Γεν. Συνελεύσεις - 48ωρη Απεργία ΑΔΕΔΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. κατά τη σημερινή, Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013, προγραμματισμένη συνεδρίασή του, έλαβε απόφαση για κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα, ενάντια στην πολιτική των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων που υλοποιεί ευλαβικά η Κυβέρνηση, καθοδηγούμενη από την Τρόικα, με στόχο τη διάλυση των Δημοσίων Υπηρεσιών και των δομών του Κοινωνικού Κράτους. 

Συγκεκριμένα, το Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αποφάσισε παρατεταμένες, πολύμορφες, συγκρουσιακές αγωνιστικές κινητοποιήσεις που περιλαμβάνουν:

1. Εβδομάδα δράσης απεργιακών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων, από τη Δευτέρα 16 έως την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013.

2. 48ωρη απεργία σε όλο το Δημόσιο Τομέα, Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013. Στην απεργιακή αυτή κινητοποίηση θα επιδιώξουμε, ύστερα από συνεννόηση με τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους κοινωνικούς φορείς, με τους οποίους είμαστε σε συνεχή επικοινωνία, να διευρύνουμε τις αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις και με τη δική τους συμμετοχή.

3. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας Δευτέρα 16 έως Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013, καλούμε τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία των εργαζομένων να αποφασίσουν -μέσα από Γενικές Συνελεύσεις- συλλαλητήρια και άλλες μορφές κινητοποιήσεων και να προτείνουν για την παραπέρα πορεία του απεργιακού αγώνα.

4. Την Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2013, θα συνεδριάσει από κοινού, η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με τα προεδρεία των Ομοσπονδιών, για εκτίμηση των μέχρι τότε εξελίξεων, προκειμένου να αποφασιστούν τα επόμενα αγωνιστικά και απεργιακά βήματα στην κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα διαρκείας,  στο Γενικό Συμβούλιο της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. που θα συνέλθει σε συνεδρίαση το Σάββατο, 21 Σεπτεμβρίου 2013.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

        **********************************************************************************

Οι προτάσεις της Αυτόνομης Παρέμβασης στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ 

                                             (κατατέθηκαν ως σχέδιο απόφασης)

        **********************************************************************************

 Το Γενικό Συμβούλιο (Γ.Σ) της ΑΔΕΔΥ εκτιμά ότι η υλοποίηση των μέτρων της κυβέρνησης, που είναι σε εξέλιξη, θα οδηγήσουν στην πλήρη διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών, στην εξαθλίωση του λαού μας, στην εκποίηση και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και της λαϊκής ιδιοκτησίας, με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και στην κατάλυση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας.

Η χώρα μας μετατρέπεται σε παρία της Ευρώπης και σε προτεκτοράτο των ισχυρών κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι εξελίξεις σε βάρος του λαού και των εργαζομένων, φαίνεται ότι θα έχουν απρόβλεπτο χαρακτήρα, που μπορεί να οδηγήσουν στην υπογραφή και νέου μνημονίου το φθινόπωρο, με αποτέλεσμα νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, νέο κύκλο ύφεσης στην οικονομία, κλείσιμο και άλλων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και έκρηξη της ανεργίας.

Σήμερα πλέον γίνεται φανερό σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα παραταξιακής ή άλλης τοποθέτησης, ότι αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο.

ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ
 

Το συνδικαλιστικό κίνημα επιβάλλεται σήμερα να πολιτικοποιήσει εντονότερα τα αιτήματα της πάλης τους, γιατί μέσα από την πείρα τους οι εργαζόμενοι τα τρία τελευταία χρόνια, συνειδητοποιούν ότι ακόμη και το παραμικρό συνδικαλιστικό τους αίτημα δεν έχει καμιά τύχη επίλυσής του επειδή συγκρούεται με μια σκληρή μνημονιακή πολιτική, που αν δεν ανατραπεί και αν δεν απαλλαγεί η χώρα μας από τα δεσμά της, δεν πρόκειται να επιλυθεί κανένα από τα αιτήματα μας.

Η κατάσταση αυτή επιτάσσει στο συνδικαλιστικό κίνημα να καταθέσει το δικό του σχέδιο προς τους εργαζόμενους και την κοινωνία. 

Είναι ανάγκη να περάσουμε από έναν αμυντικό αγώνα που δόθηκε τα προηγούμενα χρόνια σε μια επιθετική γραμμή, να πρωτοστατήσουμε στην οργάνωση της εργατικής-λαϊκής αντεπίθεσης για την ανατροπή των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών και των πολιτικών τους εκφραστών.

Να απαιτήσουμε την επαναφορά βασικών μισθολογικών, εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών κατακτήσεων που αφαιρέθηκαν βίαια στην εποχή του μνημονίου και να διεκδικήσουμε την επαναπρόσληψη όσων απολύθηκαν με το καθεστώς της διαθεσιμότητας, εφεδρείας κλπ.

Ταυτόχρονα πρέπει να προβληθεί η αναγκαιότητα της διαγραφής του χρέους, για το οποίο δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός και που αποτελεί τη θηλιά του, που τον μετατρέπει σε είλωτα, που θα εργάζεται σε μια χώρα χωρίς δικαιώματα για να αποπληρώνονται οι δανειστές και οι τοκογλύφοι.

Να εθνικοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, για να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο ανάπτυξης σε όφελος του λαού. Τα κεφάλαια των τραπεζών είναι λεφτά που δεν ανήκουν στους τραπεζίτες, αιμοδοτούνται από τους έλληνες φορολογούμενους και είναι αυτές που μεταξύ των άλλων έχουν εκτινάξει και το χρέος της χώρας μας, αφού με πάνω από 200 δις € έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Να απαιτήσουμε την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των φτωχών και την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας μας με βασικό κριτήριο τα συμφέροντα του λαού και της χώρας.

Η κυβέρνηση, όπως είναι γνωστό προχωρά άμεσα σε 10 χιλιάδες περίπου νέες διαθεσιμότητες-απολύσεις, σε κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, σε νέες μειώσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και τις εναπομείνασες κοινωνικές παροχές.

Οι δεσμεύσεις δε για την περίοδο του Οκτώβρη-Δεκέμβρη είναι η ένταξη άλλων 12.500 εργαζομένων σε καθεστώς διαθεσιμότητας-απολύσεων, ενώ θα χρησιμοποιηθεί και το μέσο του «ξαφνικού θανάτου» ολόκληρων υπηρεσιών, η έκταση του οποίου μπορεί να είναι και έξω από τις προβλέψεις μας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να γίνει καθαρό ότι δεν υπερασπίζεται μόνο την εργασία των εργαζομένων. Πιστεύουμε ότι η φύση της εργασίας μας δεν είναι να αναπαράγουμε την εργασιακή μας θέση. Αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, για παροχές και υπηρεσίες προς όλους τους πολίτες της χώρας μας.

Η εκρηκτικότητα των προβλημάτων, η εμπειρία που έχουμε αποκτήσει, αλλά κυρίως το αίτημα της ανατροπής αυτής της πολιτικής, απαιτούν τον συντονισμό του αγώνα των εργαζομένων και με τα άλλα στρώματα της κοινωνίας που πλήττονται, με στόχο τη δημιουργία ενός πλατιού εργατικού, κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ανατροπής, που θα δώσει ελπίδα και δύναμη στον αγώνα.

Σ’ αυτά τα πλαίσια η εκφρασμένη πεποίθηση όλων μας είναι η έναρξη ενός πολύμορφου αγώνα διαρκείας μέσα στον Σεπτέμβρη με στόχο να βάλουμε φρένο στον κατήφορο, να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική.
 

Τα βήματα μας θα πρέπει να είναι:

1. Συγκροτούμε παντού, με ευθύνη των Νομαρχιακών Τμημάτων της ΑΔΕΔΥ και των σωματείων, κυρίως των χώρων της παιδείας, της υγείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης, επιτροπές αγώνα για την υπεράσπιση του νοσοκομείου, του σχολείου, των υπηρεσιών πρόνοιας κλπ.

Επιδιώκουμε να πάρουν παλλαϊκά χαρακτηριστικά με τη συμμετοχή των Εργατικών Κέντρων, σωματείων του ιδιωτικού τομέα, ανέργων, μικρομεσαίων επαγγελματιοβιοτεχνών, εμπόρων, επιστημονικών οργανώσεων κλπ.

Η διαδικασία αυτή κάνει στον αγώνα μας να έχει πόδια, να υπερβαίνει τον συντεχνιασμό, να παραλύει τον κοινωνικό αυτοματισμό και να βάζει στο ίδιο χαράκωμα όλα τα πληττόμενα τμήματα της κοινωνίας και να δίνει δύναμη και συνέχεια στον αγώνα και να κάνει πράξη τον συντονισμό των εργαζομένων και της κοινωνίας.

2. Ξεκινάμε με ένα πολύμορφο εβδομαδιαίο αγώνα διαρκείας, που το ελάχιστό του θα είναι οι καταλήψεις δημοσίων κτηρίων όλες τις μέρες της εβδομάδας και δύο 24ωρες απεργίες την Τρίτη και την Πέμπτη, με απεργιακές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της χώρας.

Είναι σίγουρο ότι δεν θα πετύχουμε από την αρχή σε όλους τους χώρους και τους κλάδους τις ίδιες ταχύτητες, όμως πρέπει να συμφωνήσουμε ότι όλες πχ οι απεργίες ή οι απεργίες διαρκείας που έχουν αποφασιστεί ή θα αποφασιστούν από ομοσπονδίες να εκδηλωθούν την ίδια χρονική περίοδο και όχι μεμονωμένα ο καθένας.

Επιδιώκουμε να σπάσουμε το φόβο, αλλά και να παραλύσουμε κάθε απόπειρα της κυβέρνησης να λάβει αυταρχικά μέτρα ή να κινήσει πειθαρχική διαδικασία, γι’ αυτό οι καταλήψεις να μην είναι μεμονωμένες, αλλά είναι ένα πολλαπλασιαστικό τσουνάμι, αλλά και ετοιμότητα των συνδικάτων, όπου εκδηλώνονται αυταρχικές διαθέσεις, να μετεξελίσσονται οι καταλήψεις σε απεργίες κλπ.

3. Στο τέλος της πρώτης εβδομάδας, το Σάββατο συνεδριάζει το Γ.Σ της ΑΔΕΔΥ, με τη συμμετοχή και των ομοσπονδιών για να εκτιμήσουν την πορεία των κινητοποιήσεων, με στόχο την κλιμάκωσή τους και με βασική επιδίωξη να έχουν δημιουργηθεί οι όροι μιας απεργίας διαρκείας με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Τέλος θεωρούμε ότι βασικός παράγοντας επιτυχίας του αγώνα είναι να τον πάρουν οι εργαζόμενοι, τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι ομοσπονδίες στα χέρια τους. Για το λόγο αυτό το πρόγραμμα αυτό των κινητοποιήσεων μπαίνει από Δευτέρα σε συζήτηση, για έγκριση και εμπλουτισμό του σε γενικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις εργαζομένων και εκδηλώνεται από τη Δευτέρα 16 ή 23 Σεπτέμβρη.

Όταν η αστική τάξη επανακαταλαμβάνει το ιστορικό κέντρο

Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε με διάφορες αφορμές επισημάνει το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται γύρω από το ιστορικό κέντρο των πόλεων και ειδικά της Αθήνας. Για το θέμα αυτό είχαμε πολλές αφορμές να συζητήσουμε: την έντεχνη υποβάθμιση γκετοποίηση του ιστορικού κέντρου είτε με την μετατροπή του σε γκέτο μεταναστών, είτε με την πορνεία και το εμπόριο πρέζας, είτε με την ανεξέλεγκτη δράση παρακρατικών μηχανισμών και συμμοριών (από τη ΧΑ του Αγίου Παντελεήμονα έως τους παραδοσιακούς νταβατζήδες), είτε με την απομάκρυνση των Δημοσίων Υπηρεσιών (Υπουργεία, Εκπαιδευτικά Ιδρύματα), είτε με τις διάφορες φασιστικής έμπνευσης "εκκαθαριστικές επιχειρήσεις" τύπου "Ξένιου Δία". Ειδικά για μας, τους εργαζόμενους στο ΥΠΠΟ το θέμα είχε και έχει μια ιδιαίτερη πλευρά: συνδέεται με τα σχέδια μεταστέγασης του ΥΠΠΟ, το ξεπούλημα του ιστορικού κτηρίου της οδού Μπουμπουλίνας, τις "περιπέτειες" του Ακροπόλ, τα ακίνητα της Πλάκας.

Ο λόγος που επανερχόμαστε είναι γιατί στα ψιλά των εφημερίδων μαθαίνουμε διάφορα για την αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου. Η αναβάθμιση αυτή έρχεται αφού συστηματικά το ιστορικό κέντρο υποβαθμίστηκε, η μόνιμη κατοίκιση εξαφανίστηκε, οι τιμές των ακινήτων κατέρρευσαν και το παρασιτικό κεφάλαιο των real estate τοποθετήθηκε. Τώρα είναι η στιγμή της αναβάθμισης! Το παιχνίδι το έχουμε ξαναδεί σε πολλές γειτονιές της Αθήνας, τώρα ετοιμαζόμαστε να το δούμε και στο "κέντρο".

Το νέο στοιχείο είναι η απροκάλυπτη εμπλοκή των ιδιωτικών συμφερόντων και η εξίσου απροκάλυπτη υποταγή του δημοσίου ως υπηρέτη των επιλογών αυτών. Έτσι το Ίδρυμα Ωνάση αποφάσισε και υλοποίησε έναν παγκόσμιο (ή κάτι αντίστοιχο) διαγωνισμό για την πεζοδρόμηση - ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου. Το Ίδρυμα πλήρωσε τους μελετητές (ως εδώ κάποιος μπορεί να πει δικαίωμά του) και ανακοίνωσε το αποτέλεσμα παρουσία όλου του πολιτικού κόσμου.

Κατ' αρχήν εύλογα τίθεται ένα ερώτημα: Ποιός και με ποια κριτήρια διάλεξε την Πανεπιστημίου και το Τμήμα της Πατησίων από τη συμβολή με την Πανεπιστημίου ως το Πεδίο Άρεως και με ποια κριτήρια. Γιατί άραγε δεν διάλεξε την Ακαδημίας ή τη Σταδίου ή τη Σόλωνος; Η απάντηση δεν είναι κάποια αόριστη επίκληση της πολεοδομικής σημασίας της Πανεπιστημίου. Προφανώς και ο άξονας της Πανεπιστημίου έχει μεγάλη ιστορική και πολεοδομική σημασία για την πόλη, τις λειτουργίες και κυρίως τους κατοίκους της. Επιλέχθηκε η συγκεκριμένη οδός και με άλλα κριτήρια. 

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια: τη σχέση της με την Πλατεία Συντάγματος και τη Βουλή, το μεγάλο κτιριακό απόθεμα που προσφέρεται για πολλές χρήσεις, το τουριστικό ενδιαφέρον λόγω την δημοσίων κτηρίων που λειτουργούν ως σημεία αναφοράς και τοπόσημα (Πανεπιστήμιο, Βιβλιοθήκη, Νομισματικό, Κτήρια όπως της Τράπεζας της Ελλάδος, το ΡΕΞ, κλπ), μεγάλων ελεύθερων χώρων ("Προπύλαια", Πλατείες), τις υπαρκτές υποδομές σε μέσα μεταφοράς (metro), την άμεση σχέση της με το χώρο της Πλ. Ομονοίας (Ξενοδοχεία, Αγορά) κλπ. Επιλέχθηκε να συνεχίσει στην Πατησίων γιατί η περιοχή παρουσιάζει εξαιρετικό επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Μεγάλα κτήρια (π.χ. ΜΙΝΙΟΝ, ΟΤΕ), Ξενοδοχεία, Μουσείο, ΕΜΠ, Πλατείες, ένα μεγάλο πάρκο (Π. Άρεως), υπαίθρια θέατρα κλπ. 

Όμως η Πολεοδομία δεν ειναι μια ουδέτερη επιστήμη. Έχει ιδεολογικό περιεχόμενο που εκφράζεται με συγκεκριμένο κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό προσανατολισμό. 

Κι αφού το κεφάλαιο αποφάσισε ότι θέλει να αρπάξει φτηνά αυτό το φιλέτο της πόλης, η Κυβέρνηση έσπευσε να το αποδεχθεί, να το χειροκροτήσει και κυρίως να αναλάβει το κόστος για να το υλοποιήσει! Το κόστος του έργου μόλις 92.000.000 € που θα αναζητηθεί από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους. Προφανώς ακόμη και για τους κοινοτικούς πόρους δεν είμαστε αδιάφοροι επειδή είναι τα "λεφτά των κουτόφραγκων" (που δεν είναι...) αλλά γιατί προφανώς θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε άλλες παρεμβάσεις σε άλλες λαϊκές γειτονιές.

Η παρέμβαση αυτή ολοκληρώνει την αποστείρωση του ιστορικού κέντρου από την κοινωνία, από το λαό. Θέλουν να κατασκευάσουν περιοχές με χαρακτηριστικά υγειονομικής ζώνης, καθαρής από "μιαρούς μετανάστες", φτωχούς κατοίκους, διαδηλωτές (άλλωστε έχουν απαγορεύσει τις "μικρές διαδηλώσεις"), φοιτητές, εργαζόμενους και οτιδήποτε ενοχλεί και χαλά την ψεύτικη εικόνα "τάξης", "ευπρέπειας" και "αισθητικής". Κι αυτό το εγχείρημα καλείται να το πληρώσει ο ελληνικός λαός!

Για όσους έχουν ζήσει στο εξωτερικό, έχουν πολλά αντίστοιχα να διηγηθούν. Αλλά ακόμη και για όσους δεν έχουν τέτοιες εμπειρίες αρκεί να ακούσουν πιο προσεκτικά για τα προάστια γκέτο του Παρισιού, του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης και τα αναβαθμισμένα - αποστειρωμένα ιστορικά κέντρα.

Αν και για το θέμα αυτό έχουν υπάρξει αντίθετες φωνές και από τους ειδικούς, τα ΜΜΕ έντεχνα έχουν επιλέξει να προβάλουν διθυραμβικά τις απόψεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κι εδώ κάπου είναι η δική μας ευθύνη ως εργαζομένων και κατοίκων της πόλης να υπερασπιστούμε το δημόσιο χώρο, να μην επιτρέψουμε να επανακαταληφθεί από το κεφάλαιο, να μην επιτρέψουμε να σβήσει η ιστορική μνήμη, οι κοινωνικές πρακτικές και αναφορές, οι συμβολισμοί. Αν η πόλη δεν ανήκει στους κατοίκους της, δεν μπορεί να είναι η δική μας πόλη. Δεν αφορά τη δική μας καθημερινότητα, τη δική μας ζωή. Μεταπίπτει σε ένα σκηνικό γυαλιστερό αλλά ψεύτικο, κενό από κάθε περιεχόμενο, πασπαλισμένο με το γνωστό μεγαλοϊδεατισμό και μιμητισμό της "προχωρημένης" και "εξελιγμένης" Εσπερίας.

Τέλος, με βάση ότι η περιοχή του έργου βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου της πόλης των Αθηνών, και σε άμεση επαφή με πλήθος νεωτέρων μνημείων, προκαλεί τουλάχιστον απορία η σιωπή - απουσία του ΥΠΠΟ. Εκτός κι αν έχει ήδη συμφωνήσει στο fast track έργο, αφήνοντας τα αρμόδια Συμβούλια (ΚΑΣ, ΚΣΝΜ) να επικυρώσουν τυπικά στο μέλλον τις οριστικές μελέτες.

Περισσότερα:

- Εφημερίδα των Συντακτών, Πέμπτη 29-8-2013, σελ. 38

- "Ενθέματα", άρθρο του Κωστή Χατζημιχάλη) 

- Πρωτοβουλία κατά της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου (Δημοσίευση στο ΒΗΜΑ)

- Άρθρο στην Εφημ. Αυγή, 20/7/2013

- Άρθρο στην Εφημ. Πριν

- Ανακοινωση του Τμήμα Χωρικού Σχεδιασμού και Υποδομών ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

- http://csyllas.wordpress.com 

Κι ύστερα ήρθε... ο στόλος

Το τελευταίο διάστημα, καθόλου τυχαία κατά τη γνώμη μας, επανέρχεται το ζήτημα των μεγάλων ουρών που σχηματίζονται στην είσοδο της Ακρόπολης, τις μέρες που διάφορα κρουαζιερόπλοια δένουν, για λίγες ώρες, στον Πειραιά.

Στο "έργο" παρεμβαίνουν συστηματικά διάφορα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, τα οποία "κλαίνε και οδύρονται" για την ταλαιπωρία των τουριστών, για την "εικόνα της πατρίδας μας" και αναδεικνύουν τα "μεγάλα και χρόνια" προβλήματα (;) που "τυχαία" εντοπίζονται πάντοτε στη διαχείριση του αρχαιολογικού χώρου (δεν υπάρχουν μηχανήματα εισιτηρίων, δεν υπάρχουν πολλά εκδοτήρια, δεν υπάρχει ηλεκτρονικό εισιτήριο, δεν υπάρχουν πολλά ακυρωτικά μηχανήματα, δεν υπάρχει προγραμματισμός κλπ).

 Όμως το "σήριαλ" έχει κι άλλες ουρές...

 

1) Ο Υπ. Πολιτισμού συγκάλεσε την Τρίτη 27/8, "ευρεία σύσκεψη" για το θέμα, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιεροπλοίων, την ηγεσία του ΥΠΠΟΑ (ποιους;), το Δημ. Παντερμαλή από το Νέο Μουσείο Ακροπόλεως (!), τον Πρόεδρο του ΤΑΠΑ κα τον αρχιφύλακα της Ακρόπολης. Το αποτέλεσμα της σύσκεψης, που έγινε στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης(!), δεν έγινε γνωστό. Ο Υπ. Πολιτισμού δεν ανακοίνωσε κάτι συγκεκριμένο μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης.

 

2) Η ΠΕΥΦΑ απουσίαζε από τη σύσκεψη (δεν κλήθηκε ή θεωρήθηκε ότι "επαρκεί" η παρουσία του αρχιφύλακα της Ακρόπολης;). Εμφανώς χολωμένη (γιατί άραγε;) εξέδωσε μια ανακοίνωση (28/6) που διαμαρτύρεται "χλιαρά". Από την ανακοίνωση ωστόσο προκύπτει κάτι ενδιαφέρον: "Η Π.Ε.Υ.Φ.Α. αποσύρεται από την καθημερινή επίμονη και επίπονη προσπάθεια δια των μελών της, για εθελοντική εκτός ωραρίου εργασία και εύχεται στην επιτροπή καλή επιτυχία στο έργο της" (Οι υπογραμμίσεις δικές μας και αφορούν στην εθελοντική εργασία...)

3) Ανάλογη σύσκεψη είχε γίνει και επί Υπουργίας Τζαβάρα, με περίπου αντίστοιχη σύνθεση, πράγμα που αποδεικνύει το μεγάλο «ενδιαφέρον» της Κυβέρνησης των Μνημονίων να βάλει χέρι στη διαχείριση των μνημείων.

Υπάρχουν μερικά σημεία που κατά τη γνώμη μας πρέπει να εντοπιστούν και να αναδειχθούν:

Α). Κάθε αρχαιολογικός χώρος (ή μουσείο) έχει συγκεκριμένες και περιορισμένες δυνατότητες υποδοχής επισκεπτών. Οι περιορισμοί αυτοί προκύπτουν από τη διαμόρφωση του χώρου (έκταση, διαδρομές), λόγους ασφάλειας τόσο των επισκεπτών όσο και της ομαλής επιτήρησης, τη μέση διάρκεια παραμονής του επισκέπτη, την πρόσβαση στο χώρο  κ.λπ. Οι παράμετροι αυτοί δεν αλλάζουν, εκτός αν παρέμβουμε και τροποποιήσουμε το χώρο, δηλαδή αποδεχθούμε ότι στο όνομα της εξυπηρέτησης των ιδιοκτητών των κρουαζιεροπλοίων πρέπει να αποδεχθούμε επεμβάσεις στον αρχαιολογικό χώρο. Για να το πούμε απλά, αφού ο αρχαιολογικός χώρος ή το Μουσείο δεν εξυπηρετούν τις εμπορευματικές αντιλήψεις και τις απαιτήσεις του εφοπλισμού, ας ανοιξουμε καμιά πόρτα ακόμη, ας φτιάξουμε καμιά "προσθηκούλα" κλπ. Πόσο απέχει η λογική αυτή από το "πανωσήκωμα του νοικοκύρη για να δώσει προίκα στην κόρη" ας το κρίνει ο καθένας μας.

Β). Η έλλειψη προσωπικού σε κάποια κρίσιμα "πόστα" (π.χ. εκδοτήρια) μπορεί εύκολα να αντιμετωπιστεί, με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.  Προφανώς αυτό δεν αποτελεί επιλογή της Κυβέρνησης που απολύει εργαζόμενους και διαλύει κάθε εκδοχή του Δημόσιου Τομέα. Η υποκρισία περισσεύει...

Γ). Η μη λειτουργία (ή ατελής λειτουργία) διαφόρων μηχανημάτων (αυτόματα εκδοτήρια, ακυρωτικά κλπ) μοιραία θέτει το ερώτημα αν εξ αρχής δεν κάλυπταν τις ανάγκες και προδιαγραφές (τότε γιατί επιλέχθηκαν;), αν δεν συντηρήθηκαν (γιατί;).Κι εν τέλει όσα μηχανήματα κι αν τοποθετηθούν η ροή των επισκεπτών έχει όρια. 

Δ). Η προσέγγιση του θέματος ξεκινά από μια βαθιά επαρχιώτικη και ταυτόχρονα επικίνδυνα νεοφιλελεύθερη αντίληψη: "Ο τουρίστας έχει πάντα δίκιο". Κατ' αρχήν στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε για το "δίκιο του τουρίστα" αλλά για την εξυπηρέτηση των εφοπλιστών της κρουαζιέρας. 

Αυτοί βολεύονται σε συγκεκριμένα ωράρια και σχεδιασμούς επισκέψεων. Ουσιαστικά, για οικονομικούς λόγους, αδειάζουν μαζικά τους τουρίστες στον Πειραιά πρωί - πρωί, τους φορτώνουν άρον-άρον σε λεωφορεία και βιάζονται να τελειώνουν για να αποπλεύσουν από τον Πειραιά για το επόμενο σταθμό της κρουαζιέρας. 

Αυτή η μεγάλη "επισκεψιμότητα" (sic) αντιστοιχεί σε μια αντίληψη "τουρισμού fast food": "Μια Ακρόπολη, μια βόλτα, μια πορτοκαλάδα στο πόδι και γρήγορα μέσα στο πλοίο". Είναι αμφίβολο αν αυτό το μοντέλο ενισχύει πραγματικά την οικονομική ζωή της πόλης, των καταστημάτων της περιοχής κλπ. Για να το πούμε απλά ο "τουρίστας δεν αφήνει τίποτα" (σε χρήμα). Είναι, κατά κάποιο τρόπο, το παράλληλο των "διακοπών all inclusive" που σε όσες περιοχές έχει κυριαρχήσει, έχει οδηγήσει στον αφανισμό των μικρών μονάδων και των περιφερειακών επιχειρήσεων.

Ε). Οι λογικές αυτές αντιμετωπίζουν την πολιτιστική κληρονομιά ως κράχτη για την προώθηση του "τουριστικού προϊόντος" και τίποτα περισσότερο. Πρόκειται για μια χυδαία εμπορευματική αντίληψη που επιχειρεί να εντάξει και να διαχειριστεί μνημεία, μουσεία και χώρους σύμφωνα με τις  ανάγκες (και απαιτήσεις) του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Στ). Αυτό που μεθοδικά προετοιμάζεται είναι η εκχώρηση της διαχείρισης των φιλέτων της πολιτιστικής κληρονομιάς στους ιδιώτες. Σταδιακά και με διάφορα προσχήματα managers, "ειδικοί σύμβουλοι", "εξειδικευμένα γραφεία", "εταιρείες" θα αναλάβουν να βάλουν "τάξη" και να οργανώσουν "καλύτερα" τη λειτουργία. Ένα τέτοιο μοντέλο ενώ θα διατηρεί τυπικά το δημόσιο χαρακτήρα θα έχει επί της ουσίας της ουσίας φέρει την ιδιωτικοποίηση. Ωράρια, διαχείριση κυλικείων & bar, ξεναγήσεις, πωλήσεις εισιτηρίων, "ειδικά προγράμματα", διάφορα "πωλητέα", δικαιώματα παραγωγής ντοκιμαντέρ ή άλλων οπτικοακουστικών προϊόντων, όλα θα περάσουν στην "εταιρεία διαχείρισης". Μέσα από μακροχρόνιες συμβάσεις, με "δόλωμα" την άμεση καταβολή χρημάτων, το εγχείρημα θα παρουσιαστεί ως η "λυση" στο "πρόβλημα" (που η Κυβέρνηση και η πολιτική της έχει φροντίσει να κατασκευάσει). Προφανώς πρόκειται ληστρικού τύπου ψευτο-επενδύσεις, που το μεγάλο κεφάλαιο δεν θα βάλει δραχμή τσακιστή και θα εκμεταλλευτεί έτοιμες υποδομές που έχουν κατασκευαστεί με τα χρήματα του ελληνικού λαού.

Κι αν σ' ένα πρώτο στάδιο το φυλακτικό προσωπικό δελεαστεί από διάφορα bonus και extra απολαβές (πράγμα που ως ένα βαθμό συμβαίνει και σήμερα) και οι άλλες ειδικότητες πειστούν ότι δεν θίγεται ο κρατικός χαρακτήρας των μνημείων, όταν το εγχείρημα "πετύχει" θα έρθουν οι ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης και οι managers κάθε είδους. Για όσους έχουν αμφιβολίες ή θεωρούν το σχέδιο αυτό υπερβολικό ας ρίξουν μια ματιά στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Άλλωστε η παρουσία του κ. Παντερμαλή μπορεί να οφείλεται και στην ανάγκη να μεταφέρει τη "θετική εμπειρία" και τις "νέες αντιλήψεις" στη διαχείριση των Μουσείων. Ο ίδιος άλλωστε είναι θιασώτης των Μουσείων ΝΠΙΔ, όπως ο ίδιος είχε καταθέσει σε κάποια δίκη εναντίον των εργαζομένων στο ΥΠΠΟΑ, απλά ... "η κοινωνία δεν είναι έτοιμη".

Αυτά τα ολίγα!

Κάλεσμα στην κινητοποίηση της ΠΟΕΔΗΝ 
την Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013, στο Υπουργείο Υγείας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

  Η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας προωθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος της Δημόσιας Υγείας και επιχειρούν να επιβάλλουν νέες περικοπές στις παροχές υγείας των εργαζομένων και γενικά του λαού. Στην κατεύθυνση αυτή προχωρούν, με γρήγορους ρυθμούς, στην κατάργηση δεκάδων νοσοκομείων με χιλιάδες διαθεσιμότητες - απολύσεις εργαζομένων, στο χώρο της υγείας.

Ταυτόχρονα την ίδια ώρα που ο ΕΟΠΥΥ έχει καταρρεύσει οικονομικά και αδυνατεί να καλύψει βασικές υγειονομικές ανάγκες των ασφαλισμένων, η Κυβέρνηση επιβάλλει νέα χαράτσια για την είσοδο των πολιτών στα Νοσοκομεία και νέες περικοπές στις παροχές υγείας των ασφαλισμένων.

Η πολιτική αυτή εντάσσεται στα πλαίσια των μνημονιακών σχεδιασμών για διάλυση των υπηρεσιών που παρέχουν τα κοινωνικά αγαθά, της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας και Ασφάλισης και την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο.

Η κινητοποίηση των εργαζομένων στην Υγεία που οργανώνει η ΠΟΕΔΗΝ την Παρασκευή, 23 Αυγούστου 2013, είναι μια ακόμα ευκαιρία να εκδηλωθεί ένα πλατύ κίνημα υπεράσπισης των δημοσίων δομών υγείας και γενικότερα των υπηρεσιών που παρέχουν κοινωνικά αγαθά. Να εκφραστεί η αντίθεση όλων των εργαζομένων στα λουκέτα σε Νοσοκομεία, τις δομές του ΕΟΠΥΥ, αλλά και τις χιλιάδες διαθεσιμότητες των υγειονομικών υπαλλήλων.

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τα πρωτοβάθμια σωματεία, όλους τους Δημοσίους Υπαλλήλους, μαζί με τους Υγειονομικούς να δώσουν δυναμικό παρών στην Απεργιακή Συγκέντρωση της Παρασκευής, 23 Αυγούστου 2013, στις 12 το μεσημέρι, έξω από το Υπουργείο Υγείας,  που οργανώνει η ΠΟΕΔΗΝ και να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην επιχείρηση διάλυσης της Δημόσιας Υγείας και την υποβάθμισης της υγειονομικής περίθαλψης.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ:

ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ

ΑΔΕΔΥ - Απολύσεις

Τη Δευτέρα, 26 Αυγούστου 2013, θα πραγματοποιηθεί έκτακτη σύσκεψη, με τη συμμετοχή των Ομοσπονδιών, όπου και θα ληφθούν αποφάσεις για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων που, σε πρώτη φάση, θα κορυφωθούν το Σάββατο, 7 Σεπτεμβρίου 2013, στη μεγάλη διαδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στη ΔΕΘ.
Την Πέμπτη, 29 Αυγούστου 2013, η ΑΔΕΔΥ και οι Ομοσπονδίες - μέλη της, θα προχωρήσουν σε απεργιακή κινητοποίηση και συλλαλητήριο στην Αθήνα, ενάντια στο πρόγραμμα των απολύσεων.
Τέλος, την Παρασκευή, 30 Αυγούστου 2013, πρόκειται να συνεδριάσει το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, όπου αναμένεται να αποφασιστούν κινητοποιήσεις για τον Σεπτέβριο.

Κυνηγοί Κεφαλών

Κυνηγοί Κεφαλών

(το κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις, Γ.Στεφ.)

Τη φιγούρα του «ελεγκτή» την έχουμε όλοι συναντήσει. Τουλάχιστον απεχθής. Κι ας μην σπεύσει κανένας να πει πως «καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή». Μερικές δουλειές είναι ντροπή! Ελεγκτές, σεκιουριτάδες, δημοτόμπατσοι, εταιρείες εισπράξεων, σώματα "ασφαλείας" ένας απίθανος συρφετός που με ή χωρίς στολή νιώθει ότι είναι «εξουσία» και μπορεί να τσαλακώνει προσωπικότητες, να τρομοκρατεί, να τραμπουκίζει και να επαίρεται, να απολαμβάνει μια ιδιότυπη ασυλία και αν τύχει και τα πράγματα μπλέξουν να μπορεί να ισχυρίζεται ότι «έκανε απλά τη δουλειά του» ή φταίει η "κακιά η ώρα".

Σε μια κοινωνία που συνεχώς εκφοβίζεται, τρομοκρατείται, βιώνει την καταστολή σε κάθε προσπάθεια αντίδρασης κανένας δεν δικαιούται να σφυρίζει κλέφτικα, κανένας δεν μπορεί να λέει «κάνω απλά τη δουλειά μου».  Μέσα σ’ αυτή τη φράση κρύβονται ο φασισμός και ο δοσιλογισμός, ο πιο χυδαίος και αντικοινωνικός ατομισμός. Σ' αυτά δεν χωρά και δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ανοχή και από κανέναν μας.

Και για να τελειώνουμε με το κλισέ «κι εγώ εργαζόμενος είμαι…». Οι ελεγκτές, στις περισσότερες περιπτώσεις, για κάθε «κλήση», για κάθε «πρόστιμο» που βεβαιώνουν λαμβάνουν και το σχετικό bonus (ποσοστό). Για όσους δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν ο ΟΑΣΑ έχει από το 2010 ένα σώμα εθελοντών από τους ίδιους τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες (Δείτε τη σχετική ανακοίνωση εδώ)

Ο Θανάσης Καναούτης (κι όχι αυτό το γλοιώδες «ευγενικό» ο «δεκαεννιάχρονος» ή ο «νεαρός» ή ο «Θ.Κ.») με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δολοφονήθηκε. Οι γνωστές ανοησίες περί «μεμονωμένων περιστατικών» είναι καιρός να τελειώνουν. Όχι γιατί παραμαζεύτηκαν πολλά «μεμονωμένα περιστατικά», αλλά γιατί ΔΕΝ είναι «μεμονωμένα περιστατικά». Απλά τα περισσότερα μένουν στη σκιά. Μετανάστες, ΑΜΕΑ, μαθητές, απολυμένοι, άνεργοι, οι «Γαβριάδες» της πόλης μας είναι καθημερινά τα θύματα ανάλογων συμπεριφορών. Κι όχι μόνο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά σε κάθε στιγμή της ζωής μας. 

Σε μια κοινωνία που συντρίβεται από τα μνημόνια η κρατική τρομοκρατία και η πειθάρχηση εντείνονται. Θέλουν μια κοινωνία που ανά πάσα στιγμή και για οποιοδήποτε λόγο θα φοβάται τον «ελεγκτή» είτε πρόκειται για εισιτήρια, είτε για ωράρια, είτε για φόρους, είτε απλά γιατί δεν αρέσει το ντύσιμό σου, είτε όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο «γιατί δεν φοράς το κράνος σου».  Ας σκεφτούν ξανά κάποιοι πριν σπεύσουν να πουν ότι δεν θα τους συμβεί ποτέ κάτι αντίστοιχο σ’ αυτούς ή στα παιδιά τους. Ας κοιταχτούν στον καθρέπτη πριν σπεύσουν να μιλήσουν ως «νομιμόφρονες πολίτες».

Κι όταν τελειώνουν οι υποκριτικές δηλώσεις συμπάθειας αρχίζει το γνωστό παραμύθι για τους «λαθρεπιβάτες». Ας αφήσουμε στην άκρη τη χρήση του όρου (ο μόνος λαθρεπιβάτης είναι η Κυβέρνηση των Μνημονίων και μάλιστα στην πλάτη μας) και ας πάμε στην ουσία. 

·   * Σήμερα ένας εργαζόμενος για να πάει και να έρθει από την εργασία του θέλει μόνο για εισιτήρια τουλάχιστον 62 €/μήνα. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί  περίπου στο 15% του βασικού μισθού του (αν έχει καταβληθεί… για να μην ξεχνάμε και τους απλήρωτους εργαζόμενους). Αν μάλιστα μιλήσουμε για το πρόστιμο (60 φορές η αξία του εισιτηρίου) τότε βρισκόμαστε μπροστά στο παράλογο ή απλά στον ταξικό χαρακτήρα του μέτρου (εκτός κι αν υποθέσουμε ότι το golden boy του Κολωνακίου θα ταξιδέψει με ΜΜΜ και μάλιστα χωρίς εισιτήριο…).

·  * Δεν είναι τυχαίο ότι το «ατυχές περιστατικό» συνέβη σε μια λαϊκή γειτονιά που δοκιμάζεται σκληρά από τη φτώχεια και την ανεργία. Εκατομμύρια πολίτες είναι σήμερα άνεργοι ή έχουν τόσο μικρά εισοδήματα που ακόμη και το 1€ είναι πολύτιμο. Αντιστοιχεί σε μια φρατζόλα ψωμί ή ένα κουτί γάλα. Κι αυτό την ίδια στιγμή που η ανάγκη μετακινήσεων, ειδικά σε πόλεις όπως η Αθήνα, είναι δεδομένη και δεν μπορεί να καλυφθεί με άλλον τρόπο.  

·   * Η ποιότητα των συγκοινωνιών είναι απαράδεκτη. Οι διάφορες περικοπές έχουν οδηγήσει στην αραίωση των δρομολογίων, στην κατάργηση γραμμών, στο στοίβαγμα των επιβατών, βρώμικα ΜΜΜ (η καθαριότητα έχει στις περισσότερες περιπτώσεις ανατεθεί σε εργολάβους),  σε κακή / ελλιπή συντήρηση με ότι αυτό σημαίνει και για την ασφάλεια των επιβατών αλλά και των οδηγών. Την ίδια στιγμή οι Κυβερνήσεις των Μνημονίων με κάθε ευκαιρία αυξάνουν το κόστος μετακίνησης, είτε μιλάμε για εισιτήρια, είτε για διόδια, είτε για φόρους στα καύσιμα και προετοιμάζουν την ιδιωτικοποίησή τους.

·   * Οι συγκοινωνίες, ως κοινωνικό αγαθό (όπως η εκπαίδευση, η υγεία, το νερό κλπ), πρέπει να είναι δημόσιες και δωρεάν. Και για να τελειώνει η καραμέλα περί κόστους κ.λπ. η απάντηση είναι απλή: από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τον κουμπαρά που όλοι (θέλοντας και μη) συνεισφέρουμε με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Πρέπει να αποτινάξουμε από πάνω μας τις (νεο)φιλελευθερες αντιλήψεις που θέλουν «το χρήστη υπηρεσιών» να πληρώνει, είτε πρόκειται για μια εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου, είτε στην εκπαίδευση, είτε στα ΜΜΜ.

Και τελικά όσο κι αν ακούγεται «λαϊκίστικο» στα ευγενή ώτα ορισμένων, ας κόψουν από τις παχυλές αμοιβές από τους χιλιάδες συμβούλους – παρατρεχάμενους, τα υμέτερα διορισμένα Διοικητικά Συμβούλια. Ας αναζητήσουν (και θα βρουν) χρήματα από τις λεόντειες αποικιακές συμβάσεις παραχώρησης των δρόμων στους εθνικούς εργολάβους ή στα σκάνδαλα προμηθειών (Siemens, υποβρύχια κ.λπ.)

Για όσους δεν θυμούνται υπενθυμίζουμε ότι πριν κάποια χρόνια (1983) υπήρχαν ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ συγκεκριμένες ώρες της ημέρας (πρωί) δηλαδή τη χρονική περίοδο που εκατομμύρια πολίτες ξεκινούν για την εργασία τους.

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ & ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΚΤΕΣ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ

Κι ένα υστερόγραφο:

Όσο δεδομένη και χωρίς όρους και προϋποθέσεις είναι η αλληλεγγύη μας απέναντι στους εργαζόμενους στα ΜΜΜ, όταν απεργούν και επιστρατεύονται, όταν απολύονται, όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους είτε αυτά αφορούν στους μισθούς, είτε στις συνθήκες εργασίας, άλλο τόσο δεδομένη θεωρούμε ότι πρέπει να είναι η στάση τους απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, απέναντι στους επιβάτες. Είναι αδιανόητο και απαράδεκτο εργαζόμενοι να ανέχονται, να συγκαλύπτουν (πόσο μάλλον να συμμετέχουν) σε τέτοιους μηχανισμούς και σε τέτοιες συμπεριφορές. Η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια είναι το μόνο όπλο που έχουμε ως εργαζόμενοι απέναντι σ' όσα συμβαίνουν.