Με
την ψήφιση του Νόμου για το Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας στο Δημόσιο επιλύθηκε
εκτός των άλλων και μία χρόνια εκκρεμότητα που ταλαιπωρούσε για πολλά χρόνια το
ΥΠ.ΠΟ.Α. και πιο συγκεκριμένα τους εργαζόμενους σ’ αυτό. Στον προαναφερθέντα Νόμο ενσωματώθηκε τροπολογία από βουλευτές του
ΣΥΡΙΖΑ με την οποία δίνεται η δυνατότητα στον Υπουργό Πολιτισμού να παραιτηθεί
από την άσκηση ένδικων μέσων σε υποθέσεις που αφορούν εργαζομένους του
Υπουργείου και είχαν δικαιωθεί δικαστικά σε πρώτο ή δεύτερο βαθμό. Αυτές οι
δικαστικές αποφάσεις επέβαλλαν την μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις
αορίστου χρόνου.
Ουσιαστικά
εργαζόμενοι που για χρόνια εργάζονται στο ΥΠ.ΠΟ.Α. ή σε εποπτευόμενους φορείς
από αυτό, μπορούν επιτέλους να ανασάνουν, καθώς παύει η διαδικασία άσκησης
ένδικων μέσων από την πλευρά του ελληνικού Δημοσίου που είχε επιβληθεί από τον
κ. Μητσοτάκη όταν ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Για να μην ξεχνιόμαστε. Η ελληνική εκδοχή του σκληρού νεοφιλελευθερισμού,
όπως εκπροσωπείται από την ΝΔ των Σαμαρά Μητσοτάκη και των σοσιαλδημοκρατών
ακολούθων τους (τότε ΠΑΣΟΚ, τώρα Δημοκρατική Συμπαράταξη) δεν αναγνώριζε τις
δικαστικές αποφάσεις και επέβαλλε με νομοθετική διάταξη τη συνέχιση των διωγμών
των δικαιωμένων εργαζομένων από τα δικαστήρια μέχρι τελικής πτώσεως. Λες και
περίσσευαν εργαζόμενοι ειδικά στον τομέα του πολιτισμού.
Μέσα στο
ζοφερό τοπίο της συνολικής αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της
περιστολής δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, τέτοιες ρυθμίσεις ανοίγουν μια χαραμάδα ελπίδας, ότι
κανένας αγώνας δεν έχει κριθεί και κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Οι
πολυετείς προσπάθειες των συναδέλφων μας μαζί με την διαρκή και αδιάλειπτη
υποστήριξη από το συνδικαλιστικό κίνημα του ΥΠ.ΠΟ.Α. αποτελούν ένα σταθμό στην
διεκδίκηση του αυτονόητου από τους εργαζόμενους και επιπλέον δίνουν μια σκληρή
απάντηση σε όλους όσοι περιορίζουν την συνδικαλιστική τους παρέμβαση σε στενά
συντεχνιακά πλαίσια ή ακόμα χειρότερα περιορίζουν την συνδικαλιστική τους δράση
σε αφυδατωμένες πρακτικές του παρελθόντος. Μοντέλο συνδικαλιστικής πρακτικής,
που έχει οδηγήσει στην σημερινή απαξίωση της συνδικαλιστικής δράσης και στην
ενίσχυση του φαινομένου της ανάθεσης σε «πατερούληδες» ποικίλων συνδικαλιστικών
ή πολιτικών αποχρώσεων.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση
δεν ψηφίστηκε σε ουδέτερο πολιτικό τοπίο. Σε
προηγούμενες περιόδους η τακτική της ομηρίας εργαζομένων και της δημιουργίας
πελατειακών δικτύων με τροπολογίες τύπου «Σαμαρά», η πλήρης εφαρμογή του
δόγματος του κοινωνικού αυτοματισμού με τους τεμπέληδες τάχα δημόσιους
υπαλλήλους, με τις εφεδρείες τις διαθεσιμότητες, το κυνήγι μαγισσών στο ΥΠ.ΠΟ.Α.
από τους Ιαβέρηδες του Σ.Ε.Ε.Δ. για «παράνομες» μετατροπές συμβάσεων, είναι
δεδομένα που οι εργαζόμενοι ειδικά στο ΥΠ.ΠΟ.Α., δεν ξεχνούν. Επιπλέον δεν
ξεχνούν την στάση συνδικαλιστικών ηγεσιών με την περίφημη πρόταση για τα
«πρόσθετο ειδικό κριτήριο» και τόσα άλλα. Να σημειώσουμε επίσης ότι η ΝΔ ούτε τώρα υπερψήφισε την τροπολογία
Η Αυτόνομη Παρέμβαση σε όλο το προηγούμενο χρονικό
διάστημα του μνημονιακού ζόφου ΝΔ και ΠΑΣOK σταθερά υπερασπίστηκε τα δικαιώματα του συνόλου των
εργαζομένων του ΥΠ.ΠΟ.Α. Δεν θεωρούμε ότι με την
ψηφισθείσα ρύθμιση επιλύεται οριστικά το πρόβλημα της υποστελέχωσης των υπηρεσιών
του ΥΠ.ΠΟ.Α. Πολύ περισσότερο δεν αποτελεί το τελευταίο βήμα για την
αποκατάσταση της εργασιακής ειρήνης στο χώρο του Υπουργείου και ευρύτερα της
Δημόσιας Διοίκησης. Αποτελεί όμως ένα ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της ανάταξης των
εργασιακών σχέσεων στο ΥΠ.ΠΟ.Α. μετά την δικαίωση των «187», τον ορθολογικό
προγραμματισμό προσλήψεων τακτικού προσωπικού με πλάνο τριετίας, την προσπάθεια
που καταβάλλεται για την ενίσχυση της σταθερής σχέσης εργασίας με τα προφανή
οφέλη που προκύπτουν, σε σχέση με την παγιωμένη τακτική της κάλυψης αναγκών
σχεδόν αποκλειστικά με εποχικό προσωπικό. Αυτή η διαδικασία όπως πολλές φορές
έχουμε καταδείξει ουσιαστικά γεννά καινούριες γενιές συμβασιούχων και
καινούριες πηγές προβλημάτων για την εύρυθμη λειτουργία συνολικά των υπηρεσιών
του Υπουργείου.
Ο αγώνας για το οριστικό ξήλωμα των νεοφιλελεύθερων
διατάξεων που έχουν επιβληθεί στην χώρα είναι αδιάλειπτος και συνεχής. Η ανάγκη
για την ουσιαστική παρέμβαση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι πιο επιτακτική
από ποτέ. Δεν αρκεί μόνο να χαιρετίζει κανείς θετικές αποφάσεις και νομικές
διατάξεις. Στο ΥΠ.ΠΟ.Α. χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια με όραμα, με
στρατηγική, με στόχους για την αποκατάσταση αδικιών, για την ανάταξη του
φρονήματος των εργαζομένων, για την λειτουργία του ΥΠ.ΠΟ.Α. προς όφελος της
κοινωνίας. Σε αυτή την κατεύθυνση η Αυτόνομη Παρέμβαση θα συνεχίσει τον
καθημερινό αγώνα μαζί με τους
συναδέλφους παλαιούς και νέους χωρίς τεχνητούς διαχωρισμούς, χωρίς θριαμβολογίες,
χωρίς καπηλείες, με μόνο γνώμονα το συμφέρον των εργαζομένων και τη πάγια θέση μας,
ότι ο πολιτισμός
αποτελεί δημόσιο αναπαλλοτρίωτο κοινωνικό αγαθό. Δεν
σταματούμε να διεκδικούμε, γνωρίζουμε σε ποιο πλαίσιο εντάσσονται οι
διεκδικήσεις μας, δεν απογοητευόμαστε όταν συναντάμε τις αναπόφευκτες ήττες
στον δύσκολο δρόμο που διαβαίνουμε, δυναμώνουμε μαζί με τους συναδέλφους για το σήμερα και
το αύριο που ονειρευόμαστε για την εργασία και τον πολιτισμό.
