομένων. Άλλωστε αποτελεί διακηρυγμένο στόχο της συγκυβέρνησης και της «Τρόϊκας» η απόλυση 150.000 υπαλλήλων τα προσεχή δύο έτη

ειδικά στο ΥΠΠΟ-Τ

Ειδικά στο Υπουργείο Πολιτισμού (και Τουρισμού) ο Οργανισμός πρέπει να προσεγγίζεται και να αναλύεται λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Υπουργείου. Επιγραμματικά κάθε προσέγγιση οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν:

-     Τον ιδεολογικό ρόλο και τη χρήση της αρχαιολογίας στη συγκρότηση της «εθνικής συνείδησης» και της ταυτότητας των «νεοελληνικού κράτους». Επί της ουσίας πρόκειται για μια προβολή του μύθου της αντικειμενικής και ουδέτερης επιστήμης.

-          Τον ιστορικό τρόπο με το οποίο συγκροτήθηκε η «αρχαιολογική υπηρεσία», την ίδρυση του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών την περίοδο της Χούντας, τη μετεξέλιξή του σε Υπουργείο Πολιτισμού για να καταλήξει σήμερα Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. Προφανώς, η πορεία αυτή επικαθορίζεται από τη συνολική ιστορική πορεία συγκρότησης της δημόσιας διοίκησης στο νεοελληνικό κράτος.

Στο σημείο αυτό θεωρούμε σημαντικό να κάνουμε μια παρατήρηση: σχετίζεται με την μεγάλη αλλαγή που σηματοδότησε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981, οπότε και ο δημόσιος τομέας από κλειστός μηχανισμός του κράτους ανοίγει προς την κοινωνία και διάφορα τμήματά της αποκτούν πρόσβαση σ’ αυτόν μετά δεκαετίες συστηματικού αποκλεισμού (βλ. πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ως προϋπόθεση για την πρόσληψη στο Δημόσιο). Ο εκδημοκρατισμός του δημόσιου τομέα, η μαζικοποίησή του (και ως απάντηση στο πρόβλημα της ανεργίας που ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα αδυνατεί να απορροφήσει), συνδέεται άμεσα και με τη τάση τα στρώματα αυτά να επιδιώκουν την (διευρυμένη) αναπαραγωγή τους και την ανέλιξή τους. Επίσης, δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο ρόλος που διαδραμάτισε και εξακολουθεί να διαδραματίζει το συνδικαλιστικό κίνημα στο Δημόσιο Τομέα (μεγάλη συνδικαλιστική πυκνότητα, ασφαλής άσκηση του συνδικαλισμού, «συνδιοίκηση», «κομματισμός» κ.λπ.)

-          Τις τυπικές ή άτυπες σχέσεις ιεραρχίας (προβαδίσματος) στο εσωτερικό της διοίκησης του ΥΠΠΟ(Τ). Το τυπικό ή άτυπο προβάδισμα τόσο μεταξύ των διαφόρων Υπηρεσιών (π.χ. Εφορείες Αρχαιοτήτων / Υπηρεσίες Νεωτέρων Μνημείων) όσο και του προσωπικού. Στο σημείο αυτό εντάσσονται αντιλήψεις και πρακτικές που παραπέμπουν σε ένα είδος «αυτάρκους συντεχνίας», που έχει την τάση να αυτονομείται από την υπόλοιπη κοινωνία.

-      Τη συγχώνευση του Υπουργείου Πολιτισμού με το Υπουργείο Τουριστικής ανάπτυξης. Η συγχώνευση αυτή σηματοδοτεί αφενός τις εμπορευματικές αντιλήψεις γύρω από την πολιτιστική κληρονομιά κι αφετέρου μια στρεβλή αντίληψη για τον τουρισμό. Ο κεντρικός πυρήνας της ισχυρής ακόμη και σήμερα αντίληψης είναι ο «περιηγητισμός»: ακόμη και στην περίοδο του μαζικού τουρισμού, ο «τουρίστας» έρχεται στην Ελλάδα για να θαυμάσει τα υλικά ίχνη του αρχαίου πολιτισμού, να απολαύσει το φυσικό κάλλος («ήλιος και θάλασσα») και να ζήσει την εμπειρία της «ελληνικής φιλοξενίας» («συρτάκι, μουσακάς και ούζο»).

-      Την συστηματική έλλειψη οικονομικών πόρων και προσωπικού στο σύνολο των Υπηρεσιών του ΥΠΠΟ(Τ) που οδηγεί σε αδυναμία των Υπηρεσιών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της κοινωνίας (και εν τέλει στρέφει την κοινωνία εναντίον της «αρχαιολογικής υπηρεσίας»).

-    Τον τρόπο με τον οποίο προέκυψε (και υλοποιήθηκε) ο υφιστάμενος οργανισμός. Ο υφιστάμενος οργανισμός (2003) συμβόλιζε σε μεγάλο βαθμό μια εκτατική τάση στο ΥΠΠΟ (νέες υπηρεσίες, νέα τμήματα κ.λπ.) που σε σημαντικό βαθμό εξασφάλιζε το δημόσιο – κρατικό χαρακτήρα στην προστασία, προβολή, ανάδειξη και διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Φυσικά στον ισχύοντα οργανισμό αποτυπώθηκαν και ισορροπίες- συμφέροντα επιμέρους κλάδων και ειδικοτήτων. Πρέπει, επίσης, επίσης να εκτιμηθεί ότι ο υφιστάμενος οργανισμός ποτέ δεν υλοποιήθηκε στο σύνολό του, ούτε ποτέ ως τώρα υπήρξε μια συστηματική αποτίμηση της εμπειρίας από την εφαρμογή του.

...
 (Σημείωση: εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές και τα Δ.Σ. οφείλουν, όταν τοποθετούνται δημόσια, να τις αναφέρουν και να τις στηρίζουν κι όχι να τις "ξεχνάνε"...)

Να συνεχίσουμε...

Ενώ η φαρσοκωμωδία για την οριστικοποίηση των μέτρων συνεχίζεται, οι εργαζόμενοι φαίνεται να έχουν πάρει ήδη τις αποφάσεις τους.

Η χτεσινή ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ήταν, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένη. Η απεργιακή συγκέντρωση ήταν μαζική, μαχητική και θύμιζε τις μεγάλες περσινές συγκεντρώσεις ενάντια στην συγκυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου. Συγκεντρώσεις έγιναν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδος κι αυτό είναι, επίσης, ενθαρρυντικό στοιχείο.

Από το πρωτοσέλιδο της εφημ. "Η ΑΥΓΗ" 27/9

 Η χτεσινή απεργία μπορεί να αποτελέσει ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα, αν  αξιοποιηθεί σωστά από τις αριστερές προοδευτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, αν κατά το επόμενο διάστημα καλυφθούν οι "μαύρες τρύπες" του  κινήματος στον ιδιωτικό τομέα και στους ανέργους.

 Η χτεσινή απεργία και οι ογκώδεις εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις, μπορούν να αποτελέσουν ένα πρώτο φθινοπωρινό σταθμό και κυρίως αφετηρία για μια μεγάλη και δυναμική κλιμάκωση των ενωτικών ταξικών αγώνων, με άμεση προοπτική την προοδευτική εξέγερση και ανατροπή, για μια κυβέρνηση της συμπαραταγμένης Αριστεράς.

Η απεργιακή κινητοποίηση της 26ης/9 πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα, ένα πρώτο θαρραλέο βήμα για την κλιμάκωση των αγώνων που θα σαρώσουν την συγκυβέρνηση και την Τρόϊκα.

Με τις σκέψεις αυτές, είναι σαφές ότι είναι κρίσιμο να υπάρξει συνέχιση & κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, με μεγαλύτερη εμπλοκή και ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων για να μην επιτρέψουμε να ψηφιστούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Τα πρωτοβάθμια Σωματεία είναι το κλειδί για να μπει σε κίνηση ο κάθε εργαζόμενος. Να υπερβούμε την ηττοπάθεια και το φόβο που καλλιεργείται από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τα ΜΜΕ και τις πλειοψηφίες των Δ.Σ. (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). 

Πρέπει να ασκήσουμε πολιτική και συνδικαλιστική πίεση για να προχωρήσουμε άμεσα σε έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις κι όπου αυτό δεν είναι εφικτό να υπάρξουν κοινές πρωτοβουλίες από τις αριστερές προοδευτικές δυνάμεις (εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, περιοδείες στους μεγάλους χώρους, καμπάνια ενημέρωσης με έντυπο υλικό). Η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο "Υπουργείο Πολιτισμού" θα συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις της στην κατεύθυνση αυτή. Είμαστε βέβαιοι ότι στην προσπάθεια αυτή δεν θα είμαστε μόνοι.

Γενικό Συμβούλιο ΠΟΕ ΥΠΠΟ (25/9)

Συνεδρίασε σήμερα, παραμονή της 24ωρης γενικής απεργίας, το Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ. Ήταν η 1η συνεδρίαση μετά το καλοκαίρι και την ανασυγκρότηση της Διοίκησης (παραιτήθηκε από Πρόεδρος της Ομοσπονδίας ο Γ. Τσακοπιάκος, παραμένοντας μέλος του Γενικού Συμβουλίου, και Πρόεδρος ανέλαβε ο Γ. Παπαγεωργόπουλος).

Αν και θα ακολουθήσει αναλυτική ανακοίνωση της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, θεωρούμε σημαντικό να ενημερώσουμε για μια σειρά από απόψεις - θέσεις της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΔΗΜΑΡ) που κατά τη γνώμη μας συνιστούν το περίγραμμα της "γραμμής" που η συγκυβέρνηση θα προσπαθήσει να περάσει στα συνδικάτα (και στο τέως ΥΠΠΟ).

* Ως προς τη συγχώνευση (ουσιαστικά έκπτωση του Υπουργείου Πολιτισμού σε επίπεδο Γραμματείας) με το Υπουργείο Παιδείας, η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, κινείται ανάμεσα στην άποψη περί "ανασύστασης" του Υπουργείου Πολιτισμού σε επόμενο ανασχηματισμό (!) και στην ενοποίηση (εκ νέου) με το Υπουργείο Τουρισμού, για να... έρθει η ανάπτυξη στη χώρα. Με βάση τις συζητήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί με την πολιτική ηγεσία διαφαίνεται η πρόθεσή της πλήρους συγχώνευσης των Διοικητικών - Οικονομικών Υπηρεσιών με εκείνες του Υπ. Παιδείας.

* Επανέρχεται το θέμα του Οργανισμού, με όχημα την "Ενιαία Εφορεία" και με δεδομένο πλέον ότι η συρρίκνωση των Υπηρεσιών θα προσεγγίσει το 50%, ξεπερνώντας τις αρχικές προβλέψεις για συρρίκνωση κατά 30% (περίοδος Ρέππα). Ο Οργανισμός επί της ουσίας προσαρμόζεται στη συγχώνευση με το Υπ. Παιδείας με μικρές αλλαγές (άνευ σημασίας).

* Η Ομοσπονδία ζητά να εξαιρεθεί ειδικά το "ΥΠΠΟ" από κάθε εκδοχή εφεδρείας (προφανώς ξέχασαν την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων ή ότι ανάλογα επιχειρήματα μπορούν να προβάλλουν εξίσου πειστικά, ίσως και πειστικότερα οι εργαζόμενοι στην υγεία, στην εκπαιδευση ή στην καθαριότητα ή έστω οι απαραίτητοι για τη συγκυβέρνηση ένστολοι).

* Διαφαίνεται μια "συγκρατημένη" αποδοχή της διαδικασίας αξιολόγησης, που ανάλογα τις προσωπικές τοποθετήσεις που έγιναν, φαίνεται να είναι "μισοαποδεκτή" σε διάφορες παραλλαγές και εκδοχές: της αξιολόγησης των Υπηρεσιών, της αξιολόγησης των εργαζομένων, κ.λπ. Άλλωστε όπως ειπώθηκε συνιστά πρόβλημα ένας Διευθυντής να μην ξέρει "... μια ξένη γλώσσα" (προφανώς ο "ανεπαρκής" Διευθυντής διορίστηκε από το... ΣΥΡΙΖΑ κι όχι το ΠΑΣΟΚ  που μάζευε τα βιογραφικά για να βρει τους... καλύτερους).

* Μεγάλο μέρος της προφορικής εισήγησης του Προεδρείου αναλώθηκε στην ανάδειξη της πληγή της φοροδιαφυγής των υδραυλικών, των ηλεκτρολόγων, των γιατρών και άλλων κοινωνικών ομάδων, αναπαράγοντας την κυρίαρχη από τα ΜΜΕ φιλολογία περί του θέματος, που επιχειρεί να στρέψει τη μια ομάδα εργαζομένων ενάντια στην άλλη.

* Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας έχει ζητήσει συναντήσεις με τα κόμματα (πλην Χ.Α.) και ήδη η ΔΗΜΑΡ ανταποκρίθηκε (η συνάντηση με τον Φ. Κουβέλη έγινε σήμερα). Προφανώς προκρίθηκαν οι επαφές με τα κόμματα αντί για κινητοποιήσεις, έκτακτες συνελεύσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας κ.λπ. Μικρή λεπτομέρεια: το υπόμνημα της Ομοσπονδίας παραδόθηκε πριν εισαχθεί (και εγκριθεί έστω τυπικά) από το Γενικό Συμβούλιο.

* Από τα μέτρα που φαίνεται να έχουν "κλειδώσει" (όπως προέκυψαν από τη συνάντηση με τη ΔΗΜΑΡ) είναι η κατάργηση των δώρων (δηλ. ότι έχει απομείνει από αυτά), η εφεδρεία αυτή τη φορά μεταμφιεσμένη ως αναγνώριση δυο (2) πλασματικών ετών, η κατάργηση της 25ετίας, οι καταργήσεις ("συγχωνεύσεις") υπηρεσιών (νέοι οργανισμοί) και η αξιολόγηση υπηρεσιών και εργαζομένων. Οι τελευταίοι εφόσον "αποτύχουν" θα μετατάσσονται σε άλλες υπηρεσίες (προφανώς θα συσταθούν Υπηρεσίες ανεπιθυμήτων).

* Από την εισήγηση (και τις τοποθετήσεις της πλειοψηφίας) για μία ακόμη φορά η "κρίση" παρουσιάστηκε περίπου ως κάτι που έπεσε ξαφνικά στα κεφάλια των εργαζομένων από τον ουρανό (προφανώς αναδρομικά δικαιώνονται και οι φόβοι των Γαλατών). Απουσίαζαν αναφορές ή έστω ψήγματα κριτικής προς τη συγκυβέρνηση, απουσίαζαν οι αναφορές στις προεκλογικές "κόκκινες γραμμές" και στις λεκτικές ακροβασίες περί "σταδιακής απαγκίστρωσης", "επαναδιαπραγμάτευσης" του Μνημονίου. Αντίθετα περίσσεψαν οι γνωστές αναφορές για το... "απύθμενο βαρέλι του δημόσιου τομέα"... που επιτέλους η (συγ)κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει σε τάξη και οι εκκλήσεις να "σωθεί η χώρα" (άραγε χωρίς τους κατοίκους της;)

* Απουσίασε οποιαδήποτε αναφορά ή έστω υπαινιγμός σε κάποιο σχεδιασμό για την επόμενη μέρα της 24ωρης απεργίας, η ανάγκη να υπάρξει ένας μακρόπνοος σχεδιασμός που θα βάζει ως στόχο να μην περάσουν τα νέα μέτρα, να ανατραπεί η συγκυβέρνηση του Μνημονίου και να καταγγελθούν τα Μνημόνια της εξαθλίωσης και της υποταγής. Αντίθετα δεν έλειψαν κάποιες φωνές που προσπάθησαν να ταυτίσουν τις κινητοποιήσεις με την άνοδο της φασιστικής δεξιάς (!)

* Υπήρξαν συνάδελφοι που έθεσαν (και ορθώς) το ζήτημα του ξεπουλήματος του ΟΠΑΠ και της τύχης του ΤΑΠΑ μετά το "κούρεμα" των αποθεματικών του.

Απέναντι σε όλα αυτά, δύο παρατάξεις διαφοροποιήθηκαν και καταψήφισαν την εισήγηση της πλειοψηφίας: η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και η ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ. Η τελευταία (ΕΑΚ) κατέθεσε γραπτή πρόταση - πλαίσιο και πρόγραμμα κινητοποιήσεων το οποίο στήριξε και η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. 

Είναι προφανές ότι η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ συνεχίζει να κινείται μακριά από τις ανάγκες της περιόδου και σε αναντιστοιχία με τις διαθέσεις της κοινωνίας και των εργαζομένων στο ΥΠΠΟ. Δυστυχώς αυτό θα εντίνει τα φαινόμενα ανυποληψίας του συνδικαλιστικού κινήματος και θα οδηγήσει στην αναπαραγωγή με μορφή καρικατούρας αντιλήψεων και πρακτικών "συνδιοίκησης" και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι προφανές ότι για πολλούς από τους συναδέλφους της πλειοψηφίας που σήμερα παρέμειναν σιωπηλοί και προβληματισμένοι φτάνει γρήγορα η στιγμή που πρέπει να αποφασίσουν "με ποιους θα παν και ποιους θ' αφήσουν". 

ΟΛΟΙ στην ΑΠΕΡΓΙΑ

"À bas toutes les réligions!"

(Το κείμενο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του υπογράφοντος)

Με αφορμή τη διαδήλωση που πραγματοποίησαν την Κυριακή 23/9 /2012 θρησκόληπτοι μουσουλμάνοι ενάντια στην (προβοκατόρικη;) ταινία που «σατιρίζει» τον Μωάμεθ και τα επεισόδια με τα ΜΑΤ στην Ομόνοια, είναι σημαντικό να σταθούμε προσεκτικά απέναντι στις εκδηλώσεις αυτές. Απαιτείται να σταθούμε προσεκτικά μεταξύ της υπεράσπισης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, της καταγγελίας των αστυνομικών απαγορεύσεων (που σήμερα δοκιμάζονται στους "μουσουλμάνους διαδηλωτές" αλλά αύριο θα τις βρούμε όλοι μπροστά μας) και του πραγματικού (ιδεολογικού και πολιτικού) περιεχομένου τέτοιων διαδηλώσεων.

Πριν οτιδήποτε άλλο και για να αποκαταστήσουμε την πραγματικότητα, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η εν λόγω «ταινία» δεν προβάλλεται στους κινηματογράφους, απλά έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο (youtube) (ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα σκουπίδια). 

Πρέπει, επίσης, να διαχωρίσουμε τους θρησκόληπτους μουσουλμάνους και τους μουλάδες-ιμάμηδές τους, τα λούμπεν στοιχεία, από τους μετανάστες (γενικά). 

Οφείλουμε, επίσης, να διαχωρίσουμε τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε μουσουλμανικές χώρες (που μπορούν να έχουν χαρακτηριστικά «αυθόρμητου» κάτω από το βάρος της φτώχειας, της καταπίεσης, της εξαθλίωσης), από τις εκδηλώσεις τύπου «Ομόνοιας».

Κατ’ αρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ως αριστερά δεν είμαστε αυτονόητα αλληλέγγυοι σε όποιον διαμαρτύρεται ή συγκρούεται με τα ΜΑΤ. Πόσο μάλλον όταν τέτοιες κινητοποιήσεις έχουν αποκλειστικά θρησκευτικό περιεχόμενο και διέπονται από τις πλέον συντηρητικές αντιλήψεις, απόψεις και πρακτικές. 

Οφείλουμε: 

(α) να έχουμε την ίδια σταθερή στάση απέναντι στα φαινόμενα αυτά είτε πρόκειται για την ταινία κάποιου («μυστήριου») αμερικάνου που σατιρίζει (;) το Μωάμεθ, είτε για τους «δικούς μας» που διαδηλώνουν ενάντια στο «666» ή παλαιότερα ενάντια της προβολής της  ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός», είτε στα εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα διαφόρων ορθοδόξων επισκόπων στη Β. Ελλάδα,  
(β) να καταγγέλλουμε τη λογοκρισία, ή την προσπάθεια αυτή να επιβληθεί, είτε προέρχεται από τους επίσημους κρατικούς μηχανισμούς, είτε από οποιαδήποτε θρησκευτική «μειονότητα»,

(γ) να σταθούμε απέναντι σε κάθε εκδοχή έστω κεκαλυμμένου θρησκευτικού φονταμενταλισμού είτε αυτός εκπέμπεται από τα «τζαμιά», είτε από τις «εκκλησίες», είτε από τις τηλεοπτικές ανοησίες περί «ξανθού γένους».

Αν από τη μία πλευρά πρέπει να υπερασπιζόμαστε το ιστορικό, πολιτικό και πολιτισμικό κεκτημένο της ανεξιθρησκίας, από την άλλη πλευρά πρέπει να βρισκόμαστε απέναντι σε κάθε αντιδραστική, σκοταδιστική, θρησκόληπτη  αντίληψη και τις όποιες πρακτικές τη συνοδεύουν. Εν τέλει πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών.

Τα χτεσινά επεισόδια και οι ζημιές τροφοδοτούν το γενικότερο κλίμα ξενοφοβίας και ρατσισμού που από καιρό ριζώνει και αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία. Ας μην έχουμε αμφιβολία, ότι αφού προβληθούν κατάλληλα από τα ΜΜΕ, θα ταυτίσουν τα λούμπεν θρησκόληπτα στοιχεία με το σύνολο των μεταναστών, θα τροφοδοτήσουν (και θα «δικαιολογήσουν») τις νεοναζιστικές απόψεις και πρακτικές των χιτλερικών της Χ.Α. 

Μέσα από τέτοια γεγονότα συγκαλύπτεται η σκληρή πραγματικότητα των μνημονίων, η πολιτική της συγκυβέρνησης και αναδεικνύεται ως δήθεν σημαντική και κυρίαρχη μια «θρησκευτική» σύγκρουση μεταξύ ημών και «των άλλων». 

Τέλος, οφείλουμε να είμαστε τουλάχιστον καχύποπτοι για την περίοδο που επιλέχθηκε να βγει στην επιφάνεια η περίφημη «ταινία». Πρόκειται για μία περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων στον ευρύτερο χώρο της Μ. Ανατολής που πόρω απέχουν από την «δημοκρατία» που ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εξάγουν (επιβάλλουν) με τα κανόνια τους.

[Αθήνα, Σεπτ. 2012, Γ. Στ.]